Brown Dan Kod Leonarda da Vinci IMN (pdf by kreegorn)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Fache a będą naciskać, żeby wydał oświadczenie, a zaprezentujesię znacznie lepiej, mając podejrzanego w areszcie.To, czy pan jest winny, czy nie, nie maznaczenia, bo będzie pan przecież przetrzymywany przez DCPJ do momentu, aż policja ustali,co się naprawdę stało.Langdon czuł się jak zwierzę w potrzasku. Czemu pani mi o tym wszystkim mówi? Ponieważ, panie Langdon, ja wierzę, że pan jest niewinny. Sophie odwróciła nachwilę wzrok, a potem spojrzała mu prosto w oczy. A także dlatego, że to częściowo mojawina, że pan się znalazł w takich tarapatach. Co takiego? Pani wina, że Sauni�re chciał mnie wrobić? Sauni�re nie chciał pana wrobić.To pomyłka.Ta wiadomość na podłodze byłaprzeznaczona dla mnie.Całą minutę zajęło Langdonowi przetrawienie tej informacji. Mogłaby pani powtórzyć? To nie była wiadomość dla policji.Napisał ją dla mnie.Chyba był zmuszony robićwszystko w takim pośpiechu, że nie zdawał sobie sprawy z tego, jak to będzie wyglądało woczach policji. Przerwała. Kod numeryczny jest bez znaczenia.Sauni�re napisał go, żebysię upewnić, że do śledztwa zostaną zaangażowani kryptografowie, żeby mieć pewność, że jasię dowiem, co się z nim stało, najszybciej, jak to możliwe.Langdon czuł, że szybko traci kontakt z rzeczywistością.Kwestia, czy Sophie Neveuzwariowała, czy nie, czeka jeszcze na rozstrzygnięcie, ale przynajmniej wie teraz, dlaczegopróbuje mu pomóc.PS.Znajdz Roberta Langdona.Widać Sophie uważa, że kustosz zostawiłjej zaszyfrowane postscriptum po to, żeby znalazła Langdona. Ale dlaczego myśli pani, że ta wiadomość jest dla pani? Człowiek witruwiański powiedziała głucho. Ten szkic zawsze był moją ulubionągrafiką Leonarda da Vinci.Dziś wykorzystał ten fakt, żeby przykuć moją uwagę. Chwileczkę.Mówi pani, że kustosz wiedział, jaką grafikę lubi pani najbardziej?Sophie skinęła głową. Przepraszam.Mówię to wszystko jakoś bezładnie.Jacques Sauni�re i ja.Głos Sophie się załamał, a Langdon usłyszał tam nagle nutę melancholii, zobaczyłbolesną przeszłość, która pulsuje tuż pod powierzchnią.Sophie i Jacques Sauni�re musieli byćjakoś blisko związani.Langdon przyglądał się pięknej kobiecie stojącej przed nim, wiedzącdoskonale, że starzejący się mężczyzni we Francji często znajdowali sobie młode kochanki.Ale Sophie Neveu nie pasowała jakoś do obrazu utrzymanki. Pokłóciliśmy się dziesięć lat temu powiedziała Sophie, teraz szeptem. Od tego czasuprawie w ogóle nie rozmawialiśmy.Dziś wieczór, kiedy Wydział Kryptografii dostał telefon,że Sauni�re został zamordowany, a ja zobaczyłam zdjęcie jego ciała i tekst na podłodze,zdałam sobie sprawę, że chciał mi przesłać wiadomość. Z powodu Człowieka witruwiańskiego? Tak.I liter PS. Postscriptum?Sophie potrząsnęła przecząco głową. P.S.to moje inicjały. Ale pani się nazywa Sophie Neveu.Odwróciła wzrok. P.S.to przezwisko, które mi nadał, kiedy z nim mieszkałam. Zarumieniła się.Oznaczało Princesse Sophie.Księżniczka Sophie.Langdon nie wiedział, jak zareagować. To głupie, wiem powiedziała. Ale to było przecież lata temu.Kiedy byłam małądziewczynką. Znała go pani, kiedy była małą dziewczynką? Całkiem dobrze powiedziała, a w jej oczach zalśniły łzy. Jacques Sauni�re był moimdziadkiem.ROZDZIAA 14 Gdzie jest Langdon? zapytał ostro Fache, zaciągając się po raz ostatni papierosem,kiedy wszedł z powrotem do punktu dowodzenia. Wciąż w toalecie, panie kapitanie. Porucznik Collet oczekiwał, że to pytanie padnie.Fache mruknął coś niechętnie. Widzę, że mu się nie spieszy.Kapitan patrzył nad ramieniem Colleta na plamkę oznaczającą czujnik GPS, a Colletniemal słyszał trybiki kręcące się w głowie szefa.Fache walczył z pokusą sprawdzenia, corobi Langdon.W idealnym modelu obserwacji daje się podmiotowi tyle czasu i wolności, ileto tylko możliwe, łudząc go fałszywym poczuciem bezpieczeństwa.Langdon musiał wrócić zwłasnej woli.Z drugiej jednak strony nie było go już prawie dziesięć minut.Za długo. Czy to możliwe, że Langdon robi nas w konia? spytał Fache.Collet potrząsnął głową. Ciągle widzimy niewielkie ruchy wewnątrz męskiej toalety, więc wciąż ma przy sobieczujnik GPS.Może zle się poczuł? Gdyby znalazł pluskwę, na pewno by ją wyciągnął iwyrzucił, próbowałby uciec.Fache spojrzał na zegarek. W porządku.Fache był wciąż czymś zaniepokojony.Cały wieczór Collet wyczuwał u swojegoprzełożonego jakieś niezwykłe napięcie.Fache zwykle był dosyć chłodny i zachowywałdystans, kiedy działał pod presją, a dziś wydawał się zaangażowany emocjonalnie, jakby tacała sprawa dotyczyła go osobiście.Nic dziwnego pomyślał Collet.Fache rozpaczliwie potrzebuje tego aresztowania.Niedawno Rada Ministrów i media stały się otwarcie bardziej krytyczne wobec agresywnejtaktyki Fache a, jego starć z ambasadami potężnych sojuszników Francji i przesadnychwydatków na nowe technologie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony