Praktyczny komentarz do Nowego Testamentu Ewangelia Marka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.14.Markowy opis uzdrowienia epileptyka jest co najmniej dwa razy dłuższy odanalogicznego opowiadania u dwu pozostałych synoptyków.Natrafiamy zresztą nie po razpierwszy w Ewangelii Marka na ową tendencję ukazywania Bóstwa Jezusa poprzez Jegowłasne czyny.15 18.Tak więc tylko Marek zamieszcza wzmiankę o wielkim tłumie, który otaczałuczniów, gdy Jezus schodził z góry Przemienienia, tylko Marek opisuje podziw, jaki ogarnąłwszystkich zebranych ludzi nie tylko uczniów oraz fakt uroczystego witania Jezusa przezrzesze.Powodem zaś ożywienia, jakie można było dostrzec w zachowaniu się tłumu, było jakwyjaśniono Jezusowi to, że pewien człowiek przyprowadził do uczniów Jezusa swojegosyna, opętanego niemowę, i prosił, by go uczniowie uleczyli.Ale ci byli bezradni.Poruszenie,zapewne nie pozbawione radości, było może wywołane także widokiem Jezusa, w któregocudotwórczej mocy spodziewano się znalezć ostateczny ratunek.Wzmianka o udziale w tymożywieniu uczonych w Piśmie zdaje się sugerować myśl, że drwili sobie oni z absolutnejbezradności Apostołów.Nie bez teologicznych racji opisuje Marek w sposób bardzorealistyczny wielkie cierpienia chłopca pieni się, zgrzyta zębami i drętwieje powtarzającdesperackie stwierdzenie ojca nieszczęśliwego młodzieńca, że uczniowie nic nie moglizdziałać.Na takim tle wielkość czynu Jezusa zarysowuje się jeszcze wyrazniej.19 20.Lecz Jezus, nim dokonał cudu, uczynił ostrą wymówkę odnoszącą się dowszystkich zebranych tam ludzi nie wyłączając, jak się zdaje Jego uczniów potępiającą ichniedowiarstwo i ustawiczną pogoń za znakami.Po tej wymówce, jakby udobruchawszy sięnieco, kazał Jezus przyprowadzić chorego chłopca.Atak szatańskiej napaści powtórzył się naoczach Zbawiciela.21 26.Marek znów nie omieszka opisać wszystkiego z całą dokładnością i zrelacjonujeprzy tym krótki wywiad, jakiego udzielił Jezusowi ojciec chorego, opowiadając, jak długo trwachoroba i jak ciężki ma przebieg.Następuje chwila najbardziej dramatyczna i najbardziejpouczająca zarazem: zrozpaczony ojciec błaga o pomoc, Jezus oświadcza zaś, że wszystkomoże się stać człowiekowi, który wierzy.A na to zbolały ojciec z całą ufnością odpowiada:Wierzę, zaradz memu niedowiarstwu.Wynika z tych słów, że ojciec niemowy wierzył, ale teżświadom był niedomagań własnej wiary.Wtedy Jezus, najwyrazniej pochwalając taką postawę,każe złemu duchowi wyjść z chłopca.27 29.Dokonuje się cud, którego wielkość przedstawia Ewangelista w opisie omdleniachłopca niektórzy myśleli nawet, że już umarł w chwili gdy wychodził z niego duchnieczysty.Główny akcent parenetyczny całego opowiadania spoczywa więc przede wszystkimna owym oświadczeniu, że dla człowieka prawdziwie wierzącego nie ma rzeczy niemożliwych.Ale w samym zakończeniu opowiadania znajduje się jeszcze jedno pouczenie, przeznaczoneprzede wszystkim dla uczniów.Otóż dowiedzieli się oni od samego Mistrza, dlaczego bylibezsilni wobec choroby opętanego niemowy: bo ten rodzaj złego ducha można wyrzucać tylkomodlitwą i postem.O różnych rodzajach demonów mówił już przedtem Mateusz (12,45).Okazuje się też, że władzę wypędzania szatana mocą samego słowa posiada tylko Jezus.Apostołowie, chociaż korzystają z władzy danej im przez Jezusa, muszą niekiedy zanosićdługie modły.Wzmianka o poście zdaje się być pózniejszym dodatkiem.DRUGA ZAPOWIEDy MKI I ZMARTWYCHWSTANIA (9,30 32)30Po wyjściu stamtąd przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział.31Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: �Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi.Ci Gozabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie�.32 Oni jednak nie rozumieli tych słów, a balisię Go pytać.30 31.Druga zapowiedz męki została zreferowana przez Marka również dokładniej niżprzez pozostałych dwu synoptyków.I w tym tekście również można dostrzec tendencję autoradrugiej Ewangelii do ukazywania braku jakiegokolwiek zrozumienia zbawczych planówBożych ze strony Apostołów.32.Gdy bowiem w relacji Mateusza uczniowie zrozumieli właściwie sens słów Jezusa idlatego zasmucili się bardzo, to Marek zaznacza wyraznie: Oni jednak nie rozumieli tych słów,a bali się Go pytać.Tak więc mamy tu do czynienia nie tylko ze swoistym otępieniem, ale i zbrakiem zdrowego rozsądku.Przecież powinny ich były interesować przyszłe losy Mistrza.Niejest wykluczone jednak, że powodem bojazni uczniów była pamięć o niedawnym skarceniuPiotra, który po analogicznej zapowiedzi męki usiłował odwieść Mistrza od zamiaru udania siędo Jerozolimy.Przed zapowiedzią męki znajduje się u Marka wzmianka o tym, że Jezus przeszedł przezGalileę nie zatrzymując się nigdzie na dłużej i nie życząc sobie, by o Nim mówiono, gdyżcelem Jego podróży była Jerozolima, gdzie miał być wydany w ręce ludzi.SP�R O PIERWSZECSTWO (9,33 37)33Tak przyszli do Kafarnaum.Gdy był [już] w domu, zapytał ich: �O czym to rozprawialiście wdrodze?� 34 Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jestnajwiększy.35 On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: �Jeśli kto chce być pierwszym, niechbędzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich!� 36 Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi iobjąwszy je ramionami, rzekł do nich: 37 �Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnieprzyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał�.Wszystko zdaje się przemawiać za tym, że ww.33 37 nie stanowiły pierwotnie jednejcałości.Spór o pierwszeństwo (33 35) tworzył odrębną całość, epizod zaś z dzieckiem (36 37) to również króciutkie, niezależne opowiadanie.33 34.Bardzo też odbiega, zwłaszcza w części pierwszej, od wersji Mateuszowej relacjaMarka o sprzeczce uczniów o to, który z nich jest ważniejszy.Chęć okazania się pierwszymcharakteryzowała nie tylko polityczno-narodowe, lecz także religijne ambicje każdego Izraelity(por.Mk 12,39; Ak 11,43).Jezus niejednokrotnie korygował te bardzo niewłaściwe tendencje(por.Mk 10,43; Ak 14,7 11; 22,24 27).Marek sugeruje myśl, że uczniowie byli równieżświadomi wielkiej niestosowności tego sporu, zwłaszcza że miał on miejsce bezpośrednio pozapowiedzi męki i śmierci Chrystusa.Dlatego też na pytanie Jezusa, o czym tak żywodyskutowali w drodze, odpowiedzieli całkowitym, ale bardzo przecież wymownymmilczeniem.35 36.Jezus wiedział jednak mimo to bardzo dobrze, czego dotyczyły sprzeczki międzyApostołami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony