Crichton Michael Czlowiek terminal (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A takżedwie paczki zapałek.161 Dwie paczki zapałek powiedział na głos policjant. Obie z napisem AirportMarina Hotel.Morris westchnął.Gliniarze z niezwykłą cierpliwością, pieczołowicie wykonywaliswoje zadanie.Panowała tu taka sama atmosfera, jak w sali sekcji.Czy oni naprawdęsądzą, że w ten sposób coś odkryją? pomyślał.Jemu ta flegmatyczna rutyna wyda-wała się nie na miejscu.Janet Ross zawsze wypominała chirurgom gwałtowność, ko-nieczność natychmiastowego działania i niecierpliwość.Podczas któregoś z zebrań od-działu, kiedy omawiali kolejną kandydaturę kobiety o nazwisku Worley do prze-prowadzenia operacji trzeciego stopnia, Morris wyraził zdanie, że mimo pewnych prze-ciwwskazań natury psychicznej jest to pacjentka świetnie nadająca się do zabiegu chi-rurgicznego.Ross wyśmiała wówczas jego działanie pod wpływem impulsu.Wtedyniemal dosłownie był gotów ją zadusić, a ów morderczy instynkt zaniknął dopierowówczas, gdy Ellis tym charakterystycznym, rzeczowym tonem oznajmił, że fak-tycznie pani Worley nie jest najlepszą kandydatką do przeprowadzenia operacji.Morrispoczuł się wtedy upokorzony, chociaż McPherson poparł jego stanowisko, twierdząc,że warto dokładniej rozważyć sytuację tej pacjentki, umieścić ją na liście ewentualnychkandydatów do zabiegu i zaczekać jeszcze przez jakiś czas.Działanie pod wpływem impulsu, przypomniał sobie teraz słowa Janet.Do diabłaz nią. Lotnisko Marina? zapytał jeden z policjantów. Czy to nie jest ten sam hotel,w którym mieszkają wszystkie stewardesy? Nie wiem odparł drugi.Do Morrisa ledwie docierały ich słowa.Przetarł oczy i stwierdził, że jednak powi-nien się napić kawy.Był na nogach od trzydziestu sześciu godzin i nie mógł już opano-wać senności.Wyszedł z pokoju i poczłapał na górę, żeby poszukać jakiegoś ekspresu do kawy.Powtarzał sobie, że musi gdzieś tu być, że nawet gliniarze piją kawę.Nagle zatrzymał sięw pół kroku.Przeszył go dreszcz.Przypomniał sobie coś mającego związek z lotniskiem Marina.To właśnie tam po raz pierwszy aresztowano Bensona pod zarzutem pobicia mecha-nika lotniczego a dokładniej stało się to w barze hotelu przy lotnisku.Morris był tegocałkowicie pewien.Spojrzał na zegarek i szybkim krokiem wyszedł na parking.Chciał się pospieszyć,żeby nie utknąć w porannym korku na drodze dojazdowej do lotniska.162��Kiedy zjeżdżał z autostrady na Airport Boulevard, nisko nad nim z rykiem przele-ciał samolot podchodzący do lądowania.Minął ciąg barów, moteli i biur wynajmu sa-mochodów.W radiu spiker recytował monotonnym głosem: Na autostradzie do San Diego miał miejsce karambol, ciężarówki blokują trzypasma ruchu w kierunku północnym.Według wyliczeń komputerowych średnia pręd-kość ruchu na tej trasie wynosi dwadzieścia kilometrów na godzinę.Na południowymodcinku autostrady do San Bernardino, nie opodal zjazdu na Exeter, rozbity samochódblokuje lewy pas ruchu.Według wyliczeń komputerowych średnia prędkość ruchu natej trasie wynosi pięćdziesiąt kilometrów na godzinę.Morrisowi przyszedł na myśl Benson.Może faktycznie komputery przejmą władzęnad światem, pomyślał.Przypomniał sobie pewnego niskiego Anglika, który w trak-cie wykładu w ich szpitalu stwierdził, że już niedługo operacje chirurgiczne będą mogliprowadzić nawet specjaliści przebywający na drugim kontynencie, przekazując drogąsatelitarną instrukcje robotowi wykonującemu zabieg.Jemu ten pomysł wydał się wówczas szalony, ale jego koledzy potraktowali to z pełnąpowagą. Zderzenie dwóch samochodów na szosie do Yentury, na zachód od Haskell, rów-nież w znacznym stopniu spowolniło ruch.Według wyliczeń komputerowych średniaprędkość wynosi tam trzydzieści kilometrów na godzinę.Ku swemu zdumieniu stwierdził, że z uwagą wsłuchuje się w te komunikaty.Bezwzględu na sympatię dla komputerów, stan zakorkowania dróg ma pierwszorzędneznaczenie dla wszystkich mieszkańców Los Angeles.Każdy szybko się uczy odruchowowysłuchiwać tego typu informacji, tak jak w innych rejonach kraju ludzie odruchowozwracają uwagę na prognozę pogody.Morris przybył do Kalifornii z Michigan.Przez kilka pierwszych tygodni nie mógłsię odzwyczaić od pytania ludzi o to, jaka będzie pogoda po południu czy też następ-nego dnia.Wydawało mu się to zupełnie naturalne i całkowicie powszechne.Ale za-miast odpowiedzi zazwyczaj napotykał zdumione spojrzenia.Dopiero po jakimś cza-sie pojął, że znalazł się oto w jednym z niewielu miejsc na świecie, gdzie prognozy po-gody nikogo nie interesują, gdyż jej wahania są na tyle nieznaczne, że w ogóle nie mao czym mówić.Odkrył za to, że samochody stanowią tu przedmiot wręcz niezdrowej fascynacji.Znajomi pytali go, czym jezdzi i którędy, czy jego wóz dobrze się prowadzi, czy nie maz nim większych kłopotów.W rozmowach dzielono się własnymi doświadczeniamizza kierownicy, złorzeczono na korki, omawiano objazdy szczególnie zapchanych ulic163i stłuczki, których chyba każdy tu doświadczał [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony