Nienacki Zbigniew Niesamowity dwor scr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niechby on autory-tatywnie wypowiedział się w sprawie mocnego uderzenia.Tyle złych opinii krąży po świecie natemat big-beatu, że jego głos mógłby rozstrzygnąć tę kwestię.Jestem pewien, że Mozart przekonapana kustosza do mojej gitary.192Panna Wierzchoń nie miała w tej materii żadnego zdania.A ja przychyliłem się do koncepcjipanny Marysi i zdecydowany byłem zapoznać się z miejscowym duchem oraz przeprowadzić z nimrozmowę dotyczącą jego wizyt we dworze.I tak o godzinie dziesiątej wieczorem zakończyliśmy naradę.Zabraliśmy z kuchni karton z wy-rysowanymi literami alfabetu, talerzyk oraz świecę i poszliśmy do mojej kancelarii, którą pannaMarysia uznała za najlepsze miejsce dla odbycia spirytystycznego seansu.ROZDZIAA SI�DMYSEANS SPIRYTYSTYCZNY " CZY ZJAWA JEST GREKIEM? " ROZMOWA Z DUCHEMPOKUTUJCYM " ZJAWA DAJE ZNAK " JESTEZMY W PUAAPCE " NOCNEWYDARZENIA " CO ROBI ZAOCZYCCY? " ZNAKOMITY FORTEL BIGOSA "GDZIE ZNIKNA ANNOPULOS " UWOLNIENIE, I CO DALEJ?Usiedliśmy na krzesłach dookoła okrągłego stolika, na którym panna Marysia położyła kartonz alfabetem i znakami zodiaku oraz talerzyk z zaznaczonym punkcikiem.Bigos przyniósł lichtarzi obsadził w nim świecę.Zapaliliśmy ją i zgasiliśmy światło elektryczne.Blask świecy był nikły i chybotliwy, mój pokój wypełniły ruchliwe cienie.Nasze sylwetki ska-kały po ścianach i układały się na podłodze.Dwór wypełniała cisza starego domostwa, to znaczy194od czasu do czasu trzaskały deski w podłodze, coś szemrało w meblach i boazeriach.Za czarnymod nocy oknem cichutko padał śnieg bezwiednie pogrążyliśmy się w jakiś dziwny i trudny donazwania nastrój.Nie pozwalał on na najmniejszy żarcik lub kpinę, która przecież zawsze towarzy-szyła wszelkim naszym poczynaniom.Nawet z ust panny Wierzchoń zniknął ironiczny uśmieszek,z jakim odnosiła się do imprezy z duchami.Co do mnie, starałem się zachować jak największą po-wagę.Nie dlatego, abym wierzył w duchy lub sądził, że ktokolwiek z naszego grona w nie wierzy,lecz po prostu uważam, że zabawa wtedy może się udać, gdy wkłada się w nią całe serce.A przecieżseans spirytystyczny miał być tylko zabawą.Najpierw panna Marysia poprosiła, abyśmy końcami palców delikatnie dotknęli talerzyka.Po-tem zawołała w półmrok pokoju: Duchu pokutujący.wzywamy cię! Duchu pokutujący, wzywamy cię.Odpowiedziała jej cisza.Słyszeliśmy własne oddechy. Duchu pokutujący! powtórzyła wołanie Marysia. Odpowiedz nam, czy zjawiłeś się nanasze żądanie.Czekaliśmy z napięciem na znak od ducha, głośniejsze trzaśniecie podłogi lub mebla. Duchu pokutujący, czy jesteś z nami?195Nagle talerzyk drgnął pod naszymi palcami.Najpierw nieśmiało przesunął się w lewo, potemw prawo.Po chwili już szybko sunął po kartonie.Czarny punkcik na brzeżku talerzyka dotknąłlitery t i zatrzymał się przy niej na krótki moment.I znowu talerzyk sunął do litery a i wrócił do k. T-a-k odpowiedział duch.Bigos szepnął: O rany! Ktoś z nas pcha ten talerzyk.Marysia zgromiła go szeptem: Niech się pan nie wygłupia.Talerzyk posuwa się pod wpływem fluidów wypływającychz naszych palców.Duch już jest razem z nami, w tym pokoju.I zawołała znowu strasznym głosem: Jak się zowiesz, duchu pokutujący?.Talerzyk zaczął sunąć po kartonie. A-n-n-o-p-u-l-o-s odrzekła zjawa. Kim jesteś, duchu pokutujący? pytała Marysia. G-r-e-k-i-e-m.Bigos z uznaniem pokiwał głową. Jak na Greka, dobrze zna polski i rozumie się na ortografii.196 Cicho! zgromiła go panna Marysia.Teraz zapytała ducha: Co robisz w naszym dworze,duchu pokutujący?Duch odrzekł: M-ę-c-z-ę s-i-ę.Panna Wierzchoń szepnęła: Wszyscy się męczymy. I nie dopuściwszy panny Marysi do głosu, krzyknęła w półmrokpokoju: Czy męczysz się z powodu pana kustosza, duchu pokutujący?Talerzyk szybko pośpieszył ku literze t , potem do a i do k. T-a-k odpowiedział duch. A więc i on cierpi przez pana kustosza tryumfująco stwierdziła panna Wierzchoń.To było zresztą do przewidzenia.Nawet zjawom pan żyć nie pozwala.Straszy je pan po nocach,podejrzewa o najgorsze przestępstwa, jeść nie daje, a pracować każe.Byłem oburzony. Pozwólcie, że teraz ja o coś tego ducha zapytam.Jestem pewien, że usłyszycie od niegoodpowiedz, która pójdzie wam w pięty. Nie, nie pozwalamy, żeby pan ducha o coś pytał zaoponował Bigos. Nie zgadzamy się,aby pan wykorzystywał ducha dla swoich celów.To prawda, że duchy nie jedzą.Ale my musimy197jeść.A co jemy? Ciągła tylko jajecznica na kiełbasie i jajecznica na kiełbasie.Jak w tej piosence,którą śpiewał Witas: A ona nic, tylko szczaw pomidory, szczaw pomidory. Popychacie talerzyk broniłem się. Nikt talerzyka nie popycha.To fluidy powiedziała panna Wierzchoń, a Bigos przytaknąłjej skinieniem głowy. Fluidy, czyli prądy ponadzmysłowe. Ale panu kustoszowi żadne duchy nie przemówiądo serca.Co innego, gdyby przemówił dyrektor Marczak.Wtedy pan kustosz przejąłby się naszymlosem. Tak, bo od ducha nie jestem zależny administracyjnie, tylko od dyrektora Marczaka.A pozatym jakim prawem ten Annopulos tutaj mieszka? Nie mamy etatu dla ducha. A pewnie zgryzliwie zauważyła panna Wierzchoń. Pan kustosz gotów Annopulosawyeksmitować ze dworu w noc ciemną i w zadymkę śnieżną.Bo nie ma etatu.Marysia zareagowała dość ostro: Proszę państwa, albo rozmawiamy z duchem, albo z sobą.Na sprzeczki macie dość czasuw ciągu dnia.Korzystajmy z okazji i porozmawiajmy z Annopulosem.Przecież chyba warto dowie-dzieć się, z jakiego powodu ten Grek pokutuje w tym dworze? Niech pani pyta westchnąłem.198Zaskwierczała świeca, zachybotały cienie na ścianach.Panna Marysia krzyknęła w półmrok: Duchu pokutujący, nocna maro, dlaczego się męczysz?Przez jakiś czas talerzyk z cichym szmerem krążył po kartonie.Jakby był niezdecydowany albowalczyły w nim jakieś sprzeczne prądy.Wreszcie duch odpowiedział: Z-d-r-a-d-z-i-ł-e-m. Kogo zdradziłeś? S-w-e-g-o p-a-n-a odparł duch.Bigos ziewnął głośno. Coś mi się wydaje, że teraz usłyszymy jakaś długą i zawiłą historię.A mnie się już spać chcei lada chwila zapadnę w letarg.Proponuję, by duch się streszczał.Tym razem ja zadałem duchowi pytanie.Uprzejmie zwróciłem się w ciemność: Duchu pokutujący, czy ten dwór ma jakieś tajemnice?Talerzyk szybko sunął od litery do litery.Annopulos powiedział: W-i-e-l-e. O rany! jęknął Bigos [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony