Rodrigues dos Santos Jose Kodeks 632

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Spojrzał na swojego rozmówcę. Innymi słowy, im bardziej sławny stawał się Kolumb, tym bardziejnie życzył sobie, by poznano jego pochodzenie i ojczyznę.Człowiektyle czasu utrzymuje w tajemnicy miejsce swojego urodzenia, zadajesobie tyle trudu, aby ukryć ten fakt pod gęstą zasłoną milczenia inagle przychodzi mu do głowy, aby zasypać swój testament wzmian-kami o Genui, niwecząc tym samym wszystkie swoje poprzednie wy-siłki? I to ma mieć jakikolwiek sens?Amerykanin westchnął. Niech mi pan wyjaśni, Tom.Czy to oznacza, że ten testamentjest fałszywy, tak? Do takiego wniosku, Nelsonie, doszedł sąd hiszpański.Do tegostopnia, że ostatecznie przyznano prawa do spadku innemu wnukowiDioga Coloma, Nuno de Portugal. Więc co z królewskim potwierdzeniem z tysiąc pięćset pierw-szego roku, które znajduje się w Archiwum Głównym w Simancas.Czy również jest fałszywe?284 Tak. Ee.nie rozumiem.Jak to możliwe, by dokument z królewskąpieczęcią był nieprawdziwy? W Archiwum Głównym w Simancas znajduje się rejestr Pieczę-ci Królewskiej dotyczący września tysiąc pięćset pierwszego roku.Także i tam istnieją wzmianki o księciu Janie jako żyjącym. Tom�suderzał wskazującym palcem w skroń. Niech pan dobrze zapamię-ta.Nigdy żaden dwór nie przyjąłby dokumentu adresowanego doksięcia dziedzica, który by nie żył.To byłoby nie do pomyślenia.Profesor zrobił przerwę. A teraz, proszę zwrócić uwagę na to, co zachwilę powiem.Istniał prawdziwy testament, jednak zniknął.Nie-którzy historycy, tak jak Hiszpan Salvador de Madariaga, uważają, żehipoteza falsyfikacji jest prawdopodobna, choć przyznają, że fałszy-wy testament zawiera wiele z zagubionego oryginału. Sprawdziłnotatki. Madariaga pisze: Większość klauzul wykonawczych jestprawdopodobnie, ale tylko prawdopodobnie zgodna.Między innymidziwny podpis z inicjałami w formie piramidy.Takie samo zdaniema historyk Luis Ulloa, który odkrył, że fałszywa kopia Mayorazgo,przedstawiona przez adwokata Ver�stegui, przeszła przez ręce Lu�syde Carvajal, której mężem był Lu�s Buzón, człowiek znany z prze-kształcania dokumentów. A profesor Toscano? Jaka była jego opinia? Rzecz jasna, zgadzał się z sądem Madariagi i Ulloi.Wierzył wewentualność sfałszowania na podstawie oryginalnego, zaginionegotestamentu.Co do reszty, tylko falsyfikacja wyjaśnia poważny brakkonsekwencji w tekście.Jak już wspominałem, wszyscy chcieli byćspadkobiercami Kolumba.To zupełnie naturalne, że w okoliczno-ściach, w których wchodzi w grę tyle pieniędzy, mnożą się fałszerze.Pozwalając sobie na pewne domysły, można przypuszczać, że jakiśzręczny fałszerz, prawdopodobnie ów Lu�s Buzón, sporządził nowytestament.Z technicznego punktu widzenia stworzył produkt dobrejjakości: poprawnie skopiował bardziej neutralne części dokumentu,włącznie z głównymi klauzulami wykonawczymi, jednak nie do-strzegł w wytworzonym przez siebie tekście pewnych anachroni-zmów wynikających z braku wiedzy.Zaliczały się do nich na przykładzwroty Kolumba do nieżyjącego księcia, nierozważne podanie da-nych geograficznych wyraznie zaczerpniętych z bulli papieskiej, -285oparcie się na postanowieniach traktatu z Alc�covas lub Toledo orazniedopuszczalne ominięcie jednego z monarchów przez użycie liczbypojedynczej w wyrażeniu Wasza Wysokość.Szczegół ten w epoceWładców Katolickich odebrany byłby jako obraza, ale po śmierciprzynajmniej jednego z nich nie stanowił już problemu. Tom�swykonał ręką gest, jakby chciał dodać coś jeszcze. Co więcej, dziw-ne jest dla nas to, że Kolumb zmarł w roku tysiąc pięćset szóstym, atestament nie pojawił się od razu.Jeżeli ktoś sporządza testament, tochce, by jego wolę poznano i uszanowano bezpośrednio po jegośmierci, prawda? Najwyrazniej jednak ów Mayorazgo nie pojawił sięw normalnym czasie, to znaczy bezpośrednio po śmierci autora, aleznacznie pózniej.Ujrzał światło dzienne wtedy, kiedy jego istnieniebyło korzystne dla jednej ze stron, nawet pomimo poważnych błędówi braku konsekwencji.Jak możemy w takich okolicznościach wierzyćw to, co jest tutaj napisane, hę? W ogóle.Amerykanin wzruszył ra-mionami z rezygnacją. Zapomnijmy więc o Mayorazgo.Czy są jeszcze jakieś doku-menty? To wszystkie, które zostały opublikowane w danej epoce,zwłaszcza w szesnastym wieku. I wśród nich jedynie kronika Portugalczyka Piny nie przedsta-wia problemów wiarygodności? Nie dostrzegłem takowych, chociaż przypomnę panu, iż notatkiprofesora Toscano na marginesie sugerują, jakoby coś tam znalazł.Kelner wrócił z kawą, którą postawił przed gośćmi. To już wszystko, jeżeli chodzi o dokumenty? zapytał Moliar-ti, mieszając cukier w aromatycznym napoju. Są jeszcze inne, które przypuszczalnie pochodzą z owego okre-su, chociaż poznano je o wiele pózniej, dokładnie w dziewiętnastymwieku. A co mówią owe dokumenty? Postaram się je streścić. Tom�s schował do teczki część od-bitek kserograficznych i wyjął inne. W tysiąc siedemset trzydzie-stym trzecim roku pewien ksiądz z Modeny, Ludovico AntonioMuratori, opublikował dzieło pod tytułem Rerum Italicarum Scrip-tores.Zawiera ono dwa niespotykane dotychczas teksty.Pierwszy z286nich to De Navigatione Columbi.sporządzony prawdopodobnie wtysiąc czterysta dziewięćdziesiątym dziewiątym roku przez kanclerzaBanku Zwiętego Jerzego, Antonia Galla.Drugi to praca BartolomeaSenaregi, najwidoczniej zainspirowanego Gallem, w której określaKrzysztofa jako scarzadore, raczej mało sympatycznym epitetem.Rzecz jasna, ważniejszy jest tekst autorstwa Galla.�wczesny kanc-lerz banku głosił, że Krzysztof był najstarszy z trzech braci, drugi wkolejności pojawił się Bartolomeu, a trzeci Jacobo.Jak podaje Galio,w wieku dojrzewania, et pubere deinde facti, Bartolomeu udał się doLizbony, a potem za jego przykładem poszedł Krzysztof.Pózniej, wtysiąc siedemset dziewięćdziesiątym dziewiątym roku, wydanoAnnali della Rep�blica di Genova genueńczyka Filippa Casoniego,które to dzieło zawiera drzewo genealogiczne rodu Krzysztofa Ko-lumba, tkacza jedwabiu.Nadal pozostawał wciąż nierozwiązany pro-blem, czy odkrywca Ameryki nazywał się Kolumb, czy Colom bądzColón.Casoni próbował znalezć z tego wyjście i uznał, że forma Ko-lumb to rodzaj deklinacji nazwiska Colom.Według niego forma Kolumb oznaczała w istocie z rodziny Colomów.Był to odważnykrok, który otworzył drzwi prawdziwemu zalewowi dokumentów.Wrezultacie pojawiły się niezliczone teksty oficjalne.W całej Ligurii, aszczególnie w Savonie, Cogoleto i Nervi mnożyły się papiery.Wszę-dzie gromadzono dowody związane z rodziną Kolumbów, włącznie zinformacją o wykonywanych przez nich zawodach.Wiele z tych do-kumentów zebrano w tysiąc osiemset dwudziestym trzecim roku wdziele Codice Colombo-Americano, podczas gdy inne, a szczególnieakty notarialne, weszły w skład Raccolta di documenti et studi.zbioru wydanego w tysiąc osiemset dziewięćdziesiątym drugim rokuz okazji czterechsetnej rocznicy wyprawy z tysiąc czterysta dziewięć-dziesiątego drugiego roku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony