Anne McCaffrey Niebiosa Pern

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.|Na półkach skalnych siedziały błękitne i zielone smoki z jezdzcami na grzbietach, zworkami pełnymi ognistego kamienia przerzuconymi przez szyje; niektórzy spiżowi i brązowijezdzcy jeszcze odbierali worki, transportowane z niecki na Krawędz.Spiżowe smokidowódców skrzydeł opadały szybując ku swoim jezdzcom pozorni niezorganizowaną grupą.Golanth unosił się po lewej.F lessan sprawnie ocenił odległość, podbiegł i wskoczył mu nagrzbiet.Smok nabrał wysokości i zakręcił w górze, a potem opadł na swoje miejsce naKrawędzi między zastępcami dowódcy, przed dwudziestoma dwoma jezdzcami.Rezerwowe zielone są gotowe, przylecą z workami na wezwanie, zameldował Golanth.Dopinając pasy bezpieczeństwa i podciągając futrzane cholewy butów, bo pod koniecOpadu zawsze mu marzły kolana, F lessi_, pomyślał o Tai.Ciekaw był, jakby się sprawdziław jego skrzydle.Zaranth jest większa niż inne zielone, stwierdził jego smok, lekko przekrzywiając łebtak, że lewe fasetkowe oko odbijało obraz jezdzca na grzbiecie.Proszę kamień ogniowy!Golanth przysunął, głowę do nogi jezdzca a F lessan natychmiast podał mu grudę zwypełnionego po brzegi worka.Smok zręcznie odrzucił głowę do tyłu i ułożył sobie kamień na potężnych trzonowychzębach.Następnie, bardzo uważając, by nie; ugryzć się w język, zaczął żuć tak jakpozostałe smoki na Krawędzi.F lessan dał mu pięć kawałków to wystarczało, by uzyskaćporządny płomień.Z niecki wzniosły się w górę cztery bendeńskie królowe.Gdy krążąc, wznosiły się wgórę, wszystkie oczy zwróciły się ku Władcy! Weyru i Mnementhowi.F lar uniósł rękę;F lessan podniósł swoją jeszcze wyżej.Królowe skończyły krążyć, osiągnęły pełną wysokośći poleciały na północno północny wschód.Wiesz, gdzie masz lecieć? zadał F lessan smokowi oficjalne pytanie.Wszyscy wiemy! odpowiedział Golanth.Mnementh ryknął i skoczył do przodu, F lar zaś jednocześnie opuścił rękę, rozkazującsmokom wznieść się w powietrze.Wszystkie, jak jeden, wyrwały w górę.W chwilę potemwszystkie czterysta osiemdziesiąt cztery bendeńskie smoki zniknęły pomiędzy.WEYR NAD ZATOK MONAKO, PI DNI P�yNIEJ, 1.8.31.Słońce obudziło Tai było naprawdę gorąco.Nie otwierała oczu, czekając, aż dokońca oprzytomnieje.Jeśli słońce świeci jej na twarz, to znaczy że już jest południe.Leżała whamaku zawieszonym między dwoma dużymi drzewami o długich, zwisających, pierzastychliściach, które zazwyczaj doskonale chroniły ją od słońca.Słońce już pewnie zbliża się dozenitu.Jak zwykle, ułożyła się z twarzą zwróconą w stronę zagłębienia, które Zaranthwykorzystywała jako swój weyr.Zielona smoczyca wyciągnęła się w pełnym słońcu uwielbiała tak się wygrzewać z głową między przednimi łapami i z lekko opuszczonymiskrzydłami, które rozluznione mogły wchłonąć więcej ciepła.Wielu jezdzców zastanawiałosię, czy smoki w ten sposób magazynują gorąco, które rozgrzewa je podczas pobytówpomiędzy& Zaranth miała uchyloną powiekę.Sądząc po raznym błysku oka, obserwowałacoś z wielką uwagą.Jedną z niedogodności życia pod gołym niebem były owady miliardy stworzeńprzeróżnych kształtów i wielkości: niektóre drapały, niektóre wgryzały się w ciało, jeśli miałyokazję, inne zwyczajnie wędrowały wprost przed siebie, tak jak chrząszcz turlaj, któremuwłaśnie przyglądała się Zaranth.Turlaje zawsze szły po prostej po ziemi lub prostopadledo linii gruntu.Potrafiły nawet wspiąć się na czubek pierzastego drzewa i zejść po drugiejstronie, byleby nie zboczyć z obranej trasy.Właśnie bardzo duży przedstawiciel tego gatunku turlaje dorastały do sporych rozmiarów, jeśli naturalne zagrożenia nie przerwały życia był obiektem wielkiego smoczego skupienia.Na odwłoku owada tłoczyło się aż pięcioromłodych na różnych etapach dojrzewania, które u turlaja przebiegało w pokrętny sposób.Doich pancerzy przykleił się pyłek z płożących krzewów i z pnączy od czasu do czasu także iz drzew i sypał się wszędzie tam, dokąd prowadziła turlajowa podróż w nieznanymnikomu celu.Tai nie miała pojęcia, czy chrząszcze spełniają jakąkolwiek inną rolę, ale niebyły tak natrętne jak pełzacze, ciekawie było je też obserwować, jako uosobienie uporu wdążeniu do celu.Uważano, że w naturze występują jedynie osobniki płci żeńskiej.Tai sypiała w hamaku między innymi ze względu na turlaje.Pnie drzew, budynki iprzedmioty codziennego użytku oklejało się lepką taśmą.Większość domów budowanozresztą na palach, by powstrzymać inwazję wszystkiego, co pełza i się wije.Na nadbrzeżnychnizinach pale chroniły też domy przed załamem.Chatka Tai stała tuż za hamakiem.Wszystkie okiennice były otwarte, by wpuścić do wnętrza leniwe podmuchy wiatru;moskitiery zatrzymywały owady.Wieczorna bryza zwykle odpędzała stworzenia, któreprzyczepiały się do tkanin od zewnątrz; nocne insekty były głośniejsze, ale wrażliwe naświatło.Bateria słoneczna na długiej sztycy zapewniała Tai niezbędną energię elektryczną;dzięki niej dziewczyna miała światło, piecyk, lodówkę i od czasu do czasu ogrzewanie, gdynadchodziły chłodne dni ale dla niej, wychowanej u stóp gór Keroonu, na Południu nigdynie bywało naprawdę zimno.Na południu niektórzy jezdzcy mieszkali w gromadach albo z partnerami, ale Taikochała samotność.Sama zrobiła sobie meble: półki, pryczę, stół do pracy, wieszaki iskrzynię na ubranie.sZaranth wiedziała, że Tai już nie śpi, ale dalej obserwowała turłaja.Nagle urwał sięnieunikniony tor ruchu, który zaprowadziłby chrząszcza prosto w lewe nozdrze smoczycy.Tai zamrugała.Czy Zaranth dmuchnęła i odepchnęła turlaja z potomstwem? Kątem okaśspostrzegła, że chrząszcz maszeruje teraz na wschód, dokładnie pod kątem czterdziestu pięciustopni do poprzedniego kursu i przynajmniej o pełną smoczą długość od miejsca, gdzie byłprzedtem.Jak to zrobiłaś? spytała Tai, niepewna, czy rzeczywiście widziała to, co widziała.Nie chciałam, żeby mi wlazł do nosa.Przeniosłam go.Tak po prostu?Tak po prostu.Często to robisz?Od czasu do czasu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony