Deutermann P.T Pocišg mierci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zbliżywszy się do pierwszego z prze-jazdów, lokomotywa zagwizdała.Hush skinął policjantowi głową na znak podzię-kowania, wziął Carolyn za ramię i pociągnął z powrotem w kierunku hotelu, pozazasięg słuchu policjanta.- Co się dzieje? - spytała, nieco zmieszana.- Keeler miał łódz, prawda? - zaczął Hanson.Musiał podnosić głos, gdyż lo-komotywy zbliżały się już do przejazdu.Lang skinęła głową.- Zrobił tak.Wypłynął łodzią na północ od autostrady i ruszył z biegiem tejBig Black.Dopływu Missisipi.Wszyscy są pewni, że chce wpłynąć na wielkąrzekę i dotrzeć łodzią do mostu.Carolyn przytaknęła drugi raz.- Ale czy to ma ręce i nogi? Przecież wie, że most jest silnie strzeżony, a rze-ka co chwila patrolowana.Chyba tak inteligentny człowiek jak on, nie płynąłbyprosto w paszczę lwa? Bo wie, że nie miałby szans.Widział zresztą przygotowaniawokół mostu na własne oczy.- Co chcesz przez to powiedzieć?- Ta linia kolejowa wiedzie z Jackson, które leży na wschód stąd.Ten glinapotwierdził, że tory muszą w którymś miejscu przechodzić nad Big Black.281- Co to ma do.- Keeler nie płynie Missisipi.Skoczy na pociąg i wjedzie na most pociągiem.A potem coś zrobi.Pociągi to jedyna rzecz, której te wszystkie siły bezpieczeństwasię nie przyglądają.- Będzie stał na wagonie, tak jak ten kolejarz, którego widzieliśmy przedchwilą?- Właśnie.Może tylko trochę mniej wyeksponowany.Założę się, że dopłynąłtą Big Black tylko do przechodzącego nad nią małego mostu kolejowego.Terazmoże wjechać do Vicksburga, kiedy tylko zechce.Pociągiem!.Carolyn kiwała głową.- A cały świat gapi się na rzekę - dodała.- Musimy zadzwonić do Powersa.- Koniecznie.Trzeba mu powiedzieć, żeby zatrzymali wszystkie pociągi zewschodu, do czasu, aż nie będzie można starannie ich sprawdzać.Lub do chwili,kiedy dopadną Keelera na rzece, jeśli się mylimy.Masz telefon?- Oczywiście zostawiłam w hotelu! Zadzwonisz z radiotelefonu tego poli-cjanta.Hush wrócił do radiowozu i wytłumaczył, co mu jest potrzebne.Policjant po-słusznie włączył radio i zapytał miejski posterunek numer jeden, jaka jest często-tliwość stanowiska dowodzenia siłami chroniącymi mostu.Kiedy mu ją podano,wywołał stanowisko dowodzenia i wręczył Hansonowi mikrofon.Ten przedstawiłsię tylko jako Hush i poprosił o Powersa.Oficer łączności powiedział Hansono-wi, żeby zaczekał.Po minucie poinformował, że kapitan pojechał w dół rzeki, wmiejsce, gdzie psy gończe złapały czyjś trop, koło rozlewiska Hennesey's Bayou.Hush spytał, czy da się nawiązać z Powersem kontakt radiowy, ponieważ ma dlaniego pilną wiadomość.Operator obiecał spróbować.Hanson ruszył w stronę Carolyn, żeby przekazać jej, co usłyszał, jednak grubypolicjant zaczął energicznie machać, żeby wracał.Tymczasem w radiotelefonieodezwał się ktoś inny, kto chciał rozmawiać z panem Hansonem.Hush zawahałsię.Na stanowisku dowodzenia musieli być agenci z Jackson.Odpowiedział jed-nak:- Słucham, tu Hanson.- Cześć, Hush.Mówi Rafe LeBourgoise.Cholera jasna!.- pomyślał Hanson.Ale nas wkopałem!- Tak? - odpowiedział.- Oficer łączności mówi, że rozmawia pan na częstotliwości policji miejskiejVicksburga.Jest pan gdzieś tu, w okolicy?Hushowi nie przychodziła na myśl żadna wymijająca odpowiedz.- Tak - powtórzył.- To dobrze.A nawet bardzo dobrze.Centrala pana szuka.A ściślej mówiąc,biuro dyrektora.Powtarzali mi ciągle, że jest pan w Baton Rouge, na urlopie zdro-wotnym.Tłumaczyłem im, że w Baton Rouge pana nie ma.Wydawało się, że282zależy im na przekonaniu mnie, że pan tam jest.- Bo tam byłem, a potem wyjechałem - odpowiedział Hush.Nastała chwilaciszy, jeśli nie liczyć trzasków w radiotelefonie.Policjant z zainteresowaniemsłuchał rozmowy.Nadchodziła Carolyn.- Czy starsza agentka Lang jest z panem? Wygląda na to, że rzeczywiściebardzo chcą, żebyście się zameldowali.- Dobrze, zameldują się - zgodził się Hanson, pomijając pytanie o Carolyn.-� propos, dlaczego jest pan tu, zamiast w Baton Rouge? - Lang przyszła akurat wporę, żeby usłyszeć to pytanie. Kto? wymówiła ruchem warg. LeBourgoise -odparł w ten sam sposób Hush.- To z powodu raportu, jaki agentka Lang przysłała do biura w St Louis - wy-jaśnił LeBourgoise.- Sądzi, że Kolejarzem może być pułkownik Keeler z Kor-pusu Inżynieryjnego.Pan zastępca dyrektora Carswell nie uważa, żeby tak było.Jednak kiedy dowiedzieli się, że policje stanowe organizują operację, żeby schwy-tać inżyniera, rozkazali mnie i paru moim ludziom przylecieć do Vicksburga idołączyć do Wydziału Przestępstw z Użyciem Przemocy, z Jackson.Gdzie pandokładnie jest?- Wjeżdżam do Vicksburga.Jedziemy od Jackson.- Policjant uniósł brwi,zdumiony.- My , to znaczy: pan i starsza agentka Lang?Hanson usłyszał, że LeBourgoise mówi coś do kogoś stojącego obok.- Tak - przyznał.- Przepraszam, ale muszę się już rozłączyć, jeśli pan pozwo-li.Czekam na telefon od kapitana Powersa.- Ale, Hush.Hanson nachylił się do radiowozu i powiesił mikrofon na miejscu.Pokazał Ca-rolyn ręką, że muszą szybko oddalić się z tego miejsca.Ponieważ LeBourgoise nierozłączał się, tylko ciągle mówił, Hush sięgnął do samochodu i wyłączył zasilanieradiotelefonu.- Co pan robi? - zaprotestował właściciel urządzenia.Hanson zniżył się i odpowiedział szybko w zaufaniu:- Ten facet nie jest tym, za kogo się podaje.Szczerze mówiąc, podejrzewam,że to człowiek, którego wszyscy szukamy.Czy może pan nie włączać radiotelefo-nu jeszcze przez pięć minut? A potem niech pan włączy i odpowie każdemu ocokolwiek spyta.Ale najpierw potrzebujemy pięć minut, żeby przyskrzynić tegosukinsyna.Oczy policjanta rozszerzyły się.- Dobra - zgodził się.- To ten, co wysadza mosty?- Tak sądzimy.Proszę tylko dać nam pięć minut, dobrze?Gliniarz przytaknął skwapliwie.Wysiadł z samochodu, prostując mundur naopasłym cielsku i rozejrzał się w poszukiwaniu przestępców.Hush pokuśtykałszybko obok Carolyn, próbując ignorować ból w nodze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony