Gulland Sandra Kochanka Słońca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Madame Colbert roześmiała się na widok swoich roztańczonych pociech.- Przynajmniej nie są zazdrośni - powiedziała do Petite, umieszczając sobie na biodrzenajmłodsze dziecko.- Cisza! - zawołała i troje najstarszych zamilkło.- Ty także, Julku -nakazała ośmioletniemu synowi.- Czy nie wiecie, jak należy powitać madame la duchesse?Dziewczynki dygnęły, chłopcy skłonili się, a potem wszyscy wybiegli, chichocząc, zkomnaty.Petite wzięła Marię Annę w ramiona i weszła za madame Colbert do słonecznegosalonu, gdzie obie usiadły wygodnie na miękkich fotelach z dziećmi na kolanach.- Zupełnie jak dwie plotkujące piastunki - zażartowała madame Colbert.Petite dotknęła małego jak guzik noska Marii Anny.Dziewczynka zaśmiała się.Księżniczka!- Mon Dieu! Proszę mi wybaczyć za to, że usiadłam w obecności księżnej!- Madame Colbert, proszę siadać.- Ale to naprawdę zmienia postać rzeczy - powiedziała madame, zajmując z powrotemmiejsce.- Muszę zatrudnić służbę dla tej malutkiej księżniczki.- to powiedziawszy, zrobiłaminę do Marii Anny, która była jednak zbyt zajęta ciągnięciem swojej kryzy, żeby tozauważyć.- Powinna jeść przy własnym stole, z dala od moich dzieci - ciągnęła madameColbert poważnym tonem.- Nie wolno niczego zmieniać - odezwała się Petite z emfazą.- Okrucieństwem byłobyodseparować ją od waszych wspaniałych dzieci.To jej rodzina.Następnego dnia wpadła Atena, pełna wyrzutów.- Jak to cię może martwić? - zapytała, uderzając Pedte po dłoni wachlarzem.- Przezcałe życie marzę o tym, by zostać księżną - dodała teatralnie tęsknym tonem.- To mojadziecięca fantazja, niemożliwa do spełnienia.- Oddałabym ci ten tytuł, gdybym tylko mogła - odparła Petite.Leżała na szezlongu zwilgotną szmatką na czole.Doszły ją słuchy, że królowa wpadła w szał, kiedy siędowiedziała, i zarządziła, by z jej komnaty zabrano wszystkie taborety - żeby nie musiałacierpieć upokorzenia, widząc, że Petite korzysta ze swojego nowo nabytego prawa dosiedzenia w obecności królowej.- Jego Królewska Mość przyznał ci najwyższe honory.Powinnaś czuć się szczęśliwa.- Mogę coś ci powiedzieć, Ateno, w zaufaniu?- A czy ja nie zdradzałam ci wszystkich moich brudnych sekretów, nędznychwstydów?Petite usiadła, próbując zapanować nad emocjami, które ją zalewały od momentu,kiedy zrozumiała, że Ludwik już jej nie kocha.Czy ostatnio nie była dla niego bardziejtowarzyszką niż kochanką?- Obawiam się, że to gest pożegnania - powiedziała.- Czyż nie tak to się robi, kiedykról ma już dość kobiety? Nadaje jej tytuł i odsyła precz.- Jego Królewska Mość jest do ciebie przywiązany, przecież wiesz.Ta, pomyślała Petite, ale.- Ostatnio wydawał się taki nieobecny - powiedziała.Ludwik nie był sobą.Kilkakrotnie tracił nawet podniecenie, a to go irytowało.Lekarz poradził mu dietę bogatą wselery, trufle i wanilię, co miało przyspieszyć dochodzenie - ale na próżno.- To ta zbliżająca się wojna - wszyscy mężczyzni zachowują się jak głupcy.Jeśliusłyszę jeszcze jedno słowo o mozdzierzach czy szpadach damasceńskich, chyba zacznękrzyczeć.- Madame? - Klorynda ustawiła na bocznym stoliku szklanki z doprawionymgozdzikami czerwonym winem oraz przekąski ze skórek pomarańczy.- Ma pani gościa -dodała i otworzyła szeroko oczy.- Madame Franciszka de la Valli�re.- Moja matka?Atena spojrzała na nią z rozbawieniem.- Zobaczymy się jutro - powiedziała, zabierając swoje perfumowane wodą różanąrękawiczki.Od czasu ostatniego spotkania tego nieszczęsnego dnia na targu cztery lata wcześniejmatka Petite przybrała nieco na wadze.Prawdę powiedziawszy, zyskała całkiem pokaznątuszę.Ukłoniła się z pewnym trudem i przez moment Petite obawiała się, że będzie trzeba jejpomóc się podnieść [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony