Jan Od Krzyża, w. Dzieła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I wszystkie zmysły tak trzebaumartwiać, oczywiście w miarę możności.Jeśli bowiem nie można czegoś uniknąć,wystarczy, że się nie ma w tym upodobania, chociażby się odczuwało te wrażenia.Niech dusza stara się tym sposobem mieć zmysły umartwione, wyzbyte z wszelkiegoupodobania, pogrążone jakby w ciemnościach.Przy takiej pilności w krótkim czasie wielepostąpi.(s.182)5.Dla umartwienia i uspokojenia czterech namiętności naturalnych, którymi są: radość,nadzieja, lak i ból, a z których uzgodnienia i uspokojenia wypływają wyżej wspomniane iwszystkie inne korzyści, należy zastosować całkowicie wystarczający środek, który podam.Będzie to zródłem wielu cnót i zasług.6.Usiłuj zawsze skłaniać się:nie ku temu co łatwiejsze, lecz ku temu co trudniejsze;nie do tego co przyjemniejsze, lecz do tego co nieprzyjemne;nie do tego co smakowitsze, lecz do tego co niesmaczne;nie do tego co daje spoczynek, lecz do tego co wymaga trudu;nie do tego co daje pociechę, lecz do tego co nie jest pociechą;nie do tego co większe, lecz do tego co mniejsze;nie do tego co wzniosłe i cenne, lecz do tego co niskie i wzgardzone;nie do tego aby pragnąć czegoś, lecz do tego by nie pragnąć niczego, nie szukając tego colepsze wśród rzeczy stworzonych, ale tego co gorsze.Pragnij z miłości dla Chrystusa dojść do zupełnego ogołocenia, ubóstwa i oderwania się odwszystkiego, co jest na świecie.7.Wysiłki te trzeba podejmować całym sercem i z uległością woli.Bo jeśli szczerze przystąpisię do nich, spełniając je starannie i roztropnie, wkrótce znajdzie się w nich wielką rozkosz ipociechę.8.Wystarcza wiernie spełniać to, o czym mówiliśmy, aby wejść w noc zmysłów.Dlawiększego pożytku podamy jeszcze inny sposób ćwiczenia się, który nas nauczy jakumartwiać: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pychę żywota; o nich to mówi św.Jan, iżpanują na świecie (J 2, 16) i z nich powstają wszystkie inne pożądania.9.Po pierwsze, usiłować upokarzać się w czynach i pragnąć, by inni nas upokarzali [i to jestprzeciw pożądliwości ciała] (16).Po drugie, upokarzać się w słowach i pragnąć, by inni z nami to czynili [i to jest przeciwpożądliwości oczu].Po trzecie, upokarzać się w myślach i pragnąć, by inni tak o nas myśleli [i to jest przeciwpysze żywota].10.Na zakończenie tych przestróg i wskazań wypada przytoczyć tutaj te wiersze, którenapisałem w Drodze na Gorę (17), której obraz zamieszczony jest na początku tej książki.Wwierszach tych zawarta jest nauka, jak wejść na szczyt góry, to jest do wysokiegozjednoczenia z Bogiem.I chociaż jest tam mowa głównie o rzeczach czysto duchowych iwewnętrznych, częściowo jednak traktują one i o duchu niedoskonałości w tym, co zmysłowei zewnętrzne.Widać to z dwóch dróg po obu stronach ścieżki doskonałości.W tym więcznaczeniu, to jest co do części zmysłowej, należy je tu stosować.W drugiej zaś części tej nocybędą one dotyczyły części duchowej.11.Wiersze te są następujące:- By dojść do smakowania wszystkiego, nie chciej smakować czegoś w niczym.- By dojść do posiadania wszystkiego, nie chciej posiadać czegoś w niczym.- By dojść do tego, byś był wszystkim, nie chciej być czymś w niczym.- By dojść do poznania wszystkiego, nie chciej poznawać czegoś w niczym.- By dojść do tego, w czym nie masz upodobania, musisz iść przez to, w czym nie maszupodobania.- By dojść do tego, czego nie poznajesz, musisz iść przez to, czego nie poznajesz.- By dojść do tego, czego nie posiadasz, musisz iść przez to, czego nie posiadasz.- By dojść do tego, czym nie jesteś, musisz iść przez to, czym nie jesteś.SPOS�B NIESTAWIANIA PRZESZK�D WSZYSTKIEMU12.- Gdy zatrzymasz się nad czymś, przestajesz dążyć do wszystkiego.- Albowiem by dojść całkowicie do wszystkiego, musisz zaprzeć się siebie całkowicie wewszystkim.- A gdy dojdziesz do posiadania wszystkiego, masz to posiadać, nie pragnąc niczego.- Bojeśli chcesz mieć coś we wszystkim, nie posiądziesz w Bogu twojego czystego skarbu.(.184)13.W takim ogołoceniu duch znajdzie swój pokój i odpocznienie.Ponieważ nie ubiega się zaniczym, nic go nie będzie męczyło w drodze wzwyż i nic nie będzie go pociągało w dół,będzie bowiem w samym środku swej pokory.Skoro zaś czego żąda, już tym samym sięutrudzą.Rozdział 14Objaśnia drugi wiersz strofy:Udręczeniem miłości rozpalona1.Objaśniliśmy już pierwszy wiersz tej strofy, która mówi o nocy zmysłów.Staraliśmy sięwytłumaczyć, jaka jest ta noc zmysłów i dlaczego się nazywa nocą; wskazaliśmy równieżporządek i sposób, jakiego trzeba się trzymać, by wejść w nią czynnie.Należy teraz z koleizastanowić się nad właściwościami i przedziwnymi skutkami tej nocy.Streszczają się one wdalszych wierszach wspomnianej strofy, które pokrótce omówię, by je objaśnić, jak to nawstępie przyrzekłem.Przejdę następnie do drugiej księgi, która będzie traktowała o drugiejczęści tej nocy, to jest o nocy ducha2.Mówi więc dusza, że Udręczeniem miłości rozpalona przeszła tę ciemną noc zmysłów idoszła do zjednoczenia z Umiłowanym.Dla zwyciężenia bowiem wszystkich pożądań iwyzbycia się upodobania we wszystkich rzeczach, do których miłość i skłonność uczuciowazapala wolę, by się nimi radowała, trzeba było większego ognia, rodzącego się z innej,większej miłości.Tą miłością jest jej Umiłowany.W Nim złożywszy upodobanie i z Niegoczerpiąc siłę, będzie miała dość mocy i wytrwałości, by z łatwością porzucić wszystko inne.Aby mieć siłę do zwyciężenia pożądliwości zmysłowych, nie tylko trzeba mieć miłość doOblubieńca, lecz trzeba być tą miłością rozpalonym i to wśród udręk [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony