Koontz Dean R Tunel strachu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Co to za kobieta, żeby chodzić w kasku? Co ona robiła w tunelu? Zaczął roz-glądać się za torebką.Kobieta powinna mieć przy sobie torebkę.szukał wokoło, ale nieznalazł.Wreszcie dysząc z wysiłku ściągnął razem końce brezentu, szarpnął i wypchnął naplatformę, na której człowiek i tarantula toczyły śmiertelny bój.Następnie sam podciągnął się na podwyższenie i w tej samej chwili usłyszał czyjeśwołanie: Conradzie?Z drżącym sercem Conrad obejrzał się za siebie, w głąb mrocznego tunelu.125To był Duch.Albinos stał pięćdziesiąt stóp dalej, na drugim końcu prostego odcinkatorowiska, przy wejściu do sali Pająków Gigantów.Z tej odległości był jedynie bladą po-stacią.Conrad nie mógł w półmroku dostrzec twarzy albinosa.A skoro ja słabo go wi-dzę, to i on nie lepiej widzi mnie, skonstatował z ulgą.Nie widzi płachty, a gdyby nawet,nie może wiedzieć, co jest w środku. Conradzie? Tu jestem. Coś się stało? Nie, nie.Nic. Brama otwarta.Za parę minut zjawią się tu tłumy klientów.Conrad przykucnął przy podłużnym pakunku, zasłaniając go własnym ciałem. Na torze były jakieś rzeczy.Zmieci.Ale już wszystko w porządku.Zająłem sięnimi. Potrzebujesz pomocy? spytał Duch ruszając w jego stronę. Nie, nie, nie.Wszystko mam pod kontrolą.Lepiej uruchom sprzęt i wyjdz na ze-wnątrz do kasy.Zacznij sprzedawać bilety.Zaraz możemy ruszać z tym koksem. Jesteś pewien? Oczywiście, że tak! uciął Conrad. Rusz się.Dołączę do ciebie za parę mi-nut.Duch wahał się przez chwilę, po czym odwrócił się na pięcie i wyszedł z sali.Kiedy tylko albinos znikł mu z oczu, Conrad zaciągnął brezentowy pakunek za jedenz głazów z papier-m�ch�.Miał pewne kłopoty z przeciśnięciem ponurego zawiniątkaprzez klapę w podłodze.Wychylił się wraz ze swym brzemieniem do przodu, opuścił je tak daleko, jak tylkobył w stanie, prostując sztywno obie ręce, po czym wypuścił końce brezentowej płach-ty.Trup wylądował u stóp drabiny.Płachta rozchyliła się i upiorna oderwana głowa łyp-nęła w jego kierunku.Jej usta zastygły w ostatnim niemym okrzyku.Conrad ponownie zszedł po drabinie.Zamknął za sobą klapę, zgarnął końce brezen-tu i zaciągnął zwłoki do mało uczęszczanego pomieszczenia konserwacyjnego w naroż-niku piwnicy.Powietrze wypełniło się nagle osobliwą muzyką, płynącą z taśmy.To Duch przygoto-wywał tunel do przyjęcia pierwszych miłośników mocnych wrażeń.Krzywiąc się, Conrad po kolei sprawdzał kolejne elementy przesiąkniętego krwiąubrania kobiety.Przejrzał kieszenie jej dżinsów, bluzki i kurtki, szukając czegoś, co mo-głoby dopomóc w zidentyfikowaniu zabitej.Natychmiast odnalazł kluczyki od jej samochodu.Do kółka przyczepiony był brelo-czek w kształcie tablicy rejestracyjnej, jeden z tych, które sprzedają organizacje wetera-nów.Wybite numery był z pewnością prawdziwymi numerami jej samochodu.126Zanim jeszcze skończył przetrząsać jej rzeczy, natknął się na plakietkę BAM-u przy-piętą do jej bluzki.To odkrycie zupełnie nim wstrząsnęło.Jeśli była jakąś szychą, sekre-tu Gunthera nie da się już długo utrzymać w tajemnicy.Dopiero w ostatniej kieszeni Conrad odnalazł to, czego szukał.Była to laminowa-na legitymacja stwierdzająca iż kobieta nazywa się Janet Leigh Middleneir i pracuje dlaurzędu bezpieczeństwa publicznego.Była inżynierem technikiem do spraw zabezpie-czeń (cokolwiek to oznaczało), akredytowanym przez stan Maryland.Pracownica pań-stwowa, kiepska sprawa.Ale nie tak kiepska jak się tego obawiał.Przynajmniej nie byłasiostrą ani kuzynką któregoś z lunaparkowców.Nie miała tu przyjaciół ani krewnych,nikogo, kto by jej szukał.Najwyrazniej zjawiła się w miasteczku z powodów czysto za-wodowych, aby dokonać inspekcji zabezpieczeń.Nikt nie powinien zauważyć, że znik-nęła, bowiem nikt nie zwracał na nią szczególnej uwagi.Istniało spore prawdopodo-bieństwo, że Conrad zdoła wywiezć zwłoki poza teren lunaparku i upozorować śmierćkobiety w taki sposób, żeby policja nie domyśliła się, że zginęła podczas pełnienia obo-wiązków służbowych.Jednak do zmroku był kompletnie uziemiony; ba, nawet wówczas będzie to nader ry-zykowne zadanie.Teraz musiał wyjść na platformę i zająć się pracą, zanim Duch się za-niepokoi, co się z nim stało i znów zacznie go szukać.Conrad wyjął z jednej z szuflad zwój sznura i przeplótł linkę przez otwory w brze-gach brezentowej płachty.Następnie ściągnął linkę jak sznurowadło i zawiązał wokółjednego końca powstałego w ten sposób worka.Brezentowy worek z martwą kobietąi jej rzeczami w środku upchnął w rogu pomieszczenia.Zdjął zakrwawiony kombine-zon i cisnął go na worek.Ręce też miał zakrwawione, toteż najlepiej jak mógł wytarł jew szmaty, leżące na blacie warsztatu stolarskiego.Szmaty rzucił na kombinezon.Na ko-niec przykrył wszystkie dowody zbrodni drugą płachtą brezentu, tak że mogło się wy-dawać, iż w kącie pokoju leży stos pomiętych szmat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony