|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W 1967 roku więcej jej żołnierzy zginęło w wypadkach drogowych, niż w czasie walki.Pewien amerykański generał stwierdził, że dywizja “wypięła się na wojnę”.Przez rok amerykańskie dowództwo dążyło do zdymisjonowania dowódcy 25 dp Armii Republiki Wietnamu, generała Phan Trong Chinha, który ostatecznie został wysłany w styczniu 1969 roku na “urlop zdrowotny”.Jego dywizja miała rzekomo chronić zachodnie skrzydło Sajgonu w czasie Tet 1968.W następnych latach sytuacja niewiele się poprawiła.Generał Tran Quoc Lich, mianowany dowódcą 25 dp Armii Republiki Wietnamu przez prezydenta Thieu, został wyrzucony w 1974 za sprzedaż ryżu Viet Congowi.Sprzedaż żywności, sprzętu wojskowego, uchylanie się od obowiązków sprawiły, że dywizja była niezdolna do walki i nie dysponowała żadną siłą bojową.W kulminacyjnym punkcie wojny w 1975 roku, 25 dp Armia Republiki Wietnamu była wyłączona z działań od roku, a jej dowódca siedział w areszcie oskarżony o korupcję.Porozumienie o przerwaniu ognia podpisane w Paryżu w styczniu 1973 roku przez Henry Kissingera i Le Duc Tho, pozwoliło Stanom Zjednoczonym w honorowy sposób wycofać się z wojny, ale dało jednocześnie komunistom całkowitą kontrolę nad wielkimi połaciami Wietnamu Południowego.Pozwolono, by na tych terenach pozostało trzysta tysięcy północnowietnamskich wojsk.Po ofensywie Tet, Armia Republiki Wietnamu ograniczyła się do obrony miast i kilku posterunków, opuszczając całkowicie tereny wiejskie.Armia północnowietnamska umacniała swoją obecność.Gdy w 1973 roku ponownie zaczęły się walki, komuniści stopniowo powiększali zdobycze terytorialne.Zdarzające się co pewien czas bitwy pomiędzy wzmocnioną i dozbrojoną Ludową Armią Wietnamu a zdemoralizowaną Armią Republiki Wietnamu miały miejsce przez cały rok 1974.Północnowietnamskie wojska rozpoczęły swoją ofensywę w grudniu tego roku.Uderzając z gór na równiny wybrzeża, a stamtąd na pogórze, wojska północnowietnamskie otoczyły Sajgon z szybkością, która zdumiała nawet je same.W kwietniu 1975 roku byty gotowe zająć miasto.Zniszczony Żelazny Trójkąt miał wciąż swoją rolę do odegrania.Tuż przed ostatecznym szturmem Sajgonu, generałowie Van Tien Dung (naczelny dowódca) i Tran Van Tra przenieśli swoje wysunięte stanowiska dowodzenia z bezpiecznego, dawno już “wyzwolonego” Loc Ninh do tego, co zostało z bazy w tunelach w dystrykcie Ben Cat.W tym właśnie miejscu Mai Chi Tho planował w 1967 roku atak na Sajgon w ramach ofensywy Tet.Była to -oświadczył Van Tien Dung w swoim sprawozdaniu z upadku Wietnamu Południowego - “.położona na północny zachód od Ben Cat, stara baza jednej z naszych jednostek do działań specjalnych z Sajgonu.Z niej właśnie nasze oddziały specjalne przez wiele lat przeprowadziły wiele ataków na Sajgon, zadając ciężkie straty Amerykanom i ich lokajom”.Dwa dni później pojawili się tam dwaj inni wysokiego szczebla Wietnamczycy z Północy, którzy nie potrafili zrezygnować z obecności w miejscu historycznych wydarzeń.Był to sekretarz Centralnego Biura na Wietnam Południowy i członek Biura Politycznego Pham Hung i Le Duc To, który podpisał w 1973 roku porozumienie o zawieszeniu broni i brat Mai Chi Tho.Gdy czołgi zbliżyły się do prezydenckiego pałacu w Sajgonie doprowadzając trzydziestoletnią wojnę Wietnamu o niepodległość do końca, dowodzący nimi generałowie i politycy, otrzymali te dobrą wiadomość w dawnej bazie zlokalizowanej w tunelach, w miejscu, gdzie w czasie tych długich zmagań toczyły się najbardziej zaciekłe walki.22REFLEKSJETunele Cu Chi stały się dla wietnamskich komunistów symbolem ich uporu i wytrwałości w wojnie przeciwko Amerykanom od 1965 do 1973 roku.“Opór - napisał von Clausewitz, dziewiętnastowieczny teoretyk wojskowy - jest formą działania mającą na celu zniszczenie sił nieprzyjaciela w ilości, która zmusi do porzucenia swoich zamiarów”.To właśnie osiągnął Viet Cong.Pułkownik Harry Summers, współczesny amerykański badacz amerykańskiego niepowodzenia w Wietnamie, napisał, że celem komunistów w Wietnamie Południowym było “zmęczenie nas”, a następnie dodał: “Byli w stanie dokonać tego dzięki oszczędnej gospodarce siłami - działań Viet Congu zaopatrywanego i wspieranego przez wybrane regularne jednostki północno-wietnamskie”.Amerykańskie siły zbrojne zostały postawione w sytuacji patowej przez przeciwnika, który znajomością psychologii i sprytem nadrabiał brak samolotów i czołgów.Aby walczyć z wrogiem w jego fortecach, Amerykanie musieli wypracować umiejętności wojskowe tak przyziemne - w dosłownym znaczeniu - że odniesienie sukcesu nie wynikało z zastosowania nowoczesnej broni czy siły ognia, ale najzwyklejszej odwagi przy stawianiu czoła najstarszym i najbardziej pierwotnym lękom, rodzącym się w czasie pościgu w mrocznych zakamarkach kryjówki.G.K.Chesterton napisał, że “.odwaga jest pojęciem niemal wewnętrznie sprzecznym.Oznacza silne pragnienie życia, przybierające formę gotowości do śmierc”.Niewielu walczących w tunelach partyzantów przeżyło.Viet Cong może uczciwie twierdzić, że odniósł zwycięstwo, ale to Wietnam Północny zdobył chwałę i władze.A gdy amerykańskie szczury tunelowe wróciły do domu, ich dzieje i odwaga również zostały zignorowane i przytłoczone powojennymi kompleksami i oskarżeniami, które wstrząsały Ameryką.Sama tylko ziemia została szczodrze nagrodzona, gdy tunele zaczęły poddawać się działaniu czasu i natury kończących to, co rozpoczęły bomby B-52.Całemu dystryktowi formalnie przyznano tytuł “Żelaznej Ziemi Cu Chi”.Dawne podziemne stanowisko dowodzenia w Phu My Hung jest zachowane jako pamiątka wojny tunelowej.Podziemne sale konferencyjne i kręte tunele komunikacyjne zostały pieczołowicie zabezpieczone.Dzisiaj są spokojnym miejscem.Pracuje to kustosz, który utrzymuje wszystko w należytym porządku.Jest i księga pamiątkowa zawierająca uprzejme wyrazy podziwu, wpisywane przez komunistyczne delegacje.Ci, którzy próbują sami przekonać się, jak wyglądała egzystencja w tunelach i wyprawiają się na krótką wycieczkę po podziemiach, bardzo szybko padają ofiarą klaustrofobii, albo mrówek i moskitów, które stały się nowymi strażnikami podziemi.W wioskach dystryktu Cu Chi resztki tuneli padają ofiarą zaniedbania.Włazy próchnieją, jamy osypują się.Młodzi nie mogą uwierzyć, że Wietnam kiedykolwiek będzie znowu toczył walkę na własnej ziemi.Starsi nie są tego tacy pewni.Historia, która tak często jest instrumentem propagandy zwycięzców, teraz może zarejestrować prawdę o tunelach.Ci, którzy przeżyli, mówią ze szczerym szacunkiem o dawnych przeciwnikach.Jak w przypadku większości wojen, nienawiść wygasa.Pamięta się jedynie, jak słaby zwyciężył silnego, a także - jak walczący po obu stronach znaleźli w sobie nowe źródła odwagi i wytrwałości - trwałe źródło inspiracji płynące z bolesnej wojny.KALENDARIUMGŁÓWNYCH WYDARZEŃWOJNY WIETNAMSKIEJ19452 września.Komunistyczny Viet Minh pod przywództwem Ho Chi Minha przejmuje władze w Hanoi i proklamuje niepodległość.22 września.Powrót francuskich wojsk do Wietnamu.194619 grudnia.Viet Minh rozpoczyna w Indochinach ośmioletnią wojnę przeciwko Francuzom.195026 czerwca.Początek wojny koreańskiej.195327 lipca.Zawieszenie broni w Korei.19547 maja Francuzi poddają się Viet Minhowi w Dien Bien Phu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plhanula1950.keep.pl
|