Ossendowski F. A. Lenin (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dyktator siedzia� w swoim pokoju i spokojnie pisa� artyku�, w którym gromi� bur�uazj�i jej najemnych morderców za zamiar zadania rewolucji Smiertelnego ciosu w plecy.213Pisa�, zarzucaj�c na papier krótkie, dobitne zdania, naje�one cudzys�owami, znanemi ka�-demu cytatami z Pisma Swi�tego i wyj�tkami z bajek najpopularniejszych, dosadnych i z�o-Sliwych.Tak si� zag��bi� w pracy, �e nie s�ysza� cichej rozmowy za drzwiami i szmeru kroków cz�o-wieka, st�paj�cego po kobiercu, okrywaj�cym pokój.Ujrza� go przypadkowo, podnosz�c od papieru oczy, aby przypomnie� sobie ko�cow� stro-f� bajki Kry�owa o Rwini i d�bie.Przed nim sta� Dzier�y�ski.Zimne oczy wbi� w oblicze dyktatora i krzywi� kurcz�ce si�usta. Szuka�em was przez ca�y dzie�. rzek� Lenin, uSmiechaj�c si� do straszliwie drgaj�cejtwarzy Dzier�y�skiego. Wiem, odpar�, by�em na mieScie.Szuka�em sprawców zamachu.Jeszcze wczorajmówi�em Wo�odarskiemu, gdzie ma ich znalex�.Nie chcia�, czy nie Smia�.Spojrza� znacz�co na Lenina i d�ugo wytrzymywa� ostry, badawczy blask czarnych oczumognolskich. No, i có�? spyta� Lenin. Pochowali si�, jak krety pod ziemi�, szepn��, lecz ja ich wytropi�, Kaza�em areszto-wa� Wo�odzimirowa. Mego szofera?! wykrzykn�� Lenin. Waszego szofera.Ob by� w zmowie z zamachowcami szepn�� Dzier�y�ski. Zreszt�,przekonacie si� wkrótce, towarzyszu.Zostawcie tylko t� spraw� mnie!Lenin skin�� g�ow� i wzruszy� ramionami.Dzier�y�ski, nic nie mówi�c wi�cej, opuSci� pokój.Dyktator znowu pochyli� si� nad biurkiem.Cicho skrzypia�o pióro.Du�e litery pisma wi�za�y si� w krzywe, faliste linje, nad któremi,jak nad zaroSlami krzaków, podnosi�y si� do wysokich drzew podobne wykrzykniki, znakizapytania i cudzys�owy bez ko�ca.Praca sz�a swoim trybem.Rewolucja proletarjatu nie dopuszcza�a zw�oki, chwiejnoSci,obawy, cofania si�, wzrusze�, pozbawiaj�cych równowagi.Albo wszystko, albo nic! Albo zaraz, albo nigdy!Lenin pisa�.SzeleSci� papier.Jak cykanie zjadliwego owadu cienko zgrzyta�o pióro.W korytarzu i na dworze rozlega�y si� twarde, ci�kie kroki.Zbrojni w karabiny i granaty �otysze strzegli proroka wolnoSci i szcz�Scia n�dzarzy, goto-wi w ka�dej chwili porwa�, przebi� bagnetem, rozszarpa� Smia�ka, wdzieraj�cego si� do kux-ni promiennego jutra.214ROZDZIA� XXV.Do Piotrogrodu ze wszystkich stron Rosji d��yli ch�opi, robotnicy, mieszczanie i szlachta,wybrani do konstytuanty.W tem Srodowisku ró�norodnych ludzi wrza�a wyt�ona praca.Dwie najruchliwsze partje ludowcy i bolszewicy agitowali zawzi�cie, poci�gaj�c przy-jezdnych pod swoje sztandary.Socjal rewolucjoniSci, obawiaj�c si� zbrojnego zamachu Lenina na Zgromadzenie Naro-dowe, wy�onili z siebie komitet obrony, kierowany przez Borysa Sawinkowa.Werbowano�o�nierzy i ochotników z poSród ró�nych wyrzutków spo�ecze�stwa, nawet z czarnych secincarskich, ukrywaj�cych si� na prowincji, gdzie has�a komunistów nie zwyci�a�y dot�d.Za-mierzano w chwili stosownej rzuci� si� na Rad� komisarzy ludowych i wyr�n�� ich do nogi.Lenin wiedzia� o tem i dzia�a� w tajemnicy.Piotrogród by� podzielony na dzielnice, czujnie strze�one przez wierne wojsko i dru�ynyrobotnicze.Niemal codzie� znikali bez Sladu najbardziej energiczni wrogowie dyktatury pro-letarjatu, o losie ich wiedzia�a tylko czeka , straszliwa czerwona kloaka, ociekaj�ca krwi�,i jej twórca Lenin.Chocia� zr�czni agitatorowie bolszewiccy z powodzeniem rozk�adali mas� delegatów kon-stytuanty, komisarze nie byli jednak pewni ostatecznych wyników.5-go stycznia roku 1918 Lenin naradza� si� d�ugo z Dybienk� i Antonowym, a póxniejopracowywa� manifest proletarjatu do konstytuanty, z ��daniem uznania w�adzy Rady komi-sarzy ludowych i Komitetu Wykonawczego, za co obiecywa� dopuSci� zwo�anie Zgromadze-nia Narodowego z g�osem doradczym. Towarzyszu! wo�ali Trockij, Zinowjew, Kamieniew i inni. JesteSmy zaledwie czwart�cz�Sci Zgromadzenia Narodowego, jak�e mo�emy ��da� i wystawia� takie wprost zuchwa�ewymagania? Wojna domowa nieunikniona, a wtedy prowincja zgubiona dla nas!Lenin s�ucha� uwa�nie, t�umaczy�, przekonywa� chwiejnych a gdy zrozumia�, �e nic niewskóra, zawo�a�: Po�ow� Zgromadzenia stanowi� socjal rewolucjoniSci.S� to gard�uj�ce draby.�adnejsi�y nie osiadaj�.Rozp�dzimy t� ho�ot�!D�ugo jeszcze trwa�y narady.Towarzysze wychodzili niespokojni.Zbli�aj�cy si� dzie�obrad konstytuanty nie wró�y� dla nich nic dobrego.Tylko W�odzimierz Lenin widzia� wyraxnie przebieg wypadków.6-go stycznia czerwone wojska bezkarnie rozstrzeliwa�y na ulicach licznych demonstran-tów.marynarze Dybienki otoczyli Pa�ac Taurydzki, gdzie mia�o odbywa� si� ZgromadzenieNarodowe, wygra�ali i obsypywali obelgami przybywaj�cych delegatów.215Zgromadzenie, po wys�uchaniu ��da� Rady komisarzy ludowych, odmówi�o uznania jejza najwy�sz� w�adz� w Rosji.Wtedy do sali wkroczy� oddzia� zbrojnych marynarzy, a olbrzy-mi, ponury bosman �elezniakow rozp�dzi� delegatów.Lenin przez kilka dni uwa�nie studjowa� dzienniki wszystkich obozów i stawa� si� corazweselszy.Zacieraj�c r�ce, rzek� do Nadziei Konstantynówny: Mój zamach na s�awetn� wol� ludu uda� si�! Naród, znu�ony bezsiln� powodzi� s�ówi czczych hase�, przyj�� ze spokojem wiadomoS� o zgodnie wymarzonej konstytuanty.Pragnietylko czynu, nie s�ów.My podbijemy go czynem!Przeszkody na tej drodze nie by�y jednak ostatecznie usuni�te.Pozostawali Niemcy.Rozpoczynali ofenzyw�.Lenin rozumia�, �e zdobycie przez nich stolicy zada cios rewolucji, gdy� prawie ca�aludnoS� kraju b�dzie uwa�a�a Niemców za zbawców Rosji.Nale�a�o powstrzyma� nieprzyjaciela od tego zamiaru.Lenin postanowi� pokrzy�owa� pla-ny Niemców i uczyni� bezcelowym marsz ich na Piotrogród.Na posiedzeniu Komitetu Wykonawczego wniós� projekt przeniesienia si� do Moskwy. Ucieczka?! wybuchn�y okrzyki. Kapitulacja przed imperjalizmem?! Zgin�liSmy!Trockij wyst�pi� z d�ug� i gor�c� moc�.Dowodzi�, �e opuszczenie Piotrogrodu spowodujeostateczn� kl�sk� partji. Smolny Instytutu otoczony jest legend�, sta� si� fetyszem! wo�a�. Gdy zniknie legen-da, rozwieje si� urok naszej w�adzy.Nie mamy prawa czyni� tego! Musimy pozosta� i umrze� z honorem na naszych stanowiskach! krzykn�� z patosemZinowjew, podnosz�c nad g�ow� Pi�S�.Towarzysze przera�onemi, oburzonemi g�osami wypowiadali swoje zdania i z wSciek�o-Sci� napadali na wodza.jeszcze chwila i móg�by by� zgubiony w oczach pokornego przedchwil� i wielbi�cego go t�umu ludzi, wyci�gni�tych przez niego z n�dzy i nicoSci.Lenin s�ucha�, nie przerywaj�c nikomu, spokojny, prawie weso�y.Nikt nie widzia�, �e pal-ce mu kurczy�y si�, jak pazury drapie�nego zwierza.R�ce trzyma� na kolanach, ukryte podsto�em, aby nie zdradzi�y jego uczu�.Nareszcie zgie�k i wrzawa uciszy�y si�.Wszyscy patrzyli na wodza groxnie, podejrzliwie.Lenin wsta� i mówi� zacz��.G�os dr�a�, przerywany sycz�cemi, chrapliwemi westchnieniami. Podziwiam was, towarzysze! Zachwycam si� waszem bohaterstwem i wiernoSci� dlasprawy proletarjatu! Zaiste imiona wasze przejd� do historji obok imion Dantona, Marata,Robespierre a! Nie omieszkam da� oceny waszej proleraskiej odwagi przed najszerszemiwarstwami narodu! CzeS wam, uwielbienie i mi�oS� pracuj�cych rzesz! JesteScie prawdziwy-mi wodzami! PrzekonaliScie mnie i zawstydziliScie! Istotnie niech umrze rewolucja, niechw kajdany pójd� miljony dowierzaj�cych wam ludzi, aby honor wasz, imi� bojowników niezosta�y poni�one! Zostajemy w Piotrogrodzie i b�dziemy w spokoju czekali na swój los.OpuSci� g�ow�, pi�Sciami wspar� si� o stó� i g�osem g�uchym, w którym brzmia�y ju� echaz trudem hamowanego szyderstwa, ci�gn��: Wstydz� si� swej mySli o wycofaniu si� z Piotrogrodu! Wstydz� si�.A mo�e, nie powi-nienem si� wstydzi� jej? Opowiem wam, towarzysze, jak rozumowa�em [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony