Sw. Jan od Krzyza DZIELA WSZY

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.3.To, że zaprzątnięta pamięć przeszkadza również dobru duchowemu, wynika jasno z tego,co już zostało powiedziane.Dusza bowiem zmienna i nieutwierdzona w dobru moralnymniezdolna jest jako taka przyjąć dobro duchowe.Ono bowiem udziela się tylko duszyopanowanej i uspokojonej.Nadto, dusza pragnąca tych doznań pamięciowych i przywiązująca do nich znaczenie, możezwracać uwagę tylko na jedną rzecz.Jeśli zaś zajmie się rzeczami uchwytnymi, a takimi sąpoznania pamięciowe, nie będzie zdolna ani dostatecznie swobodna, by przyjąć dobronieuchwytne, jakim jest sam Bóg.Do Boga bowiem dusza powinna dążyć raczej nierozumiejąc niż rozumiejąc.Niech więc stara się przejść z tego co jest zmienne i uchwytne dotego co jest niezrozumiałe i nieuchwytne.Rozdział 6Mówi o korzyściach przychodzących dla duszy z zapomnienia i opróżnienia z wszelkich myślii pojęć, jakie może posiąść sposobem naturalnym w zakresie pamięci.l.Jeżeli z pojmowań pamięciowych wymkną dla duszy szkody, to może ona równieżwyciągnąć z nich dla siebie przeciwne korzyści.Korzyści te osiągnie wtedy, jeśli się opróżni znich i zapomni o nich.Mówią bowiem uczeni, że ta sama nauka może służyć dla dwóchprzeciwieństw (3).Wobec tego zamiast pierwszej szkody, dusza cieszy się uciszeniem i pokojem ducha,ponieważ jest wolna od zamieszania i zakłócenia, które rodzą się z myśli i pojęć pamięci, w205następstwie czego, co jest wielką rzeczą, raduje się czystością sumienia i ducha.Jest tonajlepszym przygotowaniem na przyjęcie mądrości ludzkiej i boskiej oraz innych cnót.2.W miejsce drugiej szkody, dusza uwalnia się od wielu pokus, poruszeń i sugestii złegoducha.Szatan bowiem za pomocą myśli i różnych pojęć wciska się do duszy oraz wtrąca ją wwiele nieczystości i grzechów, jak to wyraża Dawid: ―Myśleli i mówili złośliwie‖ (Ps 72, 8).Jeśli więc dusza oderwie się od tych myśli, szatan nie wie, jaką bronią uderzyć na ducha.3.Dusza wchodząc w takie skupienie i zapomnienie o wszystkim, wolna od trzeciej szkodyprzysposabia się najlepiej na przyjęcie poruszeń i pouczeń Ducha Świętego.On bowiem - jakmówi Mędrzec - ―oddala się od myśli, które są bez rozumu‖ (Mdr l, 5).Choćby jednak nie było innej korzyści, to samo oderwanie się przez ogołocenie pamięci, odwszystkich niepokojów i zmartwień jest już wielkim zyskiem dla duszy.Takie bowiemniepokoje i zmartwienia, powstające w duszy z niepomyślnych rzeczy i wypadków, nic niepomagają dla złagodzenia tychże rzeczy i wypadków, lecz przeciwnie, zazwyczaj szkodzą nietylko im, ale i samej duszy.W tej myśli mówił Dawid: ―Zaiste, próżno trwoży się wszelkiczłowiek‖ (Ps 38, 7).I rzeczywiście, próżny jest wszelki niepokój, gdyż nie przynosi onżadnej korzyści.Choć więc wszystko na ziemi kończy się i ginie, i wiele rzeczy idzie na opak,próżne są wszystkie niepokoje, które raczej szkodzą, niż pomagają.Jeśli się zaś znosiwszystko z jednakowym spokojem, nie tylko dusza wiele z tego korzysta, lecz i sameprzeciwności może trafniej osądzić i skuteczniejsze przeciwko nim zastosować środki.4.Salomon, znając dobrze szkody i pożytki owe, mówi: ―Poznałem, że nie ma nic lepszegoniż weselić się i czynić dobrze za żywota swego‖ (Koh 3, 12).Daje przez to do zrozumienia,że we wszystkich wypadkach życia, choćby najgorszych, powinniśmy się raczej weselić niżsmucić.Znosząc wszystko z jednakowym usposobieniem, nie utracimy dobra większegoponad wszystką pomyślność ziemską, a jest nim uspokojenie umysłu i pokój we wszystkim,tak pomyślnym jak i przeciwnym.Tego pokoju nie utraciłby człowiek nigdy, gdyby nie tylkozapomniał o różnych wiadomościach i myślach, lecz także wstrzymywał się, o ile to od niegozależy, od słuchania, patrzenia i zajmowania się tym, co do niego nie należy.Bez tego trudnonie zbłądzić i nie zamącić spokoju duszy.Natura nasza bowiem tak jest słaba i niestała, iżmimo usilnego ćwiczenia się w dobrym, niepodobna nie natknąć się pamięcią na rzeczy,które, jeżeli o nich się myśli, mieszają i zakłócają ducha zostającego w zupełnym pokoju.Wtej (s.322) myśli mówi Jeremiasz: ―Pamiętać zawsze będę i uschnie we mnie dusza moja‖ (Lm3, 20).Rozdział 7Mówi o drugim rodzaju pojmowań pamięciowych.Są to wyobrażenia i poznanianadprzyrodzone.1.To, cośmy mówili o pierwszym rodzaju pojmowań naturalnych, odnosi się również dopojmowań wyobrażeniowych, należących do porządku przyrodzonego.Trzeba jednak dać206pewne rozróżnienie ze względu na formy i poznania, jakie pamięć przechowuje w sobie.Dotyczą one rzeczy nadprzyrodzonych: widzeń, objawień, słów i uczuć odbieranych drogąnadprzyrodzoną.Gdy dusza doświadczy którejś z nich, pozostaje zwykle w duszy, w pamięcilub w fantazji zarys kształtu, obrazu czy pojęcia tych rzeczy, których doznała.Obrazy te sąniekiedy bardzo wyraźne i żywe [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony