|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.171).Znaczeniema tutaj, tak sytuacja prawna jak i faktyczna, ta pierwsza bowiem określa niejakotą drugą.Dlatego też w niniejszej pracy zostały podjęte zarówno zagadnieniadotyczące faktycznego stanu lecznictwa psychiatrycznego, jak i postrzeganie tegostanu przez probantów sądowych, pacjentów detencyjnych oraz osoby trzecie(psychiatrów, psychologów, pielęgniarki (rzy), ogół społeczeństwa).Jak pisze Tomaszewski (1977a, s.19; 1998,s,171)można wyróżnić różne aspe-kty sytuacji człowieka, takie jak sytuacje egzystencjalne, rozpatrywane z uwagina aktywność życiową człowieka ważną dla jego bytu oraz sytuacje behawiora-lne (czynnościowe), do których zaliczą się m.in.sytuacje terapeutyczne i sytuacjetrudne.Natomiast na egzystencjalny aspekt sytuacji psychologicznej probantówsądowych i pacjentów detencyjnych składają się w szczególności:- warunki bytowe stworzone pacjentom przez placówkę lecznictwa psychi- Rozdział III - Sytuacja psychologiczna probantów.85atrycznego, w tym: stan techniczny placówki, stopień zagęszczenia sal,odrębne pokoje odwiedzin, warunki higieniczno-sanitarne, temperaturaw salach, wyżywienie, zaplecze kulturalne (sale telewizyjne, video, bib-lioteki);sytuacja rodzinna;sytuacja materialna - posiadanie mieszkania, własnych dochodów, pomocmaterialna ze strony rodziny;sytuacja zdrowotna, w tym: zapewnienie odpowiednich świadczeń medy-cznych, dostęp do właściwych środków farmakologicznych;- przygotowanie zawodowe personelu medycznego;stan przestrzegania praw pacjentów (m.in.zapewnienie możliwości ko-rzystania ze spacerów);środki zabezpieczające i środki przymusu stosowane w danej placówcePonadto wyróżnia on (1975a, s.20; 1984) również sytuacje zadaniowe trakto-wane jako pewien układ wartości (celów), do których człowiek dąży orazmożliwości, tj.stanów rzeczy, od których zależy czy cel zostanie osiągnięty86.3.2.Warunki bytowe pacjentów psychiatrycznychOd początku kształtowania się systemu opieki nad chorymi psychicznie,placówki w których ich umieszczano znajdowały się w pewnym oddaleniu odaglomeracji miejskich (Bilikiewicz, Gallus, 1962, s.122).Już M.Rothe, pod koniec XIX w., zwrócił uwagę na konieczność indywidualnegodobierania dla każdego chorego optymalnego programu rehabilitacyjnego orazminimalizowania ograniczenia swobody chorych.Proponował by budowaćszpitale psychiatryczne poza miastem, tak aby chorzy mieli możliwość spacero-wania po parku i pracy na roli (Bartoszewski, Buksowicz, 1975, s.331).Skutkiem czego, wiele współczesnych polskich szpitali jest usytuowanych wdużej odległości od miejsc zamieszkania pacjentów, co niejednokrotnie bardoutrudnia realizację potrzeby kontaktu z bliskimi.Z drugiej jednak strony dużeszpitale, otoczone parkami np.w Pruszkowie-Tworkach, pozwalają na bardziejurozmaicone formy organizowania czasu wolnego pacjentów.Co, poprzezzmniejszenie izolacji społecznej, ma bardzo duże znaczenie w rehabilitacji osóbchorych psychicznie (Pałuba, 1997, s.17).86Zasadniczo brak literatury dotyczącej stricte sytuacji psychologicznej osób zaburzonych psychiczne.Problematyka ta, a zwłaszcza kwestia wartości i możliwości w sytuacji izolacji w placówce zamkniętegolecznictwa psychiatrycznego, wymaga dalszych pogłębionych badań.Dlatego też w dalszej części pracyporuszono tylko niektóre zagadnienia z tego zakresu, takie jak np.: pragnienie wolności i związana z tym chęćopuszczenia szpitala, dostęp do odpowiednich terapii czy chęć poddania się leczeniu. 86 Psychologia, psychiatria i prawo wobec.Zarówno w literaturze (Malec, Bromska, 1993, s.43 in.; Czuma, 2001, s.162), jaki wystąpieniach Rzecznika Praw Obywatelskich (Przybysz, Popadyniec, 1995),a ostatnio również w raporcie NIK (Lisowska, 2002), zwraca się uwagę na zły,bądz wręcz tragiczny stan materialnej bazy polskich szpitali psychiatrycznych.Również stopień zagęszczenia szpitali funkcjonujących w opisywanym okresiepozostawiał wiele do życzenia.W 1969 r.wskaznik łóżek lecznictwa zamkniętego wynosił ogółem 12,6 na10 tys.ludności, podczas gdy według zaleceń Ministerstwa Zdrowia i OpiekiSpołecznej powinien wynosić, podobnie jak we wcześniejszych latach, 15-20,a według zaleceń Zwiatowej Organizacji Zdrowia - 30 łóżek na 10 tys.ludności.Wskaznik zagęszczenia w szpitalach psychiatrycznych w 1969r.osiągnął przeciętniew kraju 155%, przekraczając w niektórych szpitalach 200%.Stopniowo rósł takżewskaznik rozpowszechnienia (Dąbrowski, 1991, s.2; Trembla, 1991, s.1).Na przełomie lat 60.i 70.zapoczątkowano w Polsce proces przemianpsychiatrycznej opieki zdrowotnej87.Pierwszym krokiem w tym kierunku byłowprowadzenie subrejonizacji w oparciu o model francuski
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plhanula1950.keep.pl
|