|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bez tych przerw wioślarze w ciągu kilku dni uleglibywyczerpaniu z powodu braku wody pitnej i zmęczenia.Przybijać można byłotylko do brzegu wolnego od sił nieprzyjaciela.Hannibal musiał przybyć naPółwysep Apeniński drogą lądową, ponieważ jedyny możliwy szlak morski zHiszpanii do Italii wiódł wzdłuż wybrzeża, a Rzymianie kontrolowali brzeg morskiod zlewiska rzeki Ebro po północną Italię.Ponadto Hannibal musiałby minąćMassalię (dzisiejsza Marsylia), lojalnego sojusznika Rzymu, dysponującegoflotą wojenną.Gdyby Kartagińczycy próbowali wykorzystać drogę morską,najprawdopodobniej napotkaliby okręty rzymskie, które pokonywały tę samądrogę w przeciwnym kierunku.Rzym kontrolował również Sycylię i wybrzeżeBrucjum, najważniejsze punkty umożliwiające okrętom uzupełnienie zapasów wporcie.Tak więc Rzym, panując na lądzie, kontrolował morze.Niezdolność Kartaginy do ochrony własnych szlaków morskich ograniczyłajej możliwości strategiczne.Po pierwsze, Kartagińczycy nie mogliprzetransportować swoich oddziałów na najważniejsze -z wojskowego punktuwidzenia - tereny ani dokonać niespodziewanej inwazji od strony morza.Trudnym i ryzykownym zadaniem było również zasilanie, wzmacnianie iwycofywanie oddziałów wcześniej przetransportowanych na okrętachwojennych.Ponadto Rzymianie, swobodnie poruszający się po morzu, złatwością mogli zaszkodzić karta-gińskiemu handlowi, który stanowiłpodstawowe zródło finansowania wojny z Rzymem.Wreszcie Kartagina iwybrzeże Afryki, pozbawione ochrony od strony morza, były narażone narzymskie ataki.Inaczej niż w trakcie pierwszej wojny punickiej, kiedy towiększość działań wojennych prowadzona była na morzu, musiała zyskaćprzewagę nad Rzymem na lądzie.Co więcej, jej siły lądowe musiały pozostaćsamowystarczalne przez cały okres wojny, kartagińska flota bowiem nie mogłazapewnić im wystarczającej pomocy.Konieczność samowystarczalności zwraca uwagę na trzeci czynnikograniczający strategię kartagińska, czyli charakter jej władzy politycz- nej nad koloniami.Hegemonia Kartaginy opierała się na okrucieństwie iprzemocy, a bunty tłumiono ogniem i krzyżowaniem przeciwników.Lojalnośćpoddanych Kartaginy w Hiszpanii nigdy nie była zbyt głęboka, ponieważKartagińczycy zadali sobie niewiele trudu, aby zyskać autentycznychsojuszników.Zarazem uzależnieni byli od swoich zamorskich posiadłości wzwiązku z werbunkiem najemnych oddziałów.Brak ludzi, na jaki cierpiałaKartagina, oznaczał, że w wypadku przedłużania się wojny musi ona znalezćsposób, aby uzupełniać armię żołnierzami z kolonii.Wątpliwa lojalnośćpodległych jej ludów oznaczała, że zwycięstwo Rzymu w koloniach nie tylkopozbawiało ją tych terytoriów, ale również uniemożliwiało nabór nowychżołnierzy.Hannibal, niepewny lojalności sojuszników w Hiszpanii, być może pomyślało najechaniu Italii, by pozyskać wsparcie rzymskich sprzymierzeńców.Jeśli takrzeczywiście było, oznaczałoby to, że Hannibal nie zrozumiał socjologiipolitycznej rzymskiego panowania na Półwyspie Apenińskim.Rzym bardzo sięstarał odpowiednio traktować swoich sprzymierzeńców; w niektórychwypadkach przyznawał im nawet obywatelstwo rzymskie i obejmował rzymskimprawem.W zamian italscy sojusznicy powierzali rzymskim wodzom kierowanieswoimi oddziałami.Sytuacja w Italii była znacznie bardziej stabilna niż wposiadłościach kartagińskich, sprzymierzeńcy zostali już sprawdzeni w czasachpierwszej wojny punickiej, a także w 225 r.p.n.e., gdy Italię najechali Galowie.Również przeprowadzony przez Pyrrusa najazd na Italię zakończył się klęską,właśnie z powodu siły rzymskiego systemu kolonialnego i słabego wsparcia,jakie Grecy otrzymali od italskich sprzymierzeńców.Jedynym zbuntowanymterytorium, które Hannibal mógł pozyskać, były zamieszkane przez Galów, nie-dawno podbite obszary północnej Italii.Z kilkoma ważnymi wyjątkami - Kapuą iTarentem - sojusznicy Rzymu pozostali lojalni w czasie tej wojny.Problemy związane z zasobami ludzkimi, utratą kontroli na morzu i surowymwładaniem w koloniach sprawiły, że Kartagina musiała znacznie ograniczyćdziałania strategiczne. 1.Kartagina zmuszona została do prowadzenia wojny na lądzie i otrzymywałaniewielkie wsparcie drogą morską.Inaczej niż podczas pierwszej wojnypunickiej, nie mogła liczyć na osłabienie rzymskiej woli walki poprzezzadawanie dużych strat przeciwnikowi na morzu.Jedyną szansą osłabieniaRzymian była bezpośrednia walka.2.Wojna musiała się rozegrać na terenie Italii.Przeprowadzenie działańwojennych w jakimkolwiek innym miejscu nie stanowiłoby wystarczającegozagrożenia dla rzymskiego porządku politycznego.3.Hannibal musiał wyprowadzić swoje wojska z punktów strategicznych wHiszpanii, ponieważ transport drogą morską był niemożliwy.Abyzminimalizować straty podczas rozmieszczania wojsk, musiał zastosowaćstrategicznie zaskakujący manewr.4.Po dotarciu do Italii Hannibal musiał znalezć sposób uzupełniania strat wludziach lub podjąć ryzyko wojny podjazdowej, której nie mógł wygrać.5.W Italii Hannibal musiał ograniczyć przewagę liczebną wojsk rzymskichpoprzez zadanie klęsk w bitwach bądz nakłonienie sojuszników Rzymu dozdrady.6.Kartagińczycy nie mogli dopuścić do tego, aby Rzym uderzył bezpośredniona Kartaginę lub Hiszpanię, gdy wojska kartagińskie znajdowały się pozapaństwem.7.Niemożliwe było rozbicie całej armii rzymskiej.Najważniejszymi czynnikamipozostawały wola polityczna rzymskiego senatu oraz lojalność italskichkolonii i sprzymierzeńców Rzymu.Dla Kartaginy militarnym celem byłozłamanie owej woli i zawarcie korzystnego traktatu, który przywróciłby jejkontrolę nad Korsyką, Sardynią i Sycylią.Hannibal opracował bardzo ryzykowny plan pokonania Rzymu, któryzakładał przeprowadzenie operacji militarnych pomimo wymienionych wyżejtrudności strategicznych i pozwalał osiągnąć polityczne cele Kartaginy.Gdybyów plan się powiódł, prawdopodobnie historia świata zachodniego potoczyłabysię zupełnie inaczej.Hannibal znał przeciwnika wystarczająco dobrze, by wiedzieć, że Rzym nie wypowiedziałby Kartaginie wojny bez wcześniejszego przygotowaniaplanu walki.Domyślał się, że ich strategia będzie przewidywała atak z dwóchstron.Rzymianie zamierzali przeprowadzić inwazję na Hiszpanię, by zająć izwiązać siły Hannibala, i jednocześnie z Sycylii planowali przypuścić drugi atakna samą Kartaginę.Hannibal, nie mając możliwości zatrzymania rzymskichtransportów drogą morską, musiał uprzedzić uderzenie Rzymu.Zamierzałprzeprowadzić ogromną armię przez północno-wschodnią Hiszpanię, obejśćPireneje wzdłuż wybrzeża, przekroczyć Alpy i niespodziewanie pojawić się wpółnocnej Italii, na nizinie w pobliżu Padu.Celem tego manewru miało być spa-raliżowanie rzymskich struktur decyzyjnych oraz pokrzyżowanie Rzymianomplanów najazdu Kartaginy z terenu Sycylii.Hannibal sądził, że Rzymianieprzesuną swoje siły, mające wcześniej przeprowadzić atak na północ, byzagrodzić drogę jego wojskom.Wybrana przez Kartagińczyków trasa nie była łatwa, miała jednak tę zaletę,że rzymskim wojskom równie trudno było przeprowae! ' ' ta tym terenie działaniainterwencyjne.Podczas marszu przez Alpy armia Hannibala poniosła dużestraty.Pozbawiony moż
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plhanula1950.keep.pl
|