Choderlos De Laclos Niebezpieczne zwiazki (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.(Przyp.aut.)142rzy mężczyzn zazdrosnych o twoje powodzenie, jak również wszystkich kobiet, którymi nieraczyłeś się zajmować.Jeżeli zechcesz mnie posłuchać, nie pozwolisz utrwalić się tym nie-bezpiecznym pogłoskom i przybędziesz natychmiast zaprzeczyć im swoją obecnością.Pomyśl, że jeżeli raz dasz wygasnąć przekonaniu, że tobie nie można się oprzeć, doświad-czysz wkrótce, iż w istocie będą ci się opierać; rywale również stracą dla ciebie szacunek iośmielą się z tobą mierzyć, bo któryż nie uważa się za silniejszego od cnoty kobiecej? Sło-wem, grozi ci, iż spadniesz w oczach świata o tyle poniżej swej wartości, o ile dotychczaswynoszono cię ponad zasługi.Wracaj więc, wicehrabio, i nie poświęcaj reputacji dla dziecinnego kaprysu.Zrobiłeś zmałą Volanges, co było do zrobienia; co zaś do prezydentowej, to istotnie nie sądzę, abyśmógł dojść do rezultatów z odległości dziesięciu mil.Czy myślisz, że ona będzie cię szukać?Może już nie myśli o tobie albo tryumfuje, iż zdołała cię upokorzyć! Tu przynajmniej możeszznalezć sposobność wypłynięcia na nowo w jakiś efektowny sposób, a bardzo by się to zdało;podczas gdy o ile będziesz się upierał przy twej śmiesznej przygodzie, nie sądzę, aby twójpowrót coś pomógł.raczej przeciwnie.W istocie, jeżeli prezydentowa c i ę u b ó s t w i a, jak mnie o tym tak bardzo zapewnia-łeś, a tak mało mi tego dowiodłeś, jej jedyną pociechą, jedyną przyjemnością musi być w tejchwili mówić o tobie, wiedzieć, co robisz, co mówisz, co myślisz, aż do najdrobniejszychrzeczy, które cię dotyczą.To owe okruchy ze stołu bogacza: on sam nimi gardzi, ale nędzarzzbiera je chciwie i żywi się nimi.Otóż biedna prezydentowa otrzymuje obecnie te wszystkieokruchy; im więcej będzie ich miała, tym mniej będzie jej pilno wyciągnąć dłonie po resztę.Również, mimo zachwytu, jaki zdaje się w tobie budzić mała uczennica, nie przypusz-czam, aby miała odgrywać jakąkolwiek rolę w twych zamiarach.Miałeś ją pod ręką, wziąłeś:doskonale! Ale w tym nie ma materiału nawet na przelotny kaprys.To nie jest nawet, prawdęmówiąc, zupełne posiadanie: władasz jedynie i wyłącznie tylko jej osobą! Nie mówię o sercu,o które, nie wątpię, troszczysz się zbyt mało: ale nie zajmujesz nawet jej główki.Nie wiem,czy to zauważyłeś, ale ja mam dowód w ostatnim jej liście: posyłam ci go, abyś mógł osądzić.Widzisz, że kiedy mówi o tobie, to zawsze przez p a n d e V a l m o n t; wszystkie jej my-śli, nawet te, które ty w niej budzisz, odnoszą się jedynie do Danceny ego; jego nie nazywapanem, lecz zawsze po prostu D a n c e n y m.Przez to odróżnia go od wszystkich innych;nawet oddając się tobie czuje się bliską wyłącznie z nim jednym.Jeżeli taka zdobycz wydajeci się z a c h w y c a j ą c a, jeżeli przyjemności, jakie ci daje, p o c h ł a n i a j ą c i ę, trzebaprzyznać, że jesteś skromny i mało wymagający! Zresztą, chcesz dłużej bawić się małą?Owszem, to godzi się nawet z mymi zamiarami.Ale zdaje mi się, że to nie jest warte, abysobie robić kłopot bodaj na kwadrans, a również, że trzeba by mieć na nią jakiś wpływ i niepozwolić, na przykład, aby się zbliżyła do Danceny ego wprzód, nim się go trochę zatrze wjej pamięci.Zanim przestanę zajmować się tobą, aby przejść do siebie, chcę ci jeszcze powiedzieć, żesztuczka z chorobą, do której się uciekłeś, jest dobrze znana i bardzo zużyta.W istocie, wi-cehrabio, nie masz daru wynalazków! I ja również powtarzam się niekiedy, jak to zaraz zoba-czysz, ale staram się ratować urozmaiceniem szczegółów, a przede wszystkim usprawiedliwiamnie powodzenie.Jeszcze o jedną zdobycz pragnę się pokusić i puszczam się na nową przy-godę.Przyznaję, iż nie daje ona pola do zwalczania zbyt wielkich trudności, ale przynajmniejbędzie jakaś rozrywka, a nudzę się wprost śmiertelnie.Nie wiem czemu, ale od czasu przygody z Pr�vanem Bellerochwe obrzydł mi zupełnie.Dotego stopnia podwoił swoje względy, czułość, s z a c u n e k, że znieść tego już doprawdynie mogę.Jego gniew w pierwszej chwili ubawił mnie; należało jednak uspokoić go zawszelką cenę.Byłoby dla mnie kompromitujące, gdyby kawaler miał się wdać w tę sprawę, anie było sposobu przywiedzenia go do rozsądku.Uciekłam się zatem do tego, iż zdwoiłam mączułość w nadziei, że na tej drodze łatwiej z nim sobie dam radę; wziął to dosłownie i od tego143czasu zamęcza mnie swym rozanieleniem.Drażni mię zwłaszcza bezgranicznie zaufanie,spokojna pewność, z jaką patrzy na mnie, jako na przynależną doń na zawsze.Doprawdy, tomnie upokarza.Bardzo mało mnie ceni chyba, jeżeli myśli, że on zdołał mnie przywiązać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony