DOD1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.��Dodatek nr 1W dokumencie Trasted Computer Standards Evaluation Criteria , znanym takżejako Orange Book , Departament Obrony USA zdefiniował siedem poziomówbezpieczeństwa komputerowego systemu operacyjnego.Kolejne poziomy określająróżne sposoby zabezpieczania sprzętu, oprogramowania i danych.Klasyfikacja macharakter zawierania , co oznacza, że wyższe poziomy mają wszystkie cechy po-ziomów niższych, a dodatkowo uzupełnienia.D1 to najniższy poziom bezpieczeństwa określający także całkowity brak wiary-godności systemu.Poziom ten nie wymaga certyfikacji, bowiem oznacza po prostubrak jakichkolwiek zabezpieczeń.Do tej klasy należą także systemy pozornie bez-pieczne, czego przykładem może być procedura autoryzacji dostępu w sieciowychkomputerach zaopatrzonych w system operacyjny Microsoft Windows.Użytkownikpytany jest tylko o identyfikator i hasło (wystarczy podać dane z sufitu ), by uzy-skać dostęp do lokalnych zasobów komputera.Trochę lepiej wygląda to w tymprzypadku zabezpieczania zasobów przed dostępem z innych komputerów w Siecii w tym ujęciu Microsoft Windows nie należy jednak do klasy D1.C1 jest to najniższy poziom bezpieczeństwa.System operacyjny kontrolujeuprawnienia użytkowników do odczytu i zapisu plików oraz kartotek.Ponadto dys-ponuje mechanizmem autoryzacji dostępu.System taki nie ma na ogół zdefiniowa-nego tzw.super-użytkownika.Poziom ten pozbawiony jest także mechanizmówrejestrowania zdarzeń (auditing, logging).C2 to poziom , który gwarantuje automatyczne rejestrowanie wszystkich istot-nych z punktu widzenia bezpieczeństwa zdarzeń i zapewnia silniejszą ochro-nę kluczowych danych systemowych, takich jak np.baza danych haseł użytkowych.B1 jest to klasa, która obsługuje bezpieczeństwo na kilku poziomach, takich jak tajne i ściśle tajne.Ma wdrożone mechanizmy uznaniowej kontroli dostępudo zasobów systemu, co może na przykład sprowadzić się do braku możliwościzmiany charakterystyki dostępu do plików i kartotek przez określonego użytkownika.B2 jest to klasa, który wymaga przypisania każdemu obiektowi systemu kom-puterowego etykiety bezpieczeństwa określającej status tego obiektu w odniesieniudo przyjętej polityki bezpieczeństwa (na przykład gdy obiekt użytkownik żąda do-stępu do obiektu plik , system ochrony akceptuje lub odrzuca to żądanie na podsta-wie porównania zawartości etykiet bezpieczeństwa tych obiektów).Etykiety te mogązmieniać się dynamicznie w zależności od tego, co jest aktualnie użytkowane.C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\dod1.doc 345346 Hakerzy.B3 jest to rozszerzenie problemu bezpieczeństwa na sprzęt komputerowy.W tym przypadku bezwzględnie obowiązkowe jest chronienie zarówno przecho-wywanej, jak i przesyłanej informacji.Przykładowo: terminale mogą być połączonez serwerem tylko za pośrednictwem wiarygodnego okablowania i specjalizowanegosprzętu gwarantującego, że nikt nie będzie w stanie podsłuchać klawiatury.A1 jest to najwyższy poziom bezpieczeństwa.Cała konfiguracja sprzętowo-programowa wymaga matematycznej weryfikacji.Zarówno sprzęt, jak i oprogra-mowanie musi podlegać specjalnej ochronie w trakcie transportu zapewniającej jegonienaruszalność.W tym miejscu należy zwrócić uwagę na problem wzrostu obciążenia systemu ope-racyjnego związanego z uaktywnieniem opcji bezpieczeństwa.W szczególnościmoże okazać się, że mało wydajne serwery nie będą w stanie obsłużyć wszystkichużytkowników po uruchomieniu programów zabezpieczających, ze względu na du-że zużycie zasobów CPU i powierzchni dyskowej.346 C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\dod1.doc [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony