Krzysztof Karolczak, Współczesny terroryzm w wietle teorii Halforda Mackindera

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko to były posunięcia rozsądne, ale jedy-nie w warunkach istniejących do dnia 8 VIII 2008 roku tzn.przy zało\e-niu, i\ WP nie będzie zmuszone wykonywać misji obrony kraju, lub jegobezpośrednich sąsiadów przed agresją, lub presją wojskową Moskwy.Ro-syjskie uderzenie na Gruzję częściowo zmieniło jednak sytuację geostrate-giczną Polski, a częściowo ukazało nam ją po prostu taką, jaką była ju\ po-przednio, tyle, \e w nowym świetle, pozwalającym nam dojrzeć rzeczywi-stość i odrzucić złudzenia.Skoro tak, to zasadnym staje się pytanie o to jakw istocie wygląda poło\enie międzynarodowe Polski A.D.2009.W jakisposób wpłynęła na nie rosyjsko-gruzińska wojna sierpniowa? Co nam o na-szej rzeczywistości powiedziały reakcje nań naszych sojuszników, partne-rów i struktur takich jak UE i NATO, których częścią jest Polska? Cowreszcie dowiedzieliśmy się o kondycji państwa polskiego i jego obywateliw kontekście owej wojny? Jak zatem wygląda poło\enie międzynarodoweRzeczypospolitej w świetle wniosków płynących z konfliktu rosyjsko-gruzińskiego i mo\liwości reakcji Polski na zmiany w nim zaszłe w związkuz tym wydarzeniem?Przede wszystkim musimy uznać, i\ Rosja wygrała wojnę z Gruzją, choćnie osiągnęła wszystkich stawianych sobie w związku z tą akcją celów.Przede wszystkim nie obaliła prezydenta Micheila Saakaszwiliego i nie za-stąpiła go powolnymi sobie władzami, ani te\ nie przecięła wiodącego przezGruzję korytarza tranzytowego dla przesyłu surowców energetycznych z ba-senu Morza Kaspijskiego na Zachód poza kontrolą Moskwy.Dokonaławprawdzie wielu zniszczeń jego infrastruktury i odstraszyła inwestorów, alenie zdobyła nad nim kontroli.Mając w pamięci owe dwa podstawowe fakty,skutki rosyjskiego najazdu na Gruzję, oglądane z perspektywy Polski trzebarozpatrywać w sześciu obszarach.I.NATO a wybuch wojny sierpniowejPodstawową przyczyną nie tyle samego wybuchu wojny między Rosjąa Gruzją, co momentu w jakim on nastąpił, był sygnał jaki do Moskwy nie-opatrznie wysłało NATO w czasie kwietniowego szczytu Sojuszu Północno-atlantyckiego w Bukareszcie (2-4 IV 2008).Przypomnijmy, \e forsowanemutam przez Polskę i USA projektowi przyznania Gruzji i Ukrainie MAP(Membership Action Plan) sprzeciwiły się twardo i skutecznie Niemcy iFrancja.W efekcie podjęto decyzję o odło\eniu rozstrzygnięcia tej sprawydo kolejnego szczytu paktu, planowanego na grudzień owego roku.Oficjal-nie głoszonymi powodami, dla których Pary\ i Berlin wystąpiły przeciwkoformalnemu uznaniu Gruzji za kandydata do członkostwa w Sojuszu byłostwierdzenie, i\ kraj ten ma nieuregulowane spory terytorialne z sąsiadami i156objęcie go gwarancjami bezpieczeństwa ze strony NATO grozić mo\e wcią-gnięciem Sojuszu w konflikt z Rosją.W tej sytuacji było oczywiste, i\ naKremlu musiano odczytać to jako stwierdzenie: Macie czas do grudnia, abypotwierdzić, i\ to Niemcy i Francja mają rację i w ten sposób zapobiec roz-szerzeniu NATO na Kaukaz.Odpowiedzialność tych państw za taki wła-śnie wydzwięk decyzji Sojuszu jest oczywista.W wypadku RFN dodatko-wym obcią\eniem moralnym jej polityki jest fakt, i\ kryteria zastosowaneprzez Berlin wobec Gruzji, gdyby były przyjęte w 1955 roku wobec Bonn,pozostawiałby Niemcy na łasce Kremla.Wszak w chwili przyjmowania doNATO był to kraj podzielony, posiadający zarzewie konfliktu z ZSRR w po-staci Berlina Zachodniego, który raz ju\ postawił Europę i USA na krawędziwojny i miał raz jeszcze wystąpić w tej roli w przyszłości3.Niemcom, cię\koprzez nich doświadczona Europa i przede wszystkim USA okazały jednakwówczas (tzn.w latach 1948-49, 1955 i 1958-1961) swą solidarność, choćjeśli jakikolwiek naród zasłu\ył sobie na rosyjską okupację i obojętnośćreszty świata na własne cierpienia, to właśnie oni.Gruzja, na której nie cią\ą\adne grzechy przeszłości, na wniosek tych\e Niemiec, została jej pozba-wiona.Zostawiając na boku moralny aspekt tej sprawy, praktyczny wniosek po-lityczny jaki płynie dla Polski z analizy przedstawionych powy\ej wydarzeńsprowadza się do konstatacji faktu posiadania przez Rosję silnych i skutecz-nych sojuszników politycznych w łonie NATO.Ich akcja jest w stanie para-li\ować podstawową funkcję, dla której Sojusz został powołany tzn.obro-nę demokracji przed ekspansjonizmem rosyjskim.Jest to tak\e symbol po-wa\nego osłabienia pozycji międzynarodowej Stanów Zjednoczonych, któredotąd dominowały w NATO i których decyzje odnośnie do zaproszenia lubnie nowych państw w szeregi jego członków miały w przeszłości znaczenierozstrzygające.Pęknięcie transatlantyckie, zapoczątkowane w 2003 rokufrancusko-niemieckim sprzeciwem wobec amerykańskiej inwazji na Irak(notabene wspartym przez Rosję), najwyrazniej nie zostało przezwycię\one,choć po odejściu Gerharda Schr�dera ze stanowiska kanclerza Niemiec, aJacquesa Chiraka z pałacu elizejskiego, spór transatlantycki znacznie zła-godniał.Postępujące ocieplenie na linii Pary\/Berlin-Waszyngton przyspie-szyło jednak dopiero po zastąpieniu Georga Busha przez Baracka Obamę iwiązało się z rezygnacją USA ze swych poprzednich zamiarów, w tym tak\etych dotyczących Gruzji.Promowane przez Polskę plany objęcia Tbilisi pa-rasolem ochronnym Sojuszu Północnoatlantyckiego załamały się zatemwskutek militarnej akcji rosyjskiej, politycznego sprzeciwu Niemiec i Fran-cji i słabości okazanej przez USA, które ostatecznie porzuciły ów projekt.3B.Mikuls ka- Gó ralska, Kryzys berliński 1948-1949, Warszawa 1995, s.310.Por.tak\e: J.Kr asu ski, Historia RFN, Warszawa 1981, s.109-145, 373-397; R.Aoś,Wschodnia polityka kanclerza Adenauera, Aódz 2003, s.199-248.157II [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony