[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z tego współdziałania z Kościołem nie wyniknie też dla praw i całości państwa żadne niebezpieczeństwo ani uszczuplenie; zbyteczne bowiem i próżne jest jakiekolwiek tego rodzaju podejrzenie lub lęk; wykazał to już świetnie Leon XIII: „Nikt nie wątpi, powiedział, że założyciel Kościoła Jezus Chrystus pragnął, by władza kościelna odrębną była od władzy świeckiej i by każda z nich wolna iswobodna do swoich celów dążyła, z tym jednak zastrzeżeniem, ku obustronnemu zresztą pożytkowi i ku dobru wszystkich ludzi, aby istniało współdziałanie pomiędzy nimi i porozumienie.Jeżeli rządy świeckie podtrzymują przyjazne i zgodne ze świętą władzą kościelną stosunki, musi stąd powstać tym większa obopólna korzyść.Rośnie bowiem godność jednej strony, która pod przewodnictwem wiary nie sprzeniewierzy się nigdy sprawiedliwości: zyskuje druga opiekę i obronę ku dobru wiernych”98.Tak to właśnie, żeby świeży i głośny przykład przytoczyć, według sprawiedliwości i według prawa Chrystusowego doszła do skutku, także w sprawach małżeńskich, pokojowa ugoda i przyjazdy akt, w uroczystej Konwencji między Stolicą Apostolską i Królestwem Italii szczęśliwie dokonany, jak domagały się tego sławne dzieje italskiego narodu istarodawne jego a czcigodne tradycje.I rzeczywiście także w Lateraneńskich Paktach czytamy dekrety: „Państwo Italskie, chcąc przywrócić instytucji małżeńskiej, która jest fundamentem rodziny, godność, odpowiadającą tradycjom narodu swego, przyznaje sakramentowi małżeństwa, regulowanemu prawem kanonicznym, prawomocność cywilną”99; do tej normy i do tego fundamentu dalsze potem zostały dołączone paragrafy konwencji.Fakt ten może służyć wszystkim za przykład i uzasadnienie tego pewnika, że nawet w naszych czasach (w których głosi się niestety tak często zupełny rozdział państwa od Kościoła, a nawet od wszelkiej religii) jedna i druga władza naczelna mogą bez wszelkiego uszczuplenia swych praw lub zwierzchniej władzy, we wzajemnej zgodzie iprzyjaznym porozumieniu, ku pożytkowi obydwu społeczności, złączyć i zrzeszyć się i wspólnie nad małżeństwem czuwać, aby przez to daleko usunąć od chrześcijańskich małżeństw zgubne niebezpieczeństwa, a nawet grożącą już ruinę.9.ENCYKLIKĘ O MAŁŻEŃSTWIE OGŁOSZĄ WIERNYM BISKUPITo wszystko, cośmy tu z wami, Wielebni Bracia, z pasterską troskliwością pilnie rozważyli, należy wszystkim ukochanym synom, szczególniejszej waszej opiece powierzonym, ilu ich jest w wielkiej rodzinie Chrystusowej, z chrześcijańską roztropnością dostatecznie ogłosić i wyjaśnić, żeby wszyscy zdrową naukę o małżeństwie dokładnie poznali, niebezpieczeństw, zgotowanych im przez szerzycieli błędów starannie unikali i przede wszystkim, „abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa”100.10.MODLITWA O POMYŚLNY WYNIK ENCYKLIKI I BŁOGOSŁAWIEŃSTWO APOSTOLSKIENiech sprawi więc Ojciec wszechmogący, „od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi”101, który wątłych umacnia, słabych i bojaźliwych na duchu podnosi; niech sprawi Chrystus Pan i Zbawiciel, „czcigodnych sakramentów twórca i wykonawca”102, który chciał, by małżeństwo było mistycznym obrazem zjednoczenia Jego tajemniczego z Kościołem; niech sprawi Duch Święty, Bóg, Miłość, światło serc i moc ducha, by, co w tym Liście Naszym o świętym małżeństwa sakramencie, o przedziwnym w nim zarządzeniu i woli Bożej, o błędach i zagrażających niebezpieczeństwach, o środkach im zapobiegających, wyłożyliśmy, wszyscy umysłem swym pojęli, ochotną wolą przyjęli i z pomocą łaski Bożej w czyn wprowadzili, aby przez to w małżeństwach chrześcijańskich zakwitła w całej pełni Bogu poświęcona płodność, nieskażona wierność, niewzruszona stałość, świętość przysięgi i obfitość łask.Aby Bóg, dawca wszelkich łask, od którego pochodzi wszelkie „chcenie i wykonanie”103, wedle łaskawości Swej i wszechmocy to sprawić i dać raczył, udzielamy miłościwie, wznosząc jednocześnie z pokorą żarliwe modły przed Tron Jego łaski, jako zadatek obfitego błogosławieństwa tegoż Wszechmogącego Boga, wam, Wielebni Bracia, duchowieństwu i ludowi, niestrudzonej i czujnej waszej opiece powierzonego, Apostolskiego Błogosławieństwa.Dan w Rzymie, u św.Piotra, 31 grudnia 1930, dziewiątego roku Naszego Pontyfikatu.PIUS XI PAPIEŻPrzypisyEf 5, 32Litt.Encycl.Arcanum divinae sapientiae, 10 Febr.1880.Rdz 1, 28; Rdz 2, 22-23; Mt 19, 3-5 sqq.; Ef 5, 23 sqq.Conc.Trid., sess.XXIV.Por.Cod.Iur.Can.c.1081, par.2.Por.Cod.Iur.Can.c.1081, par.1.Œw.Tomasz, Suma Teologiczna, o.III, Suplement, Z.XLIX, A.3.Litt.Encycl.Rerum Novarum, 15 Maii 1891.Rdz.1, 28.Litt.Encycl.Ad salutem, 20 Apr.1930.św.Augustyn, De bono coniug., cap.24, n.32.św.Augustyn, De Gen.ad litt., lib.IX, cap.7, n.12.Rdz 1, 28.św.Augustyn, De bono coniug., cap.24, n.32.1 Tm 5, 14.Por.1 Kor 2,9.Por.Ef 2, 19.J 16, 21.Litt.Encycl., Divini illius Magistri, 31 Dec.1929.św.Augustyn, De Gen.ad.litt., lib.IX, cap.7, n.12.Cod.Iur.Can.c.1013 par.1.Conc.Trid., sess.XXIV.Mt 5, 28.Por.Decr.S.Officii, 2 Mart.1679, propos.50.Ef 5, 25; por.Kol 3, 19.Catech.Rom.II cap.VIII, q.24.Por.S.Greg.M., Homil.XXX, in Evang.(10.XIV, 23-31), nr 1.Mt 22, 40.Por.Catech.Rom.II, cap.VIII., q.24.1 Kor 7, 3.Ef 5, 22-23.Litt.Encycl.Arcanum, 10 Febr.1880.Mt 19, 6.Łk 16, 18.św.Augustyn, De Gen.ad litt., lib.IX, c.7, n.12.Pius VI Rescript, ad Episc.Agriens.11 Jul.1789.Ef 5, 32.św.Augustyn, De nupt.et concup., lib.I, cap.10.1 Kor 13, 8.Conc.Trid., sess.XXIV.Conc.Trid., sess.XXIV.Cod.Iur.Can., c.1012.św [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hanula1950.keep.pl

    		•