Farland Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- O co chodzi? - spytała.- Zrobiłeś się jeszcze bardziej męski niż wcześniej? -zaryzykowała.- Binnesman przygotował ci lekarstwo - wyjaśniła.- Powiedział, żeza godzinębędziesz gotów siadać na koń.A z czasem może nawet do końca wyzdrowiejesz.Ulga i zdumienie, które ujrzała na jego twarzy, dodały jej odwagi.Milczałnadal, alewyglądał, jakby zabrakło mu słów i jakby wciąż nie dowierzał swojemu szczęściu.- Jeśli ten czarnoksiężnik wyhoduje mi nowe jaja, to zaciągnę go do najbliższejgospody i spiję piwem - powiedział w końcu lekko zduszonym głosem.Myrrima zaśmiała się prawie beztrosko.- To one nie są dla ciebie warte więcej niż kilka kufli piwa?12 OBLICZE KR�LA ZIEMIKażdy z nas rodzi się z tysiącem twarzy, ale naraz ukazuje innym tylko jedną.- Torin Belassi, O sztuce mimikryGaborn i Ioma skierowali się ku swoim wierzchowcom.Przez długi czas żadne nieodzywało się ani słowem.Królowa czuła, że gorzki ton Borensona dotknął jejmęża.A kiedyśbyli bliscy sobie niczym bracia.- Wyzdrowieje - powiedziała w końcu.- Binnesman obiecał, że wyzdrowieje.Gaborn pokręcił głową.- Nie, chyba jednak nie.Nie do końca.Paskudnie go wykorzystaliśmy.Jestwściekłyna Baja Ahtena, zły na mnie.I zrobił się podejrzliwy.Zandaros nie będzieskłonny doustępstw tylko dlatego, że wysyłam przyjaciela w roli posła.Równie dobrze możeznalezćtam śmierć.Ioma przygryzła wargę.Nie spodobało jej się, co usłyszała.Zandaros uciąłwszelkiekontakty z Mystarrią jeszcze przed narodzinami Gaborna i na dodatek wysłałzabójcę, abyzgładzić króla.Był człowiekiem niebezpiecznym, ale cała Inkarra zawsze byładziwna, a jejzwyczaje jeszcze osobliwsze.- Jesteś pewny, że Borenson będzie chciał rozmawiać z królem Zandarosem? -spytałaIoma.- Jego krewniak sugerował, że Król Burz wolałby się raczej widzieć ze mną,a to jajestem twoją najbliższą rodziną.Ioma starała się mówić o tym jak najspokojniej.Wcale nie chciała jechać napołudnie.Byłaby to długa podróż, która nie wiadomo dokąd by doprowadziła.Ryzykowałabynie tylkoswoje życie, ale i życie noszonego w łonie dziecka.- Nie.Ty nie - stwierdził Gaborn.Spojrzała na męża.Nie dostrzegł tego, głęboko zamyślony.Weszli do stajni.Konie zostały wcześniej nakarmione, wyszczotkowane iwyczesane.Rumaka Gaborna okrywały srebrzyste ladry przywiezione w nocy z Carris.Znaczółkasterczał mu spiralny róg, a spod blach wyzierał biały jedwab.Wyglądał jak zbajki.Panom z Carris zależało na triumfalnym wjezdzie Gaborna.Chcieli podnieść lud naduchu.Ioma i mądrzy też uważali to za wskazane.Gallentine, stary kanclerzPaldane a,przysłał ostrzeżenie, że po mieście rozeszła się plotka, jakoby Gaborn zginął wwalce.Należało coś z tym zrobić.Postanowiono zatem, że Gaborn przejedzie przez Carris.Niejako przy okazji, bozamierzał dołączyć do oddziałów, które ścigały uchodzących na południe raubenów,iosobiście poprowadzić kolejny atak.Potem chciał skorzystać z pomocy Averan iodszukaćraubena przewodnika.Przez całą noc naradzał się z mądrymi.Co godzina otrzymywał nowe meldunki odSkalbairna.Gdy zrobiło się zimno, raubenowie zakopali się w ziemi i nawet ranonie wyjrzelina świat.Nocna burza opózniła wyjazd Gaborna z Balington.Nie śmiał wysyłać pancernychrycerzy na śliskie od błota drogi.Niemniej ochłodzenie i deszcz dały sięjeszcze bardziej weznaki raubenom.Od wieczora uszli ledwie czterdzieści mil, co dawało Gabornowi znaczne fory.Posłał już umyślnych do zamków w górach Brace i kazał przysłać kopie, balisty iżywność potrzebne wojskom idącym tropem raubenów.Wczesnym świtem posłańcywrócili zdobrą nowiną - deszcz nie dotarł prawie do terenów na południe od gór Brace, ato znaczyło,że pola będą suche i można będzie na nie wyprowadzić ciężką jazdę.Uporawszy się ze wszystkim, co dotyczyło raubenów, Gaborn zajął się poselstwamido królów Rofehavanu i przez resztę nocy przyszło mu się borykać tak ze sprawamipoważnymi, jak i zupełnymi błahostkami.Postanowił wysłać oddziałyIndhopalczyków spodCarris na północ, by pomogły w obronie tamtejszych miast i zamków.Zleciłwręczenieszeregu łapówek, kazał też poszukać i wziąć na żołd najemników z Internooku, byczuwalinad wybrzeżem.Kolejny posłaniec, tym razem z Heredonu, przyniósł zdumiewające nowiny: %7łelaznyKról odrzucił uprzejmie ofertę Gaborna i sam wziął się z powodzeniem doniszczenia hordyraubenów, która pojawiła się na północy i pomaszerowała wzdłuż wybrzeży napołudnie.Szczęśliwy strzał z okrętowej balisty ugodził celnie i zabił wielką maginię,która przewodziłanajazdowi, i jej armia błyskawicznie przeszła do odwrotu.Teraz Gaborn mógł już ruszać do Carris.Dosiadł rumaka, poczekał chwilę na Iomę i razem wyjechali ze stajni.Na zewnątrzczekało na nich sześciu młodych heroldów, wszyscy w błękitach, z zielonym godłemdomukrólewskiego na płaszczach, jasnowłosi i ze złotymi trąbkami.Jadący za nimisiódmymłodzieniec miał dzwigać królewski sztandar.Rycerze z orszaku wzięli z wozu długie białe kopie i unieśli je wysoko.Nosilibarwy ztuzina królestw, by zaświadczyć wszem i wobec, że Gaborn nie jest władcą jednegotylkokraju, ale całej ziemi.Jureem, Binnesman, dzika i Averan mieli jechać razem z doradcami blisko wozu zuzbrojeniem.Pochód zamykał kolejny, całkiem niepozorny wóz, na którym Gabornkazałzłożyć dreny.Młody władca zatrzymał konia przed stajną, a gdy przeminęły wiwaty, Binnesmanpodjechał doń i wręczył mu dębową gałąz z pasmem przyczepionego bluszczu, któramiałasłużyć za berło [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony