[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale co się tyczyło treści listu, odpowiedzieli, iż namyślą się nad niąwtedy, gdy Senat upora się ze swymi własnymi troskami, i czuwać będąnad tym, aby już nigdy w przyszłości Judejczycy nie doznali takichkrzywd; oświadczyli także, że pretor Fanniusz da im z publicznegoskarbca pieniądze na powrót do ojczyzny.Fanniusz w taki właśnie sposób zaopatrzył judejskich posłów na drogę, wręczył im pieniądze z publicz-nego skarbca oraz zarządzenie Senatu wydane dla tych, którzy mieliprzeprowadzić ich do ojczyzny i troszczyć się o ich bezpieczeństwow drodze.3.Tak się układała sytuacja pod rządami arcykapłana Hirkana.KrólDemetriusz, który marzył o wyprawie przeciw niemu, nie znalazł czasuani sposobności do jej urzeczywistnienia, gdyż nienawidzili go Syryjczycyi żołnierze (zasłużył na to swą niegodziwością) i wyprawili posłów doPtolemeusza o przydomku Fyskon (Grubas), prosząc, aby przekazał władzękrólewską nad nimi komuś z rodu Seleukosa.Wtedy Ptolemeusz posłałAleksandra, zwanego także Zebinas /Zabinas/, z wojskiem.W bitwiez Aleksandrem Demetriusz poniósł klęskę.Umknął do Ptolemaidy, doswej żony Kleopatry, która jednak nie chciała go przyjąć, więc podążyłstamtąd do Tyru, gdzie go pojmano.Ci, którzy go nienawidzili, zgładziligo wtedy wśród srogich mąk.Aleksander zaś, objąwszy władzę królewską,zawarł przyjazń z arcykapłanem Hirkanem.Potem jednak w bitwie2 synem Demetriusza, Antiochem o przydomku Grypos (Krzywonosy),poniósł klęskę i został zabity.X.1.Antioch, gdy odzierżył królestwo syryjskie, nie chciał odważyćsię na wyprawę do Judei, gdyż doszły go wieści, że jego brat ze stronymatki, który również zwał się Antioch, gromadzi przeciw niemu żołnierzyz Kyzikos /Cyzyku/.Postanowił zostać w swym kraju i tu przygotowaćsię do obrony przed natarciem brata, któremu nadano przydomek: Kyzi-keńczyk /Cyzyceńczyk/, ponieważ wychował się w owym mieście; a sy-nem był Antiocha zwanego Soter (Zbawca) /Sidetes/, tego, który umarłw kraju Partów, a był bratem Demetriusza, ojca Gryposa (tak bowiem sięstało, że Kleopatra zawarła związki małżeńskie z oboma braćmi, jak jużopowiedzieliśmy na innym miejscu).Antioch Kyzikeńczyk /Cyzyceńczyk/przybył tedy do Syrii i przez wiele lat bez przerwy toczył wojnę przeciwbratu.Hirkan jednak cały ten czas przebył w pokoju.Po śmierci po-przedniego Antiocha /Sidetesa/ on także zbuntował się przeciw Macedoń-czykom i odtąd już nie dostarczał im żadnej pomocy, ani jako poddany,ani jako przyjaciel.Własne zaś jego władztwo rozwijało się i rozkwitałowspaniale podczas panowania Aleksandra Zebinasa /Zabinasa/, a jeszczebardziej za czasów owych dwóch braci.Dzięki temu bowiem, że oni wojo-wali ze sobą, Hirkan mógł zupełnie swobodnie ciągnąć zyski z Judeii zgromadził nieprzebrane mnóstwo pieniędzy.A kiedy Kyzikeńczyk /Cy-zyceńczyk/ począł pustoszyć jego krainę, Hirkan ujawnił swoje intencjebez obsłonek: widząc, że od Antiocha odstąpili jego sprzymierzeńcy,egipscy i że zarówno jemu, jak i jego bratu, zle się wiedzie w tych zma-ganiach wzajemnych, Hirkan im obu okazał wzgardę.2.Wyprawił się przeciwko Samarii, miastu potężnie obwarowanemu,które obecnie, powtórnie założone przez Heroda (opowiemy o tym na właściwym miejscu), nazywa się Sebaste.Przypuścił szturm do Samariii uparcie ją oblegał, nienawidząc Samarytan jako łotrów, którzy, wy-pełniając wolę królów syryjskich, ciężko ukrzywdzili mieszkańców Marisy/Maresy/  judejskich kolonistów i sprzymierzeńców.Kazał wykopaćrów dokoła miasta i wystawić podwójny szaniec na przestrzeni osiem-dziesięciu stadiów i powierzył dowództwo swoim synom, Antygenowii Arystobulowi.Gdy oni zaciekle szturmowali, Samarytan głód zepchnąłw końcu do tak ciężkiego stanu, że musieli spożywać nawet rzeczy nie-jadalne i przyzywali Antiocha Kyzikeńczyka /Cyzyceńczyka/ na pomoc.Skwapliwie przybył Antioch na odsiecz, ale pokonały go zastępy Ary-stobula i musiał umknąć aż do Scytopolis, ścigany przez obu braci.Wró-ciwszy pod Samarię, znowu zamknęli oni Samarytan w obrębie murów,tak że ci musieli powtórnie poprzez posłańców wzywać tego samegoAntiocha na pomoc.Wtedy Antioch zwrócił się do Ptolemeusza Laturosa/Latyrusa/ z prośbą o sześć tysięcy żołnierzy.Ptolemeusz posłał ich, choćsprzeciwiała się temu jego matka, która z tego powodu omal nie wygnałago z królestwa.Z tym zastępem egipskim Antioch wtargnął na terenyHirkana i najpierw niszczył je zbójeckim sposobem, nie ośmielając sięstawić Hirkanowi czoła w otwartym boju (nie miał bowiem dostateczniesilnego wojska) i żywiąc nadzieję, iż pustoszeniem kraju zmusi Hirkanado odstąpienia od Samarii.Kiedy jednak, wpadając w zasadzki, utraciłwielu żołnierzy, odszedł do Trypolis, powierzywszy Kallimandrosowii Epikratesowi dalszą wojnę przeciwko Judejczykom.3.Kallimandros, gdy natarł na wrogów zbyt nieostrożnie, musiałuciekać i poniósł śmierć na polu bitwy.Epikrates zaś, chciwy na pie-niądze, jawną zdradą wydał Scytopolis i inne przyległe miejscowościw ręce Judejczyków, natomiast nie zdołał uwolnić Samarii od oblężenia.Po całorocznym oblężeniu Hirkan zdobył miasto, ale nie zadowolił sięsamym podbojem.Zniweczył Samarię doszczętnie, spłukał ją potokamigórskimi: kazał ją podkopywać tak długo, aż osunęła się w łożyskastrumieni i nie pozostał żaden ślad, który by wskazywał na to, że stałotam kiedyś miasto. A istnieje zdumiewająca opowieść o tym, jak2 owym arcykapłanem Hirkanem rozmawiał Bóg.Powiadają mianowicie,że w tym właśnie dniu, gdy jego synowie toczyli bitwę z Kyzikeńczykiem/Cyzyceńczykiem/, Hirkan będąc sam jeden w świątyni i paląc wonnościjako arcykapłan, usłyszał głos mówiący, iż synowie jego przed chwiląodnieśli zwycięstwo nad Antiochem.Wyszedłszy ze świątyni, oznajmił tęwieść zgromadzonemu tłumowi, a rzeczywistość ją potwierdziła. Takimtrybem toczyły się sprawy Hirkana.4.Był to pomyślny okres nie tylko dla Judejczyków przebywającychw Jerozolimie i w krainie judejskiej, lecz także dla tych, którzy żyliw Aleksandrii, w Egipcie i na Cyprze.Tam królowa Kleopatra, wojującze swym synem Ptolemeuszem o przydomku Laturos /Latyrus/, do-wództwo nad wojskiem powierzyła Chelkiaszowi /Helkiaszowi/ i, Ana- niaszowi, synom owego Oniasza, który  jak już opowiedzieliśmy zbudował w okręgu heliopolitańskim świątynię wzorowaną na jerozo-limskiej.A oddawszy wojsko w ręce owych mężów, Kleopatra nie czyniłaniczego bez ich rady, jak potwierdza również Strabon z Kapadocji, takpowiadając:  Większość bowiem, zarówno ci, co wrócili z wygnania, jaki ci, których potem Kleopatra wysłała na Cypr, od razu przeszli na stronęPtolemeusza.Tylko Judejczycy pochodzący z okręgu Oniasza pozostaliwierni królowej, ponieważ ich współwyznawcy, Chelkiasz /Helkiasz/i Ananiasz, cieszyli się u niej szczególnymi względami". Tak podajeStrabon.5.Sukcesy Hirkana [i jego synów] wzbudziły jednak przeciw niemuzawiść wśród Judejczyków [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hanula1950.keep.pl

    		•