Niemcewicz Julian Ursyn Pamiętniki czasów moich

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miłym był dom jej; zachowała ona ciągle uprzejmą życzliwośćku mnie.W początkach sierpnia znów zaczęto przemawiać, że Austria, żadnego odstąpienianie mogąc na Napoleonie zyskać, przystąpić chciała do koalicji.Dano i nam consiliumabeundi; jakoż ruszyliśmy ku Dreznowi.W drodze mojej z Karlsbadu do Drezna widziałem wszędy zbierające się wojska austriac-kie, lecz kryjące się, ile można, między górami.Po gościnnych domach, u stołów powszechnamiędzy Niemcami mowa, tchnąca największą zawziętością przeciw Napoleonowi, i nie dziw.Stanąwszy w Dreznie, znalezliśmy już króla z dworem i familią, równie jak Napoleona,który go do łaski swojej przypuścił.Prezentowani byli Polacy Napoleonowi; ten stał w miej-skim Marcoliniego domu na przedmieściu.Zawieszenie broni podpisane po bitwie pod Lut-zen nie przyniosło pożądanego pokoju.Napoleon z jednej strony upierał się, by wszystko za-trzymać, z drugiej zaniedbał środków wzmocnić wojsko swe, wyprawą na Moskwę zniszczo-ne, ściągnięciem osad francuskich z Hamburga, Lubeki, Gdańska itd.Z Austrią trwały jeszczerokowania; obraził w ciągu nich Napoleon Metternicha zwykłą zuchwałością, gdy ten bo-wiem obstawał, by cesarz Napoleon odstąpił wszystkich zaborów swoich, Napoleon poryw-czo zapytał: Combien l Angleterre vous a-t-elle donn� pour emp�cher la paix? Uczuł tożywo Metternich, a gdy wkrótce rzucając się Napoleon upuścił swój kapelusz, Metternich,który dawniej byłby się plackiem rzucił, żeby go podnieść, nie zgiął się nawet, tak że podbi-jacz sam go musiał podnieść.Dnia 15 sierpnia 1813 upływał termin rozejmu.Był to dzień urodzin Napoleona.CesarzFranciszek, teść jego, napisał do niego list z powinszowaniem, nakłaniając go po raz ostatnido pokoju.List ten przyszedł w dzień popisu wojsk francuskich.Na błoniach Drezna było gomoże ze 30 tysięcy, rachując z naszym.Uderzyły mię najbardziej szwadrony mameluków wsłużbie francuskiej.Ubiór ich, uzbrojenie, wzrok ognisty odbijały od europejskich hufców.Król saski na uczczenie sprzymierzeńca swego dał wielki obiad, na który sprowadzonowszystkie złoto i srebro z sławnej fortecy K�nigstein, bogactwa bez ocenienia prawie.Król mając po prawej ręce Napoleona, siedział na wyniosłym od ziemi stole z całą swojąfamilią.Przypuszczono do niej marszałka Berthier, jako udzielnego księcia Neufch�tel.Na-poleon miał na sobie order saski, król legii honorowej.Przedniejsi Polacy zaproszeni byli naświadków.Nie było ścisku, noc ciepła, spokojna, odgłosy muzyki słyszeć się dawały, sło-144wem, był to ostatni może dzień dla nas pogodny.Napoleon, jak gdyby przeczuwał już upadekswój, był zamyślony, jadł niewiele, najwięcej jednak raków, i nie dziw, bo ich dużych nie mawe Francji.Pochlebiał sobie książę Bassano, że jeszcze Austrią od koalicji odciągnie, dlatego zatrzy-mał generała Bubnę dla dalszych negocjacji.Dawał dla niego wielki wieczór, gdzie nie byłogrzeczności, atencji, nadskakiwań, którymi by hojnie nie szafował dla żony generała (bogatej,dość ładnej %7łydówki z domu).Sam Bubna, acz chory na podagrę, puścił się jeszcze raz doCzech, do pana swego, by go nakłonić do opuszczenia koalicji; na próżno, zagniewany Met-ternich nie dopuścił tego.Przychodziły wraz wieści, że nieprzyjaciel już się zbliżał, już sięzaczynały potyczki nie z korzyścią dla Francuzów.Napoleon wyjechał z Drezna do wojska,kazał, ile można było naprędce, usypać baterie koło miasta.Sprzymierzonych wojska zaczęłyopasywać Drezno, co dzień ważnego czynu spodziewać się było można.Napoleon raz w Dreznie, znów do korpusów swoich przenosił się: gdy na miejscu, miewa-liśmy co niedziela trzy lub cztery dwory do odwiedzania, Napoleona, Murata króla neapo-litańskiego, króla naszego, a nawet i Berthier.Murat w hiszpańsko-arlekińskim stroju swoim,acz z piękną postawą, zwracał wszystkich oczy na siebie.Raz, gdym od dworów tych powra-cał, spotkałem księcia Dominika Radziwiłła z smutnym wzrokiem.Oznajmił mi on o pobiciuFrancuzów pod Katzbach przez sprzymierzone wojska.Radziwiłł, urodzony z księżniczki dela Tour-Taxis, nie z rozciągłym umysłem, lecz z najlepszym sercem, z nieustraszoną odwagą,ciężko był tą porażką strapiony.Niestety! Niedługo ją przeżył [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony