Rok1794 t.2 Reymont

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Posiadał wysoką szarżę w wojsku iprzyjechał niby to na służbę, ale zdawał się tylko zabawiać miłostkami, pokazując się birban-tem i zapamiętałym graczem, czym jednał sobie przyjaciół i sławę najmilszego kompaniona.Zwracał też uwagę powszechności bogactwem zaprzęgów, wystawnością przyjęć i szczodrymsypaniem dukatami, a także i życzliwością okazywaną Polsce.Nierzadko dawał się słyszeć zprzyganami ambasadorskich rządów, starając się łagodzić różne nadużycia i krzywdy.Rychłoteż stał się ulubieńcom publiki, a zwłaszcza dam.Sam wszechwładny Igelstr�m czuł przednim respekt, obawiając się jego znaczenia i wpływów.118Zaręba czując jego wielką przewagę nad sobą traktował go mimo wzburzenia z powinnąuprzejmością.Gawędzili o stolicy i kobietach.Hrabia unosił się nad pięknością Polek i polskącnotą gościnności.Każde jego słowo zdawało się dzwięczeć złotem najgłębszej szczerości.Zaręba nie dał się jednak wziąć na lep sentymentów, przeczuwając w nim przyczajonego wil-ka i brutalną duszę satrapy.Zaciekawiał go ten rodzaj człowieka, jaki w Polsce nie był nawetdo pomyślenia człowieka wyniesionego z nicości aż na stopnie tronu, dzięki jeno gładkościi wigorowi własnego brata.Na jednej ze ścian bawialni wisiały rzędem konterfekty królewskiej rodziny francuskiej wokrągłych, medalionowych ramach, spowiniętych krepą w znak żałoby.Pod wyobrażeniemLudwika XVI położono napis:II sent aimer, souffrir et pardonner.Pod portretem królowej:O perfidie! O crime! O jour fatal au monde!O mort toujours pr�sente � ma douleur profonde!Zaś ostatni, pod dziecinnym, ślicznym obliczem żyjącego jeszcze Delfina, brzmiał:Eh quoi, tous les malheurs aux humains r�serv�s,Faut-il si jeune encole les avoir �prouv�s.Zubow, przeczytawszy głośno, wyrzekł z niepohamowaną pasją: Gdyby ma dano być gubernatorem Francji, uśmierzyłbym rychło te królobójcze kanalie.Wstyd dla oświeconej ludzkości, że takie potwory jeszcze żyją. Próbował ich cesarz nawracać do cnoty posłuszeństwa, próbował król pruski, próbowałPitt wespół z Hiszpanami, a jakoś te usiłowania nie dawały fortunnego obrotu! Sami jeszczeprzy tych zabiegach tęgo obrywają w skórę. Bo się kierują względami ludzkości.Francuscy jakobini to wściekłe zwierzęta i każdy,byle skuteczny, sposób ich wytępienia jest święty.Dla tych buntowników nie ma pardonu nimiłosierdzia!Zaręba oddawał się lubym radościom patrząc na jego bezsilne gniewy, gdy wszedł szam-belan, wybornie dzisiaj usposobiony.Powracał właśnie z konferencji z kucharzem, przyno-sząc ze sobą nowy sposób przyrządzania podlewy do zająca, który zaczął wykładać hrabiemu.Zaręba, nie czując się na siłach dyskurowania w tych materiach, wymówiwszy się sprawądo kasztelanowej, oddalił się z wielką przyjemnością. Zyskałem sobie nowego i możnego wroga pomyślał rezygnując już z pomocy Izy.Na-wet był rad, że nie doszło do rozmowy o Francuzie. Ale co teraz począć?Kasztelanową zastał w pokoju na ogrody wychodzącym.Wszystko w nim było, jak wmieszkaniu grodzieńskim: te same obicia ścian, sprzęty i pamiątki, ten sam mnich, straszącybladością twarzy, papuga rozbujana w złotej obręczy, ten sam przedziwny zapach nabożeń-stwa, więdnących kwiatów, melancholia, smutek rzeczy minionych i łez wypłakanych.119Przyjęła go z niezmierną życzliwością, zmuszając dobrotliwymi słowy do wyznaniawszystkich utrapień.Wystawił całą grozę położenia Volange a. Czyby nie można udać się do króla o pomoc? spytała po długim namyśle. %7łeby kto chciał wnieść do niego suplikę! Sprawa., widzę, ważna, sekret musi być zachowany chyba ja bym spróbowała!Zdumiony tą niespodzianą gotowością okrył jej ręce wdzięcznymi pocałunkami.Ożywiła się bardzo, coś jak różany cień zawisł na bladych jagodach.Powstała zdetermi-nowana, lecz długą chwilę czuć było w niej walkę postanowienia z wahaniami i obawami. Dobrze, tylko o tym nie ma nikt wiedzieć, nikt! Rozumiesz waćpan. Kawalerski parol, jako słowa z gęby nie wypuszczę zapewniał skwapliwie. Całą duszą poślubiłam sprawę insurekcji, więc wszystkie, co do jej powodzenia koniecz-ne, uczynić mam za świętą powinność zdeklarowała otwarcie. Niepodobna, bym nie uzy-skała przychylnego responsu.Napisz waćpian dla króla obszerną konotatkę o Francuzie, amnie o nim naucz, abym się w czym nie splątała.W kilkanaście minut wiedziała już najdrobniejsze okoliczności. Nim zdołam sprawę przywieść do pomyślnego skutku, parę dni zejść może.Król musibyć umęczony pracą i obowiązkami.Zaglądaj do mnie często.Mógłbyś przychodzić na obia-dy, miałabym z kim pomówić.Mnie z Izą i jej kompanią wszystko różni.To inni ludzie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony