|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.stos.Podkowy wierzchowców głośno uderzały w Arczibald spędził pod salą Wielkiego Kapłanakamienny bruk, którym w czasach świetności Petunii kolejną godzinę, aż wreszcie poproszono go do środka.wyłożono wszystkie ulice miasta.Było to za dawnych Nie patrząc w oczy Wielkiego, padł przed nim naczasów, gdy Bóg pozwalał się wielbić, a uwielbienie kolana.przyjmował w milczeniu.Teraz pragnął adoracji nie - Witaj, -pierwszy wśród rycerzy - rzekł Wielki.-tylko swojego ludu, ale wszystkich narodów świata.Wstań.Arczibald wyprostował się powoli i spojrzał wPrzybysze minęli drewniane chaty drobnych oczy groznego starca.Jego twarz, szyję i łysą czaszkęrzemieślników oraz pracowników najemnych i wjechali pokrywała gęsta pajęczyna zmarszczek, ręce mu drżały,w obszary, gdzie zaczęły pojawiać się kamienice a po brodzie spływała ślina.Jedno z uszu było urwanekupców.Im bliżej centrum, tym domy pięły się wyżej.w połowie i straszyło odrażającą czerwoną blizną.Przybywały kolejne kondygnacje, a budynki stawały się Wielki stał w otoczeniu sporej gromadki dostojników icoraz okazalsze.Minęli rezydencje bankierów, którzy przyglądał mu się uważnie.W jego pobliżu Arczibaldkredytowali krucjaty w zamian za bezpieczeństwo spostrzegł kilku najwyższych stopniem Kapłanów,swoje; i swoich interesów.Dalej stały już tylko pałace wpływowych arystokratów zwianych z królewskimiKapłanów, arystokracji i siedziba królewskiej rodziny.instytucjami, powołanymi do krzewienia Wiary,Nad miastem, otoczony wysokim murem, górował dostojnych organizatorów krucjat i całą masęwarowny zamek władcy.pośledniejszych dworzan.Arczibald jechał w kierunku ogromnego, - Zostałeś wezwany, aby zaprowadzić Wybranegoobłożonego białym marmurem, pałacu Wielkiego przed oblicze Boga - przemówił Kapłan cienkim,Kapłana.piskliwym, nie licującym z powagą jego stanowiska,- Poczekaj tu, panie - rzekł młodzieniec i przez głosem.bogato zdobiony portal wszedł do środka.Arczibald osłupiał ze zdumienia.To był wielkiArczibald zsiadł z konia i czekał.zaszczyt, o jakim marzył każdy wojownik.Mijała godzina za godziną, słońce pięło się coraz - Wraz z oddziałem gwardii będziesz chroniłwyżej w swej odwiecznej wędrówce po nieboskłonie, a Wybranego przed siłami naszych licznych wrogów, az pałacu wciąż nie nadchodziła żadna wiadomość.także zadbasz o to, by dotarł przed oblicze Boga wArczibald czekał cierpliwie.Wiedział przecież, że stanie absolutnej czystości, w jakiej opuścił muryniecierpliwość należała do najbardziej potępianych Zwiątyni.przez Boga ułomności ludzkiego charakteru, za którą Kapłan urwał nagle, a Arczibaldowi zdawało się, żemożna było zapłacić głową.zapadł w głęboki sen.Ten jednak otworzył nagle oczy iprzemówił:KWIECIEC 2001 ROBERT ZARBA- Co miało zostać powiedziane, powiedziane zostało.Arczibald był wstrząśnięty.Zawsze ufał mądrości iAudiencja skończona.Niech wszyscy wyjdą i zostawią nieomylności Kapłanów, jednak polecenie zgładzeniamnie samego.Wybrańca zasiało w jego sercu zwątpienie.Bo jeśliKiedy kopista skończył pisać i zwinął pergamin, a ginął święty, głoszący słowa Boga, to co mieli mu dokomnatę przyjęć opuszczali ostatni już goście.Wielki powiedzenia Kapłani, którzy słowa Wybrańców tylkosyknął do Arczibalda: zapisywali i interpretowali? Jeśli słowa Wybrańca- Ty zostań! przeczyły księgom, to zamiast go zabijać, możeDopiero teraz, gdy cała komnata opustoszała i należało dopisać do nich nowe rozdziały? Wojownikzostali tylko we dwóch, Arczibal docenił ogrom jej szedł ulicą miasta, odtwarzając w pamięci poleceniewnętrza.Przeciwległe ściany i sufit nikły w półmroku i Wielkiego i starając się znalezć w swoim umyśle choćnic oprócz tronu Wielkiego Kapłana nie rozpraszało jeden niepodważalny argument uzasadniającyjego uwagi.postępowanie Kapłanów.Nie znalazł, ale siła jegoWielki chodził nerwowo tam i z powrotem.Nagle wiary wciąż brała górę nad logiką
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plhanula1950.keep.pl
|