Watala Elwira Seks w krolewskich alkowach

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego obwisłe policzki pokryte były starczymi fałdami dawał o sobie znać rozpustny tryb życia.Kogo on zobaczył!Odrażającą staruchę z pobielonymi siwizną włosami, opucołowatej twarzy, żółtej cerze, ponurym spojrzeniunieszczęśliwej kobiety istna chmura gradowa.Była mocnospocona, kropelki potu rosiły jej czoło, na policzkach, zezdenerwowania, pojawiły się czerwone plamy.Była takodrażająca, tak szkaradna, że Ludwik XI wzdrygnął się iinstynktownie zasłonił się od niej krzesłem.Obydwoje milczeli.Charlotta pochwyciła jego złowrogie spojrzenie, nisko opuściła,niczym winowajczyni, głowę.Ludwik XI ciężko westchnął: �No,żono, czas na płodzenie dziecka� powiedział smutnie.Charlottazrozumiała, jaki nieodparty wstręt żywi do niej, ona również niepragnęła tego stosunku, jej zwiędłe ciało potrzebowało wyłączniespokoju i odpoczynku.Lecz służba nie drużba, Charlotta zaczęłapowoli się rozbierać: przecież musi urodzić Francji delfina.Ona leży z zamkniętymi oczyma, pokornie nadstawiając swezwiędłe ciało na seksualną pastwę męża.Leży jak męczennica,oczekująca inkwizytorskich tortur.W innym mężczyzniewzbudziłaby litość, zaś w nim nieopanowaną złość.Rozgniewany,zaczął ją maglować, nastawił na len.Był zły na siebie, że niepodszedł do niej jak mężczyzna samiec, lecz jak mężczyznatchórz, przytrzymując swego członka przepisowo trzema palcami.Zarośnięte, dawno odwykłe od seksu łono, nie poddawało się,niczym łono dziewicy.To rozzłościło go jeszcze bardziej: na jakieohydne poniżenie naraża się on, król!Po dziewięciu miesiącach od tej pełnej odrazy i zgrozy nocyCharlotta urodziła syna, przyszłego króla Karola VIII.Był okropniebrzydki, o zielonkawej skórze i długim nosie, takim samym jak uojca.Jego wygląd podbudowuje tezę, Drogi Czytelniku, iżprzystojni następcy tronu to rezultat radosnego i pełnego miłościseksu.Kiedy natomiast małżeńska kopulacja dokonana podłuższej przerwie przypomina pastwienie się nad kobiecymciałem, nic dobrego ani ładnego z tego się rodzi.Gdy Ludwik XIumierał, przyszły Karol VIII miał trzynaście lat, regentką zostałajego starsza siostra, Anna.A.Neuman tak opisuje śmierć Ludwika XI: Leżał napodłodze, pies lizał jego ucho, siwe włosy rzadkimi splotamispadały na ramiona.Policzki miał obwisłe, twarz purpurową, ustaskrzywione, oczy wyłaziły z orbit.Lewe oko prawie wylazło i ni tozłowieszczo, ni to szelmowsko spoglądało na świat, jakby pragnącszyderczo powiedzieć: no i co, niezłego spłatałem ludzkości figla,będąc najohydniejszym a równocześnie najmądrzejszym zewszystkich królów francuskich?.Joanna Brzydka, żona francuskiego króla Ludwika XIISatrapa, tyran, okrutnik i dziwak, francuski król Ludwik XI,bardzo kochał swoją młodszą córkę Joannę ze względu na jejułomność.Tak to nieraz bywa z tyranami: za defekt swej spermy,której produktem jest ułomne dziecko, monarchowie siebie, a niePana Boga obarczają winą.Litość do takiego dziecka przeistaczasię u nich często w miłość.Tak też było z Ludwikiem XI, którypoczuwając się do winy za ułomność swej młodszej córki Joanny,którą naród przezwał Joanną Brzydką , postanowił wynagrodzićją ofiarowaniem jej za męża pięknego młodzieńca, tak żeby córkanie odczuwała swej ułomności i była szczęśliwa w małżeńskimłożu jak jakaś piękna księżniczka.Rozkazał księciu Orleańskiemu(będzie to przyszły francuski król Ludwik XII) ożenić się z jegocórką i uczynić ją szczęśliwą.Ludwik XII na ożenek z brzydulą niebardzo ma ochotę, a sypiać z nią już zupełnie nie chce.Młodażona wzbudza w nim odrazę, zbiera mu się na torsje, gdy musi znią iść do łoża.Ich wesele przypominało stypę.Narzeczony oponurym wyglądzie, z grymasem bólu jak od bólu zęba, mrocznywygląd narzeczonej, która intuicyjnie wyczuwa, że w mężu budziwstręt.Joanna jest bliska płaczu, obok niej siedzi naburmuszony izły Ludwik XI, któremu nie podoba się stosunek LudwikaOrleańskiego do jego córki.No i co z tego, że brzydka? Wszakjest córką wielkiego króla francuskiego.To się nie liczy! Trzeba natwarz i wygląd narzeczonej uwagę zwracać? A gdy goście weselnikrzyczą: Gorzko, gorzko! , Ludwik Orleański dotyka ust Joannytak, jakby całował jadowitą żmiję.No a potem ta nieszczęsna noc poślubna, którą LudwikOrleański przesiedział, nie rozbierając się, w fotelu, drzemiąc iciężko wzdychając, a obrażona świeżo poślubiona żona cichopłakała, zagubiona w ogromnym małżeńskim łożu, które taktroskliwie przeżegnał jej ojciec, życząc młodym udanej nocypoślubnej.Joanna cicho płakała, Ludwik Orleański drzemał nakrześle, a nazajutrz pisarczyk ze smutkiem zapisał w pałacowejksiędze Non consumatum. Ja ci pokażę non consumatum! ryknął rozgniewany Ludwik XI, ojciec Joanny. Nie boisz sięutracić swojej pięknej główki? zwrócił się do zięcia zretorycznym pytaniem.Ludwik Orleański się przestraszył.Bezgłowy przecież żadnej wartości nie miałby.Obiecał teściowi, żenastępnej nocy obowiązkowo zdefloruje swoją małżonkę.Przez cały wieczór Ludwik Orleański zamiast wina piłafrodyzjaki i nasładzał wzrok pornograficznymi rycinami, a nocą,nieco podchmielony, powlókł się na katorgę, to jest na defloracjęswej małżonki.Jako tako udało mu się pozbawić ją dziewictwa,lecz nadal sypiać z nią nie chce i notorycznie ucieka do sypialnipałacowych dam.Dramatyczne było to, że Joanna Brzydka miałaniepospolity temperament i zdążyła zakochać się w LudwikuOrleańskim.Ciągle jej mało było stosunków płciowych, zresztą nietylko ich.Domagała się pieszczot, jakby była piękną księżniczką,godną uwielbienia mężczyzny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony