Wróblewski A Prawda i mity w fizyce

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Robert Sheaffer zauważa dowcipnie, że np.policja też nie osiąga 100%identyfikacji sprawców rabunków, ale przecież, nikomu nie przyjdzie do głowy przypisywać kosmitom tych wypadków, w których sprawców nie udało się wykryć [215, 216].Część wyjaśnień zjawiska UFO to wyjaśnienia pozorne.Mówi się na przykład, że UFO to piorunykuliste.Ale pioruny kuliste, chociaż obserwowane od bardzo dawna, są zjawiskiem równietajemniczym i, prawdę mówiąc, zupełnie nie wyjaśnionym.Istnieje bardzo wiele hipotez na tematnatury tych zjawisk [178, 179], jak np.: hipoteza mikrometeorytów z antymaterii, hipoteza rezonatorapochłaniającego energię fal elektromagnetycznych, hipoteza reakcji jądrowych rozszczepienia jąderksenonu zawartego w powietrzu, hipoteza reakcji chemicznej utleniania azotu (silnie egzotermiczneji samopodtrzymującej się z chwilą zapoczątkowania), hipoteza kuli plazmowej, hipoteza powidoków(obrazów powstających na siatkówce oka w wyniku działania silnych bodzców świetlnych) i szereginnych.%7ładna z tych hipotez nie potrafi jednak wyjaśnić wszystkich obserwowanych, bardzoróżnorodnych cech zjawisk nazywanych piorunami kulistymi.Niewątpliwie jednak istnieje pewne pokrywanie się zjawisk UFO i zjawisk nazywanych piorunamikulistymi.Zapoznajmy się dla przykładu z następującymi relacjami:1) W dniu 4 listopada 1957 r.nocny samolot transportowy lecący z Porto Alegre do Sao Paulo wBrazylii napotkał na wysokości około 2200 m czerwoną kulę, która zbliżyła się do samolotu,w którym została uszkodzona prądnica i nadajnik radiowy; potem kula zniknęła.2) W dniu 4 sierpnia 1957 r.brytyjski chemik R.Startin wędrował samotnie w AlpachAustriackich.Gdy zapadł zmierzch, był na wysokości około 2700 m.Nagle zobaczył w doliniew odległości 200-300 m trzy pomarańczowożółte kule poruszające się bezszelestniew kierunku wschodnim.Miały średnice nie większe niż 60 do 180 cm.Niebo byłobezchmurne, rozgwieżdżone, nie było wiatru ani żadnego hałasu.3) W lipcu 1954 r.docent z Chabarowska W.A.Barbin, udając się na polowanie, spostrzegł białąkulę o średnicy około 25 cm poruszającą się poziomo.Gdy była w odległości około 15 m,Barbin wystrzelił do niej ze śrutu, co spowodowało tylko lekkie zakołysanie się kuli, któraoddaliła się, znikając z pola widzenia.4) W 1957 r.w koszarach Itaipu (Brazylia) zauważono jasną pomarańczową kulę zbliżającą się dofortu i opuszczającą się w dół.Dwaj wartownicy poczuli nagle gorąco, jeden z nich zemdlał,drugi zawołał o pomoc.Kula uniosła się w górę i oddaliła.5) W 1934 r.brytyjski meteorolog J.Durward był na wycieczce samochodem z dwunastoletnimsynem.Syn otwierał właśnie żelazną bramę na drodze, gdy ojciec spostrzegł zbliżającą sięwśród drzew jasną kulę o średnicy około 30 cm.Ręka chłopca została sparaliżowana na kilkagodzin.6) Grupa ludzi w Kanadzie zauważyła w nocy jasną kulę o średnicy około 1 metra krążącą wokółsamotnego drzewa na polu.Obserwatorzy znajdowali się w odległości około 90 m; kula poparu minutach oddaliła się bezszelestnie i znikła w pobliżu horyzontu.Relacje 1) i 4) pochodzą z sensacyjnej książki o UFO [180], relacja 6) także z książki o UFO, tym razempoważnej [166], natomiast relacje 2), 3) i 5) z opracowań o piorunach kulistych (odpowiednio [181],[178] i [182]).Jak widać, wszystkie relacje są do siebie bardzo podobne (jasne, kuliste obiekty), choćwystępują różnice w rozmiarach, barwie i zachowaniu się obiektów.Różnice te jednak są typowe dlatych relacji.Właśnie ta różnorodność rozmiarów, barwy, czasu obserwacji i innych charakterystyksprawia, że dotychczas niewiele wiadomo o piorunach kulistych, chociaż relacje o obiektachzaliczanych do tej samej kategorii datują się od starożytności.Niedawno w.Związku Radzieckim dokonano dużego wysiłku, aby wzbogacić wiedzę o zjawiskachzaliczanych do piorunów kulistych.Redakcja miesięcznika Nauka i żizń rozpisała wśród czytelnikówankietę, prosząc o nadsyłanie opisów obserwacji tych zjawisk.Uzyskano relację o ponad tysiącuobiektów, co podwoiło światową statystykę zebraną w dotychczasowych opracowaniach.IgorStachanow opracował więc około 2000 relacji o piorunach kulistych i jego niedawna książka [178] jestnajpełniejszym na świecie podsumowaniem naszej wiedzy o tych zjawiskach.Już na wstępie autor stwierdza ze smutkiem, że mimo ogromnego wysiłku nie udało mu się bardzoposunąć naszej wiedzy o tych zjawiskach od tego, co wiedział już Arago, który w 1838 r.podałpierwsze podsumowanie znanych mu relacji.Już ponad 100 lat temu wiedziano, że zjawiskookreślane mianem pioruna kulistego to jasna kula o średnicy 20-30 cm, poruszająca się po dziwnymi złożonym torze, trwająca średnio około 10 sekund.Notowane były jednak także obiektyparometrowe i kilkucentymetrowe, trwające kilka sekund, ale i parę minut.Barwa jest przeważnieczerwonawa, ale obserwowano też kolory: żółty, pomarańczowy, zielony, fioletowy, niebieski i biały.Około 20% obiektów występuje bez widocznego związku z burzą.W opracowaniu Stachanowa zauważono jednak po raz pierwszy, że wśród tych obiektów występujądwie kategorie różniące się średnim czasem trwania.Zanik w czasie liczby piorunów kulistych daje sięopisać wzorem wykładniczym:przy czym �1 = 5�10 sekund, a �2 około 50 sekund.Zauważono też pewną korelację rozmiarówz czasem trwania zjawisk: kule większe trwają przeważnie dłużej.Nie udało się natomiast stwierdzićżadnej znaczącej korelacji barwy z rozmiarami i czasem trwania.I to prawie wszystko, co udało się osiągnąć przy opracowaniu światowej statystyki około 2000obserwowanych zjawisk.A ile jest na świecie relacji o prawdziwych zjawiskach UFO (tj.takich,których dotychczas nie udało się przypisać znanym zjawiskom)? W niedawnym zbiorczymopracowaniu [173] Hynek podaje liczbę 640.Są to relacje, które Hynek osobiście wybrałz wielotysięcznej statystyki zebranej przez ponad 20 lat.Czyż można się dziwić, że tak małodotychczas-wiemy o zjawiskach, których dotyczą te relacje?Na obecnym etapie badań UFO istotną rolę odgrywają więc próby klasyfikacji relacji o tych zjawiskachi doszukiwanie się w nich prawidłowości.Najbardziej rozpowszechniona klasyfikacja pochodzi odHynka [166].Doniesienia o UFO dzieli Hynek na sześć następujących kategorii:1.Obiekty widoczne w nocy, tzw.światła nocne.2.Dyskowate obiekty widoczne w dzień.3.Obserwacje wizualno-radarowe.4.Bliskie spotkania I rodzaju (tzn [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony