Berry Steve Cotton Malone 03 Wenecka intryga

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czas wszystkounieruchomił.Głowa pozbawiona była włosów oraz mózgu,który przecież w największym stopniu przyczynił się dosukcesów Aleksandra.Wszyscy w milczeniu wpatrywali się w szczątki leżące wsarkofagu.W końcu Cassiopeia poświeciła latarką na drugą stronękomory, a snop światła minął wizerunek jezdzca ubranegotylko w długi płaszcz przewieszony przez jedno ramię ispoczął na intrygującym popiersiu z brązu.Podłużna mocnatwarz wyrażała pewność siebie, a zwężone oczy wpatrywałysię w dal.Półdługie, lekko kręcone włosy opadały z czoła wklasycznym stylu.Głowa była uniesiona wysoko, mężczyznaswym wyglądem i postawą potwierdzał, że sprawujekontrolę nad swoim światem.Aleksander Wielki.Wizerunek jakże odmienny od tego w sarkofagu.- Na wszystkich popiersiach Aleksandra, jakie widziałem -powiedział Ely - jego usta, brwi i włosy zwykle byłydorobione z gipsu.Niewielu rzezbom udało się przetrwaćdo dzisiaj.Ale tu mamy wizerunek z jego czasów wdoskonałym stanie.- A tu on sam - dodał Malone - we własnej osobie.Cassiopeia podeszła do sąsiedniego sarkofagu i zwysiłkiem odsunęła pokrywę tak, by mogli zajrzeć dośrodka.Kolejna mumia, podobnie ułożona, tylko tym razemzłoto pokrywało jedynie jej twarz.- Aleksander i Hefajstion - powiedział Thorvaldsen.-Spoczywali tu w spokoju przez tyle wieków.- Zostaną tutaj? - zapytał Malone.Ely wzruszył ramionami.- To odkrycie archeologiczne niezwykłej wagi.Szkodabyłoby z niego nie skorzystać.Malone spostrzegł, że uwagę Viktora przyciągnęła złotaskrzynia stojąca blisko ściany.Skałę powyżej pokrywałaplątanina płaskorzezb przedstawiających bitwy, rydwany,konie i wojowników z mieczami.Na pokrywie skrzyniwidniała macedońska gwiazda.Jej środek zdobiły rozety zpłatkami z błękitnego szkła.Podobne rozety umieszczonebyły na pasie biegnącym wokół skrzyni.Viktor chwyciłskrzynię z obu stron i zanim Ely zdążył go powstrzymać,podniósł pokrywę.Edwin Davis oświetlił jej wnętrze latarką.Ujrzeli złoty wieniec z dębowych liści i żołędzi wykonany zniezwykłą dbałością o szczegóły.- Królewska korona - powiedział Ely.Viktor uśmiechnął się ironicznie.- Tego właśnie pragnęła Zowastina.To miała być jejkorona.Wszystko potrafiła wykorzystać na swoją chwałę.Malone wzruszył ramionami.- Co za szkoda, że jej śmigłowiec się rozbił.Stali tak w tej komorze, ociekając wodą, ale wierzyli, żeciężka próba już za nimi.Reszta dotyczyła polityki, a taMalone a nie interesowała.- Viktorze - powiedziała Stephanie.- Jeśli kiedykolwiekzmęczy cię status wolnego Strzelca i zaczniesz rozglądaćsię za stałą pracą, daj mi znać.- Będę pamiętał.- Kiedy się tu wcześniej biliśmy, dałeś mi fory, prawda? -zapytał Malone.Viktor skinął głową.- Pomyślałem, że lepiej będzie, jeśli się stądwydostaniecie, więc dałem ci szansę.Nie tak łatwo mniepokonać, Malone.Malone uśmiechnął się.- Będę pamiętał.- Wskazał na sarkofagi.- A co z nimi?- Czekali tu bardzo długo - odpowiedział Ely.- Mogąjeszcze trochę poczekać.W tej chwili musimy zająć sięczymś innym.Cassiopeia jako ostatnia wyszła z płowej sadzawki wpierw-szej komorze.- Lyndsey powiedział, że można wypić wodę z bakteriamiz zielonej sadzawki - powiedział Ely.- Nam na pewno niezaszkodzą, a zniszczą HIV.- Nie wiemy, czy to prawda - powiedziała Stephanie.Jednakże Ely sprawiał wrażenie przekonanego.- Myślę, że tak.Jego życie było zagrożone.Wykorzystałwszystko, by uratować swoją skórę.- Mamy pamięć - powiedział Thorvaldsen.- Postaram się,żeby najlepsi naukowcy świata udzielili nam odpowiedzi wjak najkrótszym czasie.Ely potrząsnął głową.- Aleksander Wielki nie dysponował pomocą naukowców.Ufał otaczającemu go światu.Cassiopeii imponowała jego odwaga.Zaraziła się wirusemponad dziesięć lat temu i od tamtej pory cały czaszastanawiała się, kiedy pojawią się pierwsze objawrychoroby.Wiedza o tym, że w jej ciele tyka bomba, iczekanie na dzień, w którym jej system odpornościowy wkońcu zawiedzie, zmieniły jej życie.Wiedziała, że Ely egodręczy ten sam niepokój i że chwyta się każdej nadziei.Aprzecież należeli do szczęśliwców, których stać było na leki,które hamowały namnażanie się wirusa.W przeciwieństwiedo milionów innych zarażonych.Wpatrywała się w brunatną sadzawkę, w widniejącą na jejdnie grecką literę Z: Eumenes wyjawił mu miejscespoczynku Aleksandra, które znajdowało się daleko wgórach, tam gdzie Scytowie podzielili się z Aleksandremswoją wiedzą o życiu.Cassiopeia podeszła do zielonkawejsadzawki i przyjrzała się literze H.%7łycie.Cóż za piękna obietnica.Ely chwycił ją za dłoń.- Gotowa?Skinęła głową.Oboje przyklęknęli i napili się wody.DZIEWIDZIESIT PIKOPENHAGA,SOBOTA 6 CZERWCA,GODZINA 19.45Malone siedział na piętrze Caf� Norden i jadł zupę zhomara.Wciąż była najlepsza.Po drugiej stronie stolikasiedział Henrik Thorvaldsen.Okna na piętrze restauracjibyły szeroko otwarte, więc wszystkimi zmysłami odczuwalicudowny póznowiosenny wieczór.O tej porze roku pogodaw Kopenhadze była bliska ideału, jeden z licznychpowodów, dla których odpowiadało mu mieszkanie właśnietutaj.- Dostałem dzisiaj wiadomość od Ely ego - powiedziałThorvaldsen.Malone zastanawiał się, jak potoczyły się sprawy w AzjiZrodkowej.Wrócili do domu sześć tygodni temu, a on rzuciłsię w wir pracy w antykwariacie.Tak właśnie funkcjonowaliagenci tacy jak on.Po wykonanym zadaniu wracali doswoich spraw.%7ładnych analiz, raportów i omówień.Tenciężar spoczywał na barkach innych.- Ely prowadzi badania archeologiczne grobu Aleksandra.Nowy rząd Federacji współpracuje w tej sprawie z Grekami.Malone wiedział, że Ely dzięki wstawiennictwuThorvaldsena objął posadę w Muzeum Archeologicznym wAtenach.Oczywiście to, że znał lokalizację grobuAleksandra Wielkiego, sprzyjało jego kandydaturze.Miejsce Zowastiny zajął umiarkowany wicepremier, któryzgodnie z konstytucją Federacji objął władzę do momentuprzeprowadzenia wybo-rów.Waszyngton po cichu zadbał o to, by wszystkie zapasybroni biologicznej w Federacji zostały zniszczone, aSamarkandzie postawiono ultimatum.Albo będziewspółpracować, albo sąsiedzi Federacji dowiedzą się oplanach Zowastiny i jej generałów i nikt jej przed nimi nieobroni.Na szczęście przeważyła opcja umiarkowana iStany Zjednoczone mogły wysłać specjalny zespół donadzorowania procesu niszczenia zarazków.Oczywiście ichwykorzystanie i tak nie miałoby sensu, skoro Zachóddysponował antidotum.Federacja mogła rozpocząćludobójstwo, ale nie byłaby w stanie go potempowstrzymać.Niełatwy sojusz między Zowastiną aVincentim zastąpił teraz układ dwóch niedarzących sięzaufaniem krajów.- Ely ma pełną kontrolę nad grobem i spokojnie sobie nadnim pracuje - dodał Thorvaldsen.- Twierdzi, że wielerozdziałów historii trzeba będzie napisać od nowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony