Koontz Dean R Nocne dreszcze

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tak jak musiało być młodszym chłopakom w Nam.Rajd komandosów w nieprzy-jacielskim mieście.Z tym wyjątkiem, że teraz nieprzyjacielskie miasto jest miastemamerykańskim.23923.05Sam stał w drzwiach i przyglądał się Ogdenowi Salsbury emu, który siedział w biu-rowym fotelu. Jesteś pewien, że powiedział wszystko? zapytał Paula. Tak. I że wszystko jest prawdą? Tak. To ważne.Paul. Nie ukrył niczego.I nie okłamał mnie.Jestem tego pewien.Cuchnąc potem i krwią, cicho popłakując, Salsbury spoglądał na nich.Czy dociera do niego to, co mówimy? zastanawiał się Paul.A może jest złamany,potrzaskany, niezdolny do jasnego myślenia, w ogóle niezdolny do myślenia?Paul czuł się zbrukany, czuł sięgające dna duszy obrzydzenie.PrzesłuchującSalsbury ego, zniżył się do jego poziomu.Wmawiał sobie, że takie właśnie są lata sie-demdziesiąte, początek, sam początek nowego wspaniałego świata, czasu, w którymprzetrwanie, przetrwanie za wszelką cenę, jest dla człowieka najważniejszą sprawąw życiu.Wiek maszyny i moralności maszyny, być może jedyny w całej historii świata,w którym cel naprawdę uświęca środki.Ale nadal czuł się zbrukany. A więc nadszedł czas cicho oznajmił Sam. Jeden z nas musi.to zrobić. Wydaje się, że człowiek nazwiskiem Parker zgwałcił go, kiedy Salsbury miał jede-naście lat mówił Paul do Sama, obserwując równocześnie rannego. Czy to ma teraz jakieś znaczenie? Powinno. Czy ma znaczenie fakt, że prawdopodobnie jedno z rodziców Hitlera było syfili-tykiem, a on sam był szalony? Czy to przywróci życie sześciu milionom ludzi? Sammówił łagodnie, ale z ogromną siłą.Ręce mu drżały. Czy zdarzenie z jedenastegoroku życia usprawiedliwia to, co zrobił Markowi? Jeśli wygrałby, jeśli uzyskałby kontro-lę nad wszystkimi, czy wtedy miałoby znaczenie to, co przytrafiło mu się, kiedy miał je-denaście lat? Nie istnieje inny sposób, żeby go powstrzymać? zapytał Paul, chociaż znał od-powiedz. Już to omawialiśmy. Chyba tak. Ja to zrobię powiedział Sam. Nie.Jeśli nie potrafię zebrać się na odwagę tu, nie przydam ci się do niczego póz-niej, z Klingerem i Dawsonem.Możemy nadziać się na któregoś z nich.Musisz miećpewność, że możesz polegać na mnie w zwarciu.240Salsbury oblizał wargi.Zerknął na swoją koszulę zbryzganą krwią, na Paula. Nie zamierzacie mnie.zabić.Nie.Co?Paul podniósł smitha & wessona combat magnum. Czekaj! Salsbury puścił ramię, wyciągnął zakrwawioną rękę, jakby chciał się niązasłonić. Zrobię was partnerami.Obu.Partnerami.Paul wymierzył broń w jego pierś. Kiedy zostaniecie moimi partnerami, będziecie mieli wszystko.Wszystko, co ze-chcecie! Pieniądze.Wszystkie pieniądze świata! Pomyślcie!Paul myślał o Lolah Tayback. Ale nie tylko pieniądze.Kobiety! Możecie mieć wszystkie kobiety, na które wamprzyjdzie ochota, wszystkie, na które wam przyjdzie ochota, każdą kobietę.Przyczołgająsię do was.Albo mężczyzni, jeśli wolicie.Możecie mieć nawet dzieci.Dziewczynki.Podziewięć, dziesięć lat.Małych chłopców.Wszystko, co się wam spodoba.Paul myślał o Marku oszronionym kawałku mięsa, wsadzonym do zamrażalnikaz żywnością.I pomyślał o Ryi, będącej w szoku, ale nie bez nadziei na stopniowy powrót do rów-nowagi.Nacisnął spust.Magnum kaliber 357 kopnęło go w rękę.Pocisk w rewolwerze miał mocną siłę odrzutu.Szarpnięcie przeszło od dłoni do ra-mienia, mimo iż Paul stosował naboje 38 special zamiast nabojów magnum.Kula po-szła wysoko.Rozerwała gardło.Krew i kawałeczki ciała zbryzgały metalową sza4�ę na broń.Ogłuszający huk wystrzału kilkakrotnie odbił się między ścianami i powrócił nibyzwielokrotnione echo do czaszki Paula, jakby na zawsze miał rozbrzmiewać w jego pa-mięci.Wystrzelił następny pocisk.Ten wszedł Salsbury emu w pierś, prawie przewalił go w tył razem z fotelem na pod-łogę.Paul odwrócił się od trupa. Będziesz rzygał? zapytał Sam. Nie.Wszystko w porządku. Był odrętwiały. Toaleta jest w końcu holu, na lewo. Czuję się dobrze, Sam. Wyglądasz. Zabijałem ludzi na wojnie.Zabijałem tam, w Azji.Pamiętasz? Tu jest inaczej.Tak myślę.Na wojnie zabija się z karabinu, granatnika albo moz-dzierza.Nigdy z odległości trzech stóp, z krótkiej broni.241 Czuję się dobrze.Wierz mi, naprawdę dobrze. Podszedł do drzwi, przecisnął sięobok Sama, potknął, wypadł na korytarz, dobiegł do toalety i zwymiotował.Chyłkiem, bokiem, jak krab pustelnik, z webleyem w prawej ręce gotowym do strza-łu, Klinger dotarł do zachodniego rogu ratusza i odkrył, że trawnik jest pokryty odłam-kami szkła.Od żywopłotu przebiegł bezszelestnie, ale teraz kawałki szkła łamały sięi trzeszczały pod jego stopami.Przeklinał cicho.Jedno z okien w biurze szefa policjibyło wybite, listwa żaluzji wygięła się, tworząc wygodny wizjer.Wspiął się na palce, by zajrzeć przez otwór do środka.Ostrożny jak podejrzliwamysz, obwąchująca ser na pułapce.Nagle dwa wystrzały eksplodowały mu obok twarzy.Po chwili uświadomił sobie, że to nie do niego strzelano.Przez powykrzywiane listwywidział tylko część urządzonego, sterylnego biura �orpa: szaroniebieskie ściany, paręszafek na akta, dębowy stół do pracy, klucze w aluminiowej oprawie, półki na książki,połowę metalowego biurka.I Salsbury.Martwy.Kompletnie martwy.Gdzie Sam Edison? I ten drugi, Annendale? A dziewczynka?Wyglądało na to, że w pokoju nie ma nikogo oprócz ciała.Ciała Salsbury ego.Nagle zaniepokoił się, że zgubi Edisona i zaniepokoił się, że mogą się wydostać z bu-dynku, zajść go od tyłu.Odsunął się od okna.Przeskoczył na koniec trawnika, przeciąłparking i uliczkę.Znów ukrył się za płotem, skąd miał dobry widok na ratusz.Paul wyszedł z toalety.Sam czekał na niego w holu. Lepiej? Trochę odpowiedział Paul. Ciężko. Będzie ciężej. No to będzie. Chryste! Czego dowiedziałeś się od Salsbury ego? Kim byli ci ludzie w helikopterze? To jego partnerzy powiedział Paul, opierając się o ścianę. Jednym z nich jestH.Leonard Dawson. Niech mnie szlag trafi! Drugi to generał, Armia Stanów Zjednoczonych, Nazywa się Ernst Klinger. Więc to projekt rządowy? gniewnie zapytał Sam. Zdziwisz się, ale nie.Tylko Salsbury, Dawson i Klinger.Mały, prywatny interesik [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony