La Fayette Księżna de Cleves

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na ten widok sta-nęła jak wryta.Ale ludzie jej, idący za nią, uczynili nieco zgiełku, który wy-rwał pana de Nemours z zadumy.Nie patrząc, kto jest przyczyną hałasu,podniósł się, aby uniknąć zbliżającej się ku niemu kompanii, i przeszedł winną aleję, składając bardzo niski ukłon, który nie pozwolił mu nawet wi-dzieć, komu się kłania.Gdyby wiedział, kogo unika, z jakimż zapałem wróciłby z drogi! Ale szedłdalej przed siebie i pani de Cl�ves ujrzała, jak wychodzi tylną bramą, gdziego czekała karoca.Jakież wrażenie uczynił ten przelotny widok na pani deCl�ves! Jak uśpiona namiętność obudziła się w jej sercu, i jak gwałtownie!Usiadła w miejscu, skąd wyszedł pan de Nemours; była jakoby bezwładna.Książę zjawił się jej myślom, luby nad wszystko w świecie, kochający ją oddawna miłością pełną czci i wiary, gardzący wszystkim dla niej, szanującynawet jej boleść, starający się ją widzieć nie narzucając się jej oczom, uni-kający dworu, którego był rozkoszą, aby iść patrzeć na mury jej domu, abydumać w miejscu, gdzie nie mógł się spodziewać, że ją spotka; słowem czło-wiek godny, by go kochać bodaj dla jego przywiązania i do którego miałaskłonność tak gwałtowną, że byłaby go kochała, gdyby nawet on jej nie ko-chał; co więcej, człowiek wysokiego stanu, stosowny dla niej.%7ładen obowią-zek, żadna cnota nie sprzeciwiały się jej uczuciom; wszystkie zapory runęły; zpoprzedniego ich stanu została tylko miłość pana de Nemours do niej i jejmiłość do niego.Wszystkie te myśli były nowe dla księżnej.Zgryzota z powodu śmierci pa-na de Cl�ves dosyć ją zaprzątała, aby przesłonić wszystko inne.Widok panade Nemours przywiódł tłumnie owe myśli; ale kiedy ją napełniły całkowicie ikiedy sobie także przypomniała, że ów człowiek, na którego patrzała z myśląo małżeństwie, był tym, którego kochała za życia męża i który był przyczynąjego śmierci, że jeszcze umierając mąż wyraził lęk, by go nie zaślubiła, suro-wa jej cnota tak się wzdrygnęła przed tymi myślami, że zaślubić pana deNemours wydało się jej zbrodnią nie mniejszą niż kochać go za życia męża.Poddała się myślom tak wrogim jej szczęściu; umocniła je jeszcze rozmaitymiracjami tyczącymi jej spokoju i nieszczęść, które przewidywała, w razie gdybyzaślubiła księcia.Wreszcie, przetrwawszy dwie godziny w tym zaciszu, wró-ciła do domu, przekonana, że powinna unikać jego widoku, jako rzeczy wręczprzeciwnej jej obowiązkom.Ale to przekonanie, będące wynikiem jej rozumu i cnoty, nie zagarnęło jejserca.Serce pozostało oddane panu de Nemours, z gwałtownością, którawtrącała ją w stan godny współczucia i nie zostawiała jej już spokoju; spę-dziła noc jedną z najokrutniejszych w życiu.Rano pierwszym jej odruchembyło sprawdzić, czy nie ma kogo w oknie wychodzącym na jej okna; podeszłai ujrzała pana de Nemours.Widok ten zaskoczył ją, cofnęła się z szybkością,która zdradziła księciu, że go poznano.Często pragnął tego, od czasu jak je-go miłość podsunęła mu ten sposób widywania pani de Cl�ves; kiedy zaś niespodziewał się tej rozkoszy, wówczas szedł dumać w owym ogrodzie, w któ-rym go zastała.Zmęczony wreszcie tak nieszczęśliwym i niepewnym stanem, postanowiłpokusić się o jakiś sposób wyjaśnienia swego losu. Czegóż mam czekać powiadał od dawna już wiem, że ona mnie kocha;jest wolna, nie dzieli jej ode mnie żaden obowiązek.Czemuż mam się skazy-93wać na to, aby ją widywać niewidziany i nie mówiąc do niej? Czy podobna,aby miłość odjęła mi do szczętu rozsądek i odwagę i aby mnie uczyniła takróżnym od tego, jakim byłem wprzódy? Powinienem był uszanować boleśćpani de Cl�ves; ale szanuję ją zbyt długo i daje jej możność ugaszenia skłon-ności do mnie.Za czym myślał nad sposobami, jakimi należało się posłużyć, aby ją zoba-czyć.Sądził, że nic go już nie zmusza do ukrywania swej miłości przed wi-damem de Chartres; postanowił mu się zwierzyć oraz wyznać mu zamiary,jakie miał na jego siostrzenicę.Widam był wówczas w Paryżu; wszyscy tam przybyli, aby przygotowaćpojazdy i suknie na podróż z królem, który miał odprowadzić królowę hisz-pańską.Pan de Nemours udał się tedy do widama i wyznał mu szczerzewszystko, co mu ukrywał dotąd, z wyjątkiem uczuć pani de Cl�ves, którychnie chciał się okazać świadomy.Widam przyjął jego zwierzenia z wielką radością i upewnił go, iż, nie zna-jąc jego uczuć, często, od czasu jak pani de Cl�ves była wdową, myślał, żeona jest jedyną osobą godną jego.Pan de Nemours prosił widama, aby muułatwił widzenie się z nią i wybadanie jej intencji.Widam ofiarował się zaprowadzić go do niej; pan de Nemours lękał się,aby jej to nie uraziło, ile że nie widywała jeszcze nikogo.Uznali, że najlepiejbędzie, jeśli widam zaprosi ją pod jakimś pozorem do siebie, a pan de Nemo-urs przybędzie tam ukrytymi drzwiami, niewidziany przez nikogo.Stało się,jak postanowili: pani de Cl�ves przyszła, widam wyszedł na jej przyjęcie i za-prowadził ją do sali na końcu mieszkania.W jakiś czas potem wszedł pan deNemours, jak gdyby sprowadzony przypadkiem.Pani de Cl�ves zdziwiła siębardzo jego widokiem; zaczerwieniła się i próbowała ukryć rumieniec.Widammówił zrazu o rzeczach obojętnych i wyszedł pod pozorem dania jakichś roz-kazów.Poprosił panią de Cl�ves, aby zechciała robić honory domu, mówiąc,że wróci za chwilę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony