Lundwall Sam King Kong Blues

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Raz tozrobiłem, ale było to wtedy, zanim pojąłem, jak niezrozumiali są dlamnie.Teraz nie zastanawiam się już więcej. Nie podoba mi się to.Są szaleni, ale to przecież nasi bracia naturalnie w najszerszym rozumieniu tego słowa.Wszyscy winniśmypróbować ich zrozumieć.Nie możemy pozwolić, aby taki stan rzeczytrwał nadal poza naszą kontrolą, zwłaszcza jeżeli mamy dość wpły-wów, żeby to zmienić.Naszym obowiązkiem jest próbować ich zro-zumieć. Nie mogę ich zrozumieć.Bawią mnie, ale nie mogę ich zro-zumieć.Nawet mnie nie dziwią.Nic już mnie nie zadziwia.Szejk Umir przez chwilę przyglądał mu się w milczeniu.56 Obawiałem się tego rzekł w końcu. Powinieneś być jednakzdolny do zdziwienia.Jako istota ludzka naprawdę powinieneś.Odwrócił się i odszedł bez słowa.VIIErik Lenning wysiadł z pociągu ekspresowego w Hemfosa, nowymmieście przemysłowym rejonu Outer South, odległym o dwadzieściapięć kilometrów od Sztokholmu.Była to egzotyczna puszcza, prze-mysłowa dżungla, terra incognita dla wysokiego urzędnika, którynigdy wcześniej nie odważył się opuścić rejonu Inner North.Wła-ściwie nie wystawił nawet nigdy nosa poza niedużą część InnerNorth mieszczącą, z jednej strony, dzielnicę wokół jeziora Kyrksj�nw Bromma z całym systemem komunikacji podziemnej, wideotele-fonami, domowymi komputerami, transporterami śmieci.Ta gigan-tyczna mechaniczna macica, która na podobieństwo opasującegoziemię Midg�rdsormen otaczała Kyrksj�n, przodem była zwróconaw stronę zieleni i stosunkowo mało zanieczyszczonej wody jeziora, aplecami niesympatycznie wypięta na świat zewnętrzny.Z drugiejstrony, z aksamitnych trawników Vanadislunden wyrastało ogromnecielsko gmachu MultiCo.Wagoniki kolejki ekspresowej, obsługiwane i kontrolowane przezgłówny komputer gdzieś z Outer North, łączyły wszystkie kluczowepunkty w sztokholmskim Inner North i Inner South i oszczędzałymieszkańcom trudu niepotrzebnego kontaktu z samym centrum.Wszystko było zaplanowane w imię maksymalnej skuteczności dzia-łania i dobrobytu ludzi cywilizowanych.Rejon Inner North, składa-jący się z Norrmalm, Brommy, Djursholmu i Liding�, stanowił cen-trum administracyjne.Mieszkali tu wszyscy prominenci ze światapolityki i przemysłu oraz członkowie rządu.Tu były najlepsze dzielnice58biurowe, a w wygodnej ich bliskości, w przyjemnym odosobnieniu,dzielnice urzędnicze.Rejon Outer North ciągnął się aż do portu lot-niczego Arlanda i stanowił dzielnicę usługową dla centrum, z takimi drugorzędnymi urządzeniami, jak stacje przeładunkowe, portylotnicze i inne.Rejon Inner South obejmował S�dermalm i specjalizował się wprzemyśle lekkim, działalności eksportowej i badawczej oraz innychrodzajach usług.Rejon Outer South ciągnął się aż do �smo i byłskupiskiem przemysłu ciężkiego, lekkiego i stacji przeładunkowych.Byłoby rzeczą wybitnie niepraktyczną, gdyby robotnicy mieszkali wOuter North, skoro cały przemysł koncentrował się w odległym osześćdziesiąt do siedemdziesięciu kilometrów Outer South.Z tegowzględu wszystkie mieszkania robotnicze położone były bezpośred-nio przy fabrykach.Prawo nawet nakazywało towarzystwom prze-mysłowym budowę mieszkań dla pracowników i urzędników.Sys-tem taki miał wiele zalet.W istocie wszystko miało związek z problemem komunikacji.Liczba ludności Wielkiego Sztokholmu przekraczała pięć milionów,a cały rejon zamieszkiwało, być może, siedem i pół.%7ładen w świeciesystem komunikacyjny nie byłby w stanie skutecznie przewozić ta-kiej masy ludzi i tego wszystkiego, czego potrzebowali.Mogłoby sięto skończyć klęską ekonomiczną, czemu przeciwny był nawet rząd.Decentralizacja była już od kilku dziesięcioleci faktem, odkąd wlatach osiemdziesiątych władze narzuciły nowy plan regionalny dzie-lący Sztokholm na cztery niezależne części, współpracujące ze sobą,ale niezbyt często się wzajemnie kontaktujące.Ich społeczności i kręgitwórcze były w rzeczywistości od siebie odizolowane.Mieszkaniarobotnicze i urzędnicze budowano równocześnie z nowo powstającymi59zakładami przemysłowymi.Od 2018 roku zamieszkiwanie w częścirejonu Outer South stało się niemożliwe z powodu przyśpieszeniawzrostu dochodu narodowego, którego skutkiem było skażenie po-wietrza, ziemi i wody.W ten sposób pracujący weszli w kontakt zewszystkimi dobrodziejstwami nieograniczonego uprzemysłowienia,podczas gdy decydenci w swoich spokojnych biurach i mieszkaniachmogli planować nadchodzący nowy wspaniały świat.Erik Lenning wysiadł z ekspresu w najbardziej wysuniętej na po-łudnie części Outer South.Z przerażającą wyrazistością zdawał sobiesprawę, że jeżeli nie wykona bezbłędnie swego zadania, możewkrótce zobaczyć z tej przemysłowej dzielnicy więcej, niżby sobieżyczył.O ile rejestr narodowy funkcjonował prawidłowo, zadaniepowinno być łatwe.Nie działał jednak dobrze.Krytykanci twierdzilinawet, że w ogóle nie działa.Wszystkie zapisy Centralnego BiuraDemograficznego dotyczące panny Anniki Norijn pochodziły sprzedczterech lat.Cztery lata temu Anniki Norijn, nr id.01.01.2000 029,zamieszkiwała w budynku pracowników Szwedzkiego TowarzystwaMetalowego SA w Hemfosa.W Hemfosa mieściły się również Hem-fosa AG (wytwórnia chemiczna, własność MultiCo) i elektrownia nawęgiel brunatny.Od 2014 roku trujące wyziewy osiągnęły takie na-tężenie, że lokalne władze musiały wybierać między budowąoczyszczalni, co pochłonęłoby astronomiczne sumy, a przeniesie-niem ludności w inne miejsce.Zapisy rejestru dotyczące przesiedle-nia do przyległego rejonu mieszkalnego o czystszym powietrzu byłypokpione.Przemysłowi feudałowie stosowali wobec pracowników-dzierżawców starą, wypróbowaną metodę.Będąc równocześnie60właścicielami sklepów spożywczych, mieszkań, itp.zapewniali sobiebezlitośnie wobec pracowników-dzierżawców stanowisko wierzycie-li [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony