Minier Bernard Kršg

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego serce zaczęło bić szybciej.Przełknąłślinę.Tak, kiedyś już spotkał takie spojrzenie, bardzo dawno temu.Miałwtedy dziesięć lat.Mały chłopiec w jego wnętrzu nie był w staniezapomnieć.Znowu przypomniał sobie mężczyzn, którzy pewnegolipcowego wieczoru zajechali przed jego rodzinny dom.Było ich dwóch.Dwaj mężczyzni podobni do tego tutaj, wilki, zwyrodnialcy o pustychoczach.Pomyślał o matce, która wyła i błagała, o ojcu przywiązanym dokrzesła, o rękach tych drapieżników, które ją uwięziły i zbrukały&I o małym Martinie zamkniętym w komórce pod schodami, który wszystkosłyszał, wszystkiego się domyślał, i o tym, ile razy spotkał podobnychludzi od czasu, gdy wstąpił do policji.Nagle rozpaczliwie zapragnąłzaczerpnąć powietrza, wyjść z tego pokoju, z tego szpitala.Biegiem ruszyłdo toalety, by zdążyć przed atakiem nudności. To nie on.Servaz przytaknął.Wracali korytarzami w stronę głównego holu.Miałszaloną chęć zapalić, ale wiszące wszędzie tabliczki zakazu nieustannieprzywoływały go do porządku. Wiem odparł. Jego alibi trzyma się kupy, a poza tym niewyobrażam sobie, jak mógłby wyczyścić pocztę Claire Diemar w liceum aniz jakiego powodu miałby iść za chłopakiem i naszprycować gonarkotykami. Ten gość nie powinien przebywać na wolności oświadczyłaSamira, gdy mijali kawiarenkę. %7ładne prawo nie pozwala wpakować człowieka do więzienia tylkodlatego, że jest potencjalnie niebezpieczny zauważył. Prędzej czy pózniej wróci do tego, co robił. Odsiedział wyrok.Samira pokręciła głową. Jedyna skuteczna terapia dla typów tego pokroju to obcięcie im jaj.Servaz spojrzał na asystentkę.Najwyrazniej nie żartowała.Szli przezhol.Z ulgą zobaczył, że zbliżają się już do drzwi wejściowych i sięgnął dokieszeni, ale po drugiej stronie zobaczył jeszcze jedną tabliczkę z zakazempalenia.Poczuł się tak, jakby na powrót stał się nastolatkiem na bieżni,który biegnie z płucami w ogniu i ma wrażenie, że nigdy nie zdoła pokonaćostatnich dwudziestu metrów.Drzwi wreszcie się otworzyły.Zanurzyli się w upale i wilgoci.Servazzesztywniał.Pozbawione nikotyny płuca domagały się dawki trucizny, alecoś nie dawało mu spokoju.Co? Od chwili, gdy minęli pierwszą tabliczkę zzakazem palenia, jego podświadomość intensywnie pracowała, nie potrafiłjednak dojść, o co chodzi. Jeśli to nie on, wracamy do punktu wyjścia zauważyła Samira. To znaczy? Hugo&Servaz spojrzał na zegarek, jednocześnie sięgając po papierosa. Wracamy na Boulevard de l Embouchure.Przyciśniesz in-formatyków.Do wieczora chcę mieć wyniki.Jeśli to Hugo, to wytłumaczmi, dlaczego wyczyścił komputer Claire, a nie swoją komórkę?Podniosła ręce na znak, że nie wie, patrząc, jak Servaz oddala siętarasem w kierunku łącznika.Z wyciem syreny nadjechała karetka, którazatrzymała się i czekała na otwarcie szlabanu.Nagle go oświeciło.Już wiedział, dlaczego te tabliczki nie dawały muspokoju.Idąc długim łącznikiem zawieszonym nad drzewami, wyjął komórkę,znalazł numer Margot i nacisnął klawisz połączenia.W słuchawce usłyszał jakieś barbarzyńskie, gardłowe dzwiękiz gitarami elektrycznymi w tle.Skrzywił się.Z jednej strony byłzadowolony, dowiadując się, że córka wyłącza telefon na czas wykładów, zdrugiej akurat teraz mu to nie pasowało.Jednym palcem wystukałesemesa:Czy Hugo pali? Przypomnij mi, to ważne.Ledwie skończył, gdy jego telefon zabrzęczał. Margot? odezwał się, dochodząc do wind. Nie.Mówi Nadia wyjaśnił kobiecy głos.Nadia Berrada kierowała pracownią informatyczną.Nacisnąłprzycisk windy. Komputery przemówiły oświadczyła. I? Faktycznie poczta była wyczyszczona.Odzyskaliśmy wiadomościotrzymane i wysłane.Ostatnia napisana w dniu jej śmierci.Zwykłesprawy.E-maile do kolegów z pracy, prywatne, zaproszenia na zebraniakadry pedagogicznej lub seminaria, reklamy. Jakieś e-maile wysłane albo otrzymane od HugonaBokhanowskiego? Nie.Ani jednego.Za to jeden adres regularnie się powtarza. Thomas999.Te wiadomości wyglądają na raczej& jak by to powiedzieć?Intymne. Jak to intymne? No bo to jednak dość intymne, kiedy się pisze zrobiła chwilkęprzerwy, zanim przystąpiła do czytania W przyszłości życie będziebardziej ekscytujące dzięki temu, że się kochamy , Potężny.Totalny.Niewiarygodny.Absolutny brak ciebie. Jestem kłódką, a ty jesteśkluczem, należę do ciebie na zawsze, twoja wiewióreczka, teraz i nawieczność & Kto to pisał, ona czy on? Obydwoje.No nie, w siedemdziesięciu pięciu procentach ona.Onwydaje się mniej ekspresyjny, ale tak samo zaangażowany.Cholera, ależta dziewczyna była napalona!Po tonie głosu Servaz odgadł, że lektura tych e-maili wprawiła Nadięw marzycielski nastrój.Przypomniał sobie, jak to było z nim i z Marianne.W tamtych czasach nie było e-maili ani esemesów, ale wymienili setkilistów tego rodzaju.Egzaltowanych, lirycznych, naiwnych, żarliwych,głupich.Nawet wtedy, kiedy spotykali się prawie codziennie.Zaznali tejintensywności, tego ognia.Servaz przeczuwał, że ma coś w garści.Tadziewczyna była napalona& Nadia znalazła odpowiednie słowo.Spojrzałz wysokości łącznika na poruszane deszczem korony drzew. Poproś Vincenta, żeby w trybie pilnym załatwił nakaz powiedział. Musimy się jak najprędzej dowiedzieć, kim jest ten Thomas999. Już to zrobiliśmy.Czekamy na odpowiedz. Zwietnie.Informuj mnie na bieżąco, jak będziesz go miała.Aha,i proszę cię, Nadia, mogłabyś pójść rzucić okiem na dowody rzeczowe? A co chcesz wiedzieć? Czy wśród rzeczy znalezionych w kieszeniach chłopaka była paczkapapierosów.Czekał.Drzwi windy się otworzyły, ale nie wsiadł, obawiając się, żemetalowe ściany mogą przerwać sygnał.Po czterech minutach Nadia sięodezwała: Ani paczki papierosów, ani jointa oznajmiła. Nic z tych rzeczy.To ci w czymś pomogło? Może.Dzięki.Kiedy wyobrażał sobie, jak Nadia przeszukuje kupkę dowodówrzeczowych, przyszła mu do głowy pewna myśl.Miała ona związek zzeszytem, który znalazł na biurku Claire, i zapisanym w nim zdaniem:Przyjaciel to czasem puste słowo.Nieprzyjaciel nigdy.Poczuł mrowienie u podstawy kręgosłupa.Claire Diemar zanotowałato zdanie w zupełnie nowym zeszycie na krótko przed śmiercią.Otwartyzeszyt zostawiła na biurku.Czy była świadoma grożącego jejniebezpieczeństwa? Czy kogoś do siebie zraziła? Czy to zdanie w ogóle mazwiązek ze śledztwem? W głowie Servaza dojrzała pewna myśl.Znowusięgnął po telefon. Jesteś przy komputerze? zapytał, kiedy Esp�randieu podniósłsłuchawkę. Tak, a co? zapytał jego zastępca. Mógłbyś wstukać w Google jedno zdanie? Zdanie? W Google? No przecież mówię [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony