Saavedra Miguel Cervantes Nowele przykładne (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Instrukcja, chciał waszmość zapewne powiedzieć poprawił gość bo o żadnejdestrukcji nie było mowy. Słusznie odparł Szczutek. Mówię tedy, że widząc, iż na tak miniaturowym obliczunie sposób zmieścić umówione liczby ukłuć i nie chcąc, aby się nazywało, że czekałem napróżno zamiast pana poczęstowałem nożem sługę, który mu towarzyszył, a tenprzynajmniej miał twarz przyzwoitych rozmiarów. Wolałbym zauważył młodzieniec aby zadano siedem ran panu, niż czternaściesłudze.Prawdziwie, nie wykonaliście mego polecenia jak należało, ale nie mówmy już o tym.Owe trzydzieści dukatów, które wyliczyłem waszmości jako zaliczkę, nie zrujnują mnie.%7łegnam panów; sługa uniżony.Z tymi słowy zdjął kapelusz i odwrócił się, aby odejść.Lecz Monipodio przytrzymał go zapłaszcz aksamitny, który nosił na ramiona zarzucony, mówiąc: Niechże waszmość poczeka chwilę i dotrzyma swego zobowiązania, skorośmy naszemusłowu byli wierni i sprawę załatwili rozumnie i honorowo: brak nam jeszcze dwudziestudukatów i nie wyjdzie stąd waszmość, dopóki nie da nam tej kwoty lub fantu tejże wartości. Więc nazywa to waszmość dotrzymaniem słowa, gdy zamiast pana, pachołkapoczęstowano nożem? Wspaniale rozumie ten młodzieniec rzekł Szczutek a czy nie pamięta waszmośćprzysłowia, które głosi: kto miłuje przyjaciela swego, miłuje i psa jego? Nie pojmuję odparł gość co też to przysłowie może mieć wspólnego z naszą sprawą? Rzecz nader prosta objaśnił Szczutek czyż nie znaczy to, że kto nie miłuje swegowroga, nie miłuje i psa jego? Otóż wrogiem waszmości jest kupiec, waszmość go nie miłuje,jego sługa jest niby jego psem, gdy więc sługa dostał nożem, na wroga waszmości spadaobraza i oto sprawa nasza załatwiona, a krzywda waszmości pomszczona: trzeba tedyniezwłocznie i bez targów zapłacić, co się nam należy. Zwięta racja dodał Monipodio z ust mi wyjąłeś, Szczutku, te wywody.Niechże siętedy waszmość, panie miły, nie wdaje w próżne spory ze swymi uniżonymi sługami iprzyjaciółmi, ale posłucha raczej mojej rady i zapłaci za nasz trud, jeśli zaś waszmośćpragnie, aby i samemu kupcowi dostało się kilka ukłuć, nie więcej jednak niż można umieścićna jego twarzy, proszę obliczyć swe wymagania, a my już sprawę załatwimy. Jeśli mogę na to liczyć odparł młodzieniec chętnie zapłacę wszystko, co się należy zawczorajszą wyprawę, a i za przyszłą wynagrodzę was z góry. Pewnym waszmość być może rzekł Monipodio że wszystko zostanie spełnione jak67najlepiej: tym razem Szczutek tak ładnie kupca uczęstuje, że mu nierychło przyjdzie znowudo swarów ochota.Na zbawienie mej duszy to wszystko mogę zaprzysiąc. Z taką gwarancją rzekł młodzieniec wierzę obietnicy: zostawię przeto waszmościjako kaucję ten oto łańcuch złoty; w razie potrzeby opłaci on wam i zalegające dwadzieściadukatów i czterdzieści, które ofiaruję wam za tę nową rozprawę.Wart jest tysiąc reali i byćmoże, że suma ta całkowicie wam się będzie należała, gdyż zdaje mi się, że niezadługo trzebabędzie inną jeszcze podobną wyprawę przedsięwziąć.To mówiąc zdjął z szyi łańcuch misternej roboty i oddał go w ręce Monipodia, któryzarówno po wadze jak po dotyku poznał, że był ze szczerego złota zrobiony.Monipodioprzyjął ten zastaw z wielką grzecznością i zadowoleniem, gdyż odznaczał się zawszeniezmiernie dobrym wychowaniem.Egzekutorem pozostał nadal Szczutek, który obiecał, żetegoż wieczora wszystko będzie załatwione.Młodzieniec wyszedł wielce zadowolony z wyniku układów, Monipodio zaś kazałprzywołać wszystkich nieobecnych i zatrwożonych.Zebrali się zawezwani, a mistrz,stanąwszy pośród nich, wyjął z kaptura swego płaszcza książkę do notatek i kazałRinconetowi czytać z niej na głos, gdyż sam czytać nie umiał.Rinconete otworzył książkę ina pierwszej kartce przeczytał taki napis:WYKAZ ROZPRAW NO%7łOWYCH,KT�RE MAJ BY ZAAATWIONEW CIGU BIE%7łCEGO TYGODNIA.Pierwsza: Sprawa kupca z zauł ka.Cena: pi ęćdzi esi ąt dukat ów;t r z y d z i e ś c i d u k a t ó w z a l i c z k i o d e b r a n o.Egzekutor: S z c z u t e k. Zdaje się, synu, że w tej rubryce nic więcej nie zapisano rzekł Monipodio: szukaj dalejrubryki: Wykaz rozpraw na kije.Rinconete odwrócił kartę i na następnej ujrzał napis:WYKAZ ROZPRAW NA KIJE,a nieco niżej taką notatkęSzynkarzowi z Al fafa dwanaści e r azów ki j em wi ększychrozmi ar ów, po dukaci e.Odebrano osi em dukat ów zal i czki.Ter mi ndo sześci u dni.Egzekutor: %7łel azna Ręka. Można by wykreślić tę rozprawę rzekł %7łelazna Ręka gdyż dziś wieczorem rzecz całązałatwię. Czy jest co więcej, chłopcze? zapytał Monipodio. Jest jedna jeszcze odparł Rinconete tak powiada:Garbat emu krawcowi, znanemu pod pr zezwi ski em Szczygi eł,sześć razów ki j em wi ększych rozmi arów, z pol eceni a damy, kt órazost awi ł a nam naszyj ni k.Egzekutor: Desmochado. Dziwi mnie rzekł Monipodio że nie załatwiono jeszcze tej sprawy.Desmochado musibyć zle usposobiony w tych czasach, gdyż oto dwa dni minęły od naznaczonego terminu, anie zabrał się jeszcze do dzieła. Wczoraj go spotkałem odezwał się %7łelazna Ręka powiedział mi, że dotychczas niemógł jeszcze spełnić swego zobowiązania, garbus bowiem był chory i nie wychodził z domu. Wierzę temu najzupełniej rzekł Monipodio gdyż znam Desmochada jako rzetelnegopracownika i wiem, że gdyby nie tak ważna przeszkoda i z trudniejszym przedsięwzięciemdałby sobie łacno radę.Czy jest co więcej, synu? Nie, mistrzu odparł Rinconete.68 Idz więc dalej, a szukaj rubryki pod tytułem:WYKAZ OBELG POSPOLITYCH.Rinconete, odwróciwszy kartę, przeczytał:Wykaz obel g pospol i t ych, dl a pami ęci: na czyi ch pl ecach t ł ucbut el ki, kogo smoł ą wysmarować, komu pr zypi ąć r ogi, l ub ośl euszy, nad ki m si ę znęcać, kogo nast raszyć, komu nożem gr ozi ć itp. Cóż dalej stoi? zapytał Monipodio. Niżej rzekł Rinconete napisano: w y s m a r o w a ć s m o ł ą w d o m u. Nie czytaj nazwy domu przerwał Monipodio bo wiem już o co tu chodzi.Wdziecinnej tej sprawie ja sam jestem egzekutorem, a wynagrodzenie wynosi osiem dukatów, zktórych cztery odebrano. Istotnie, wszystkie te szczegóły są tutaj wymienione odezwał się Cortadillo niżej zaśnapisano: p r z y p i ą ć r o g i. I tu nie czytaj nazwiska przerwał mu znowu Monipodio gdyż obelga sama wystarczai nie należy obciążać sobie niepotrzebnie sumienia, rozgłaszając ją na wszystkie strony [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony