Willocks Tim Dwanacioro z Paryża

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I zaraz ruszył za nim, ciągnąc za sobą materac.Przerzucił pętlę paska przez jedno z ramion ozdobnego żyrandola wiszącego wgłównym holu i starannie naprostował rozhuśtaną głowę, z której przy każdym ruchuwyciekała odrobina krwi.Twarz była zwrócona ku górze i upiornie świeciła białkami oczu.Rozciągnięte usta, wciąż zatkane zakrwawioną kryzą, zastygły jakby w szalonym uśmiechu.W blasku świec całość wyglądała jak prześmiewcza maska, rzezba najprawdziwszegowariata.I z całą pewnością była pierwszą rzeczą, na którą musiał spojrzeć każdy, ktowkroczyłby do domu Marcela le Telliera.Tannh�user cofnął się do balustrady, by zabrać broń Altana.Teraz dopiero przypomniał sobie o Orlandu, który stał z boku, trzymając w rękachpancerze. Sądzisz, że Dominic wrzaśnie ze strachu i ucieknie? Czy może dostanie szału? Najpierw jedno, potem drugie odparł Orlandu.Tannh�user dzwignął z podłogi antałek z winem i zarzucił go sobie na ramię. Pisarzyno, przyciągnij mi tu materac i wez kosz. Chcesz, żeby Dominic ruszył twoim tropem? spytał Orlandu. Tylko martwi się nie mszczą.W chwili, gdy Tannh�user stanął u podnóża schodów, jak za dotknięciemczarodziejskiej różdżki wydarzył się cud: Gr�goire wychynął nagle z mroku, prowadząc koniazaprzężonego do wozu.Wyszczerzył dziąsła na powitanie, a Tannh�user odpowiedział muuśmiechem.Cl�mentine parsknęła z cicha.Lucyfer jak zwykle dreptał między jej przednimikopytami.Tannh�user żałował, że nie polecił Gr�goire owi, by przyprowadził innego konia.Choć które zwierzę nadawałoby się lepiej niż Cl�mentine do tego, by przeciągnąć wóz pełendemonów przez samo jądro piekła? Dobry? spytał Gr�goire. Wysokie burty, solidne deski.W życiu nie widziałem lepszego wozu bojowego.Gdy wrzucał na wóz materac i baryłkę, od strony zagrody dla bydła nadszedłGrymonde, podpierając się szpontonem.W drugiej ręce trzymał dłoń kompletnieprzemoczonego chłopca, którego Tannh�user wcześniej nie widział.Estelle szła tuż za nimi,niosąc pod koszulą bukłak z małą Amparo oraz gotową do strzału kuszę, którą musiałatrzymać oburącz.Tannh�user zauważył, że Orlandu przygląda się wszystkim ciekawie. Orlandu, oto moja załoga.Gr�goire, Grymonde, Estelle i jej siostra Amparo. Amparo? powtórzył Orlandu. To także twoje siostry. Moje siostry? Carla urodziła Amparo dziś po południu. Tannh�user miał wielką ochotępochylić się nad drobną twarzyczką wystającą ze skórzanego worka, ale nie mógł sobiepozwolić na zwłokę.Zabrał bełty z obu kusz, swojej i Estelle. Załadujesz, gdy będzie takapotrzeba.Jeśli dojdzie do strzelaniny, zakryj Amparo tym kirysem. To rzekłszy, wrzucił nawóz resztę ekwipunku i zapasów.Na koniec posadził w skrzyni Estelle i spojrzał na przemoczonego młodzika. Kim jesteś, chłopcze? To Hugon podpowiedziała Estelle. Rozumiem, że miasto pilnie potrzebuje nowego szefa policji? odezwał sięGrymonde. Le Tellier był tylko kolejną przeszkodą odparł Tannh�user. Przed nami jeszczewiele podobnych.Christian podszedł do niego, stąpając nader ostrożnie. On nas zaprowadzi do Carli oznajmił Mattias. Ja też mogę wtrącił Hugon.Tannh�user spojrzał nań pytająco.Chłopak spuścił głowę. Hugon ją śledził wyjaśniła Estelle. Przepłynął rzekę wpław, gdy żołnierzeprzewozili Carlę po moście.A potem wrócił i wtedy złapał go Rody.A ja go zastrzeliłam.Tannh�user zdjął złoty łańcuch i zawiesił go na szyi Hugona. Tylko nie pływaj w nim.I nie próbuj sprzedać w takiej postaci. Nie jestem głupi.Przetopię go. Hugon ukrył złote muszle pod koszulą.Tannh�user sięgnął po zwój liny leżący na wozie i obwiązał nią pierś MałegoChristiana. Którym mostem mamy jechać, Hugonie? Wszystkie przegrodzono łańcuchami, z wyjątkiem mostu Młynarzy, który i tak niejest przeznaczony do publicznego użytku.Biegnie nim zadaszona droga, po której jeżdżąwozy z młynów i do młynów.Ale też jest strzeżona.Tannh�user zacisnął węzeł, rzucił na ziemię końce liny i odwrócił się.Walka na śmierć i życie, by przejechać po moście.To samo by wrócić.Potembrama.I droga za miastem.Przez krótką chwilę choć był to najgorszy moment z możliwych Tannh�user czułsię przytłoczony.Wszystkim, co zaszło i miało zajść.Rozlewem krwi.Okrucieństwem.Szaleństwem.Miłością.Wszystkim, co dotyczyło jego oraz ludzi, których pokochał.Tychdzieci, które wierzyły być może daremnie że zapewni im bezpieczeństwo, że ma w sobiemądrość, której przecież nie miał.Był zwykłym mężczyzną poszukującym swej żony.Towszystko.A przecież to już nie było prawdą.Spojrzał na dzieci.Na całej ulicy nie byłonikogo prócz nich. Wracajcie wszyscy do swego życia powiedział. Tam macie większe szanse. Nie odpowiedziała Estelle. Nasze życie splątało się z twoim.Nie chcemy iść ztobą po to, żebyś się nami opiekował.Sami potrafimy o siebie zadbać.Chcemy po prostu byćz tobą.Popatrzył na nią. Nie bój się, Tannzer.Przemawiała do niego najprostszymi słowy, ale miała rację.Bał się nie tego, że zginąpod jego opieką, ale poczucia winy, które zawładnęłoby nim, gdyby je przeżył. Możemy też zaczekać tu na ciebie, panie.Nie znajdą nas zaproponował Gr�goire. Nie. Estelle zdecydowanie potrząsnęła głową, spoglądając na niego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony