Trocki Lew Moje życie (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znalazło ono ujście w burzliwem powitaniu,zgotowanem Leninowi, który zjawił się na tem posiedzeniu po raz pierwszy poprawie trzymiesięcznej nieobecności.Póznym wieczorem, oczekując na otwarcie posiedzenia zjazdu Sowietów,odpoczywaliśmy z Leninem w sąsiedztwie sali posiedzeń, w pustym pokoju,gdzie nie było nic, prócz krzeseł.Ktoś rozesłał nam na podłodze kołdrę, ktoś zdaje się, że siostra Lenina, zdobył dla nas poduszki.Leżeliśmy obok siebie,ciało i dusza rozprężały się, jak zbyt mocno naciągnięta sprężyna.Był tozasłużony odpoczynek.Nie mogliśmy spać.Rozmawialiśmy półgłosem.Lenindopiero teraz ostatecznie pogodził się z opóznieniem powstania.Jego obawyrozproszyły się.W głosie jego brzmiały nuty szczególnej serdeczności.Wypytywał mnie o wystawione wszędzie mieszane warty zczerwonogwardzistów, marynarzy i żołnierzy. Jakiż to wspaniały widok:robotnik z karabinem obok żołnierza przy ognisku! powtarzał z głębokiemwzruszeniem. Zbliżyliśmy nareszcie żołnierza z robotnikiem! Poczemnagle przypominał sobie: A Zimowy? Przecież jeszcze nie wzięty? Czy abysię coś nie stało? Podniosłem się, żeby zapytać przez telefon o przebiegoperacyj, ale powstrzymał mnie. Leżcie, poruczę to zaraz komukolwiek! Długo jednak nie udało nam się leżeć.W sąsiedniej sali otwarto posiedzeniezjazdu sowietów.Przybiegła po mnie Uljanowa, siostra Lenina. Danprzemawia, wzywają was. Rwącym się głosem Dan gromił spiskowców iprzepowiadał nieunikniony krach powstania.%7łądał, żebyśmy weszli do koalicjieserowców i mieńszewików.Partje, które wczoraj jeszcze stojąc u władzy,szczuły nas i zamykały do więzienia, żądały od nas sojuszu w chwili, gdyśmyje obalili.Odpowiedziałem Danowi i, w jego osobie, wczorajszemu dniurewolucji: To, co się stało, to powstanie, a nie spisek.Powstanie masludowych nie potrzebuje usprawiedliwienia.Hartowaliśmy rewolucyjnąenergję robotników i żołnierzy.Otwarcie urabialiśmy dla powstania wolę mas.Nasze powstanie zwyciężyło.A teraz proponujecie nam: Wyrzeknijcie sięzwycięstwa, zawrzyjcie sojusz.Z kim? Wy to tylko mizerne jednostki,bankruci, wasza rola skończona, idzcie tam, gdzie jest od dziś wasze miejsce:na śmietnisko historji. Była to ostatnia replika w tym wielkim dialogu, któryrozpoczął się trzeciego kwietnia, w dniu i w godzinie przyjazdu Lenina doPiotrogrodu.223ROZDZIAA XXVIIITROCKIZM W ROKU 1917Od roku 1904 stałem poza obiema frakcjami socjal-demokratycznemi.Wrewolucji 1905-7 roku działałem ręka w rękę z bolszewikami.W latach reakcjibroniłem metod rewolucji przeciw mieńszewikom w międzynarodowejmarksowskiej prasie.Nie traciłem jednak nadziei, że mieńszewicy przesuną siębardziej na lewo i poczyniłem cały szereg prób zjednoczenia.Dopiero podczaswojny, przekonałem się ostatecznie o ich beznadziejności.W Nowym-Jorku napoczątku marca, napisałem szereg artykułów, poświęconych siłom klasowym iperspektywom rosyjskiej rewolucji.W tym samym okresie Lenin wysyłał zGenewy do Piotrogrodu swe ,,Listy zdaleka.Nasze artykuły, pisane w dwuchpunktach globu, oddzielonych oceanem, dają jednakową analizę i jednakowąprognozę.Wszystkie tezy zasadnicze stosunek do włościaństwa, doburżuazji, do Rządu Tymczasowego, do wojny, do międzynarodowej rewolucji są całkowicie identyczne.Przy pomocy kamienia probierczego, historji,dokonana tu została kontrola stosunku trockizmu do leninizmu.Kontrolata była dokonana w chemicznie czystych warunkach.Nie wiedziałem nic ostanowisku Lenina.Wychodziłem z własnych przesłanek i własnegorewolucyjnego doświadczenia.I dawałem tę samą perspektywę, ten samkierunek strategiczny, co Lenin.A może w tym okresie zagadnienie było już całkiem jasne dla wszystkich irównie jasne dla wszystkich było jego rozwiązanie? Nie, przeciwnie,Leninowskie postawienie sprawy było w tym okresie do 4 kwietnia 1917, t.j.do chwili jego przybycia do Piotrogrodu, jego osobistem, czystoindywidualnem stanowiskiem.%7ładnemu z kierowników partji, znajdujących się w Rosji ani jednemu! nawet przez myśl nie przeszło dążyć do dyktatury proletarjatu, dosocjalistycznej rewolucji.Konferencja partyjna, która skupiła w przeddzieńprzyjazdu Lenina kilkudziesięciu bolszewików, dowiodła, że nikt nie posuwałsię dalej, niż demokracja.Nie bez powodu protokuły tej konferencji ukrywanesą dotychczas.Stalin zmierzał do popierania Rządu Tymczasowego Guczko-wa Milukowa i do zjednoczenia bolszewików z mieńszewikami.Na takiemsamem, albo jeszcze bardziej oportunistycznem, stanowisku stali: Rykow,Kamieniem, Mołotow, Tomskij, Kalinin i wszyscy pozostali dzisiejsiprzywódcy i półprzywódcy.Jarosławskij, Ordżonikidze, przewodniczącyukraińskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego, Pietrowskij i inniwydawali w Jakucku, podczas rewolucji lutowej, wspólnie z mieńszewikamigazetę Socjal-demokrata , w której rozwijali poglądy najnędzniejszegoprowincjonalnego oportunizmu.Przedrukowanie teraz artykułów irkuckiego Socjal-demokraty , redagowanego przez Jarosławskiego, pociągnęłoby zasobą ideową śmierć tego człowieka, gdyby dlań wogóle możliwa była śmierćideowa.Tak wygląda współczesna gwardja ,,leninizmu.%7łe w różnych224się nie tylko zrozumieć dzień wczorajszy, ale i przewidzieć jutrzejszy.Kiedy, po przyjezdzie do Petersburga, powiedziałem Kamieniewowi, że nicmnie nie dzieli od wspaniałych kwietniowych tez Lenina, ustalających nowykurs partji, Kamieniew odpowiedział tylko: No, chyba! Zanim formalniewszedłem do partji, brałem udział w opracowaniu najważniejszychdokumentów bolszewizmu.Nikomu nie przychodziło na myśl pytać wtedy, czywyrzekłem się ,,trockizmu , jak tysiące razy w okresie epigońskiego upadkupytali Cachin owie, Th�lmannowie i inne pasożyty rewolucji pazdziernikowej.Jeżeli nawet w tym okresie można było spotkać się z przeciwstawieniemtrockizmu leninizmowi, to jedynie w tem znaczeniu, że w kołachkierowniczych partji w ciągu kwietnia oskarżano Lenina o trockizm.Kamieniew czynił to jawnie i uporczywie.Inni ostrożniej i zakulisowo.Dziesiątki ,,starych bolszewików mówiły mi po mym przyjezdzie do Rosji.Teraz na waszem podwórku jest święto. Musiałem ich przekonywać, żeLenin nie przeszedł na moje stanowisko, lecz rozwijał swoje własne, i żeprzebieg tego rozwoju, zastąpiwszy algebrę arytmetyką, ujawnił identycznośćnaszych poglądów.Tak też było w istocie.W czasie tych naszych pierwszych spotkań i bardziej jeszcze po dniachlipcowych, Lenin wywierał wrażenie niezwykłego skupienia, strasznegowewnętrznego skoncentrowania pod maską spokoju i prozaicznej prostoty.W owym czasie kierenszczyzna wydawał się wszechmocna.Bolszewizm zaś nędzną gromadką.Tak też traktowano go oficjalnie.Partja sama nieuświadamiala sobie swej jutrzejszej siły.A jednocześnie Lenin pewnymkrokiem wiódł ją do ogromnych zadań.Ja zaś zaprzęgłem się do pracy ipomagałem mu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony