[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sytuację %7łydów oceniano według pojęć własnych; uważano, że są bardzo nieszczęśliwi przez to, żepozbawieni są własnego państwa, że  nie mają własnego pana", lecz muszą ulegać cudzym i poniewierać się,jedząc gorzki chleb  wygnania".Przypuszczano, że powróciliby zaraz wszyscy do Palestyny, gdyby tylkomogli.Nie miano pojęcia o tym, że %7łydzi dopiero na rzekomym wygnaniu stają się panami, i że rozproszeniejest znacznie starsze od zburzenia Jerozolimy.%7łydzi lubili występować w roli wygnańców, odwoływać się donależnego nieszczęściu współczucia, na czym czasem coś zyskiwali, lecz bez porównania więcej mieli stracić.Katolicki pogląd na rzeczy doszedł bowiem do przekonania, jako  niewola u narodów stanowi dopust Boży,słuszną karę, która nie da się odmienić, bo wina wobec Zbawiciela nie da odrobić się inaczej, jakdobrowolnym, szczerym przyjęciem chrześcijaństwa.A że wiadomo z przepowiedni samego Zbawiciela, że%7łydzi na samym dopiero ostatku przystąpią do wspólnej owczarni pod wspólnym pasterzem, a zatem położenie%7łydów zmienić się nie może: Bóg oddał ich za karę państwom chrześcijańskim w niewolę.Królowie stawalisię ich panami-właścicielami.Zdarzyło się w Anglii w roku 1244, że król zastawił %7łydów swemu wierzycielowi.Wolno zastawiać regale"; wykupić się z zastawu musieli spłacaniem długu za króla; wyznaczono im terminy i raty.A wNiemczech zdarzyło się w roku 1286, że grono zamożnych %7łydów wybrało się za granicę; schwytawszy ich,skonfiskowano ich mienie, bo nie wolno uciekać cesarzowi, którego stanowią własność; uważano to za rodzajkradzieży na wielką skalę.Cesarze niemieccy do tego stopnia brali dosłownie to prawo własności, iż nadawali%7łydów w lenno książętom i nie-książętom1004.Nie opłaciła się ogółowi żydowskiemu lichwa, bo przekonanie o niemoralnym sposobie gromadzeniamajątków musiało naprowadzić na pomysł, że moralność publiczna wymaga, żeby takie majątki unicestwiać.Nie wszyscy byli lichwiarzami, a wszyscy mieli za nich pokutować i co sprowadza badacza w zdumienie,lichwa ich nigdy nie ustała.Aż do najnowszych czasów trwają nieprzerwane o to skargi i na pewno możnastwierdzić, że lichwiarstwo stało się głównym motorem nienawiści ku %7łydom.Sytuacja %7łydów w państwie chrześcijańskim nie dała się rozwiązać inaczej, jak oddaniem ich królowi.Zważmyż, że w średniowiecznym państwie stanowym zjawił się żywioł pozastanowy, pozapaństwowy,pozakościelny.Chcąc użyczyć im gościnności, trzeba było obmyśleć dla nich coś wyjątkowego.Rozumiało sięwówczas samo przez się, że i oni także będą się rządzić w swych sprawach własnym prawem autonomicznie; a1004Ca II 14, 123, 124Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/) zatem faktycznie tworzyli odrębny stan.Ale nie można było przyznać im praw stanowych z prawapublicznego, boć prawo to było chrześcijańskim.Uznano tedy ich prawa prywatne, pozostawiając resztę ichwłasnej organizacji wyznaniowej.Minęły wieki średnie, przyganiana im przez  postępowców" ciemnota legła  pokonana", pozbyto się fanatyzmu" i  przesądów", a nieuchronne nieporozumienia nie minęły, nie mijają, lecz trwają wciąż,stwierdzając swoją nieuchronność.Już po przyznaniu równouprawnienia przez rewolucję francuską wyrastały nieporozumienia z tymi,którzy równouprawnienie nadali.Napoleon I, którego armie roznosiły po Europie zasady rewolucji, i międzyinnymi także równouprawnienie %7łydów narzucane wszystkim wszędzie, gdziekolwiek się pojawiła francuskatricolora  ten sam Napoleon wznowił w roku 1808 zakaz wolnego przesiedlania się %7łydów.Ależ bo z żydowskiej strony przyznano w samym końcu XVIII wieku, jako obliczenia i same tytuływierzytelności żydowskich bywają nie dłuższe i że byłoby to w interesie samychże %7łydów, żeby nie mogliuprawiać procederu pożyczkowego.Zalkind Hurwicz radził, żeby skasować u %7łydów wszelkie obligi  nie zhandlu wypływające"1005.A było to już po wielkiej rewolucji i tuż po niej! Nie dziwmyż się, że zadawano sobiepytanie, czy się nie przegalopowano z nadawaniem równouprawnienia? Faktem jest, że nie zniknęły nigdziedawne żale do %7łydów.Tegoż roku 1808, kiedy Napoleon się cofał w sprawie żydowskiej, zawieszono równouprawnienie %7łydóww Księstwie Warszawskim na lat dziesięć, równouprawnienie postanowione już poprzednio i w konstytucjizamieszczone.Zarazem zakazano im nabywać grunta, nie tylko wiejskie, ale też miejskie.Swoją drogąobchodzili ten zakaz po staremu, nabywając domy  sposobem zastawu", lub też pod pozorem  wieczystejdzierżawy".Najbardziej  antysemicką" była wówczas Norwegia, gdy aż do r.1813  stopa %7łyda nie postała wNorwegii", a wpuścili ich na rzewną i niesłychanie sentymentalną prośbę, a raczej dosyć ckliwy poematVergelanda o tym biednym %7łydzie, (którego nawet morze lękało się wyrzucić na brzeg norweski1006.W Anglii dopuszczono ich dopiero w roku 1844, do własności ziemskiej, ani też nie mogli jej posiadać wSzwajcarii aż do połowy XIX w.Jeszcze w roku 1837 wznowiono zakaz pobytu w kantonie bazylejskim, a w r.1844, wypędzono ich z kantonu Graubinden [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hanula1950.keep.pl

    		•