Forbes Colin Tweed 08 Zabójczy wir

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odpowiedz brzmiała: Columbia High Multi-Machines Inc.To samo towarzystwo, jak powiedział Newmanowi Archer, złożyłoofertę firmie Bennington.Szczegółowe dochodzenie, jakie Newman prowadził wszpitalu, ujawniło fakt, że Columbia podlega korporacji INCUBUS.Vicenzo odszedł z kwitkiem.W parę dni pózniej zadzwonił jakiś Anglik.Powiedział, że wysłał poleconym ekspresem kopertę ze zdjęciami, które mogąManninghama zainteresować.Dodał, że Man-ningham byłby o wieleszczęśliwszy, gdyby ubił interes po proponowanej cenie. Zatrzymałem niektóre z przysłanych w tej kopercie zdjęć.Kiedy zgodziłemsię sprzedać firmę po ich cenie chcieli dostać wszystkie odbitki z powrotem,ale powiedziałem im, że zalałem kilka z nich kawą i wyrzuciłem.Musi panwiedzieć, że rozwodzę się z żoną.Już wtedy byliśmy w separacji.Kobieta nazdjęciach to Phoebe.Dwa z nich zrobiono w pobliżu mieszkania, które dla niejwynająłem.Newman obejrzał pięć odbitek, po czym podał je Pauli i, poprosiwszyManninghama o pozwolenie, zapalił papierosa.Każde ze zdjęć przedstawiało tęsamą kobietę.Wychodziła ze sklepu obok bloku mieszkalnego.Jedno z ujęćwykonano teleobiektywem.Na wszystkich odbitkach widać było pewiennieprzyjemny szczegół ktoś przybił do nich pieczątkę, która przedstawiałakrzyżujące się w kole linie, jak na celowniku w karabinie snajpera.Pieczątkęprzystawiono za każdym razem w taki sposób, jakby ktoś chciał trafić Phoebe wplecy, w sam środek klatki piersiowej.Na zbliżeniu celownik wymierzony był wjej okoloną jasnymi włosami twarz. Luksusowa dziwka pomyślała Paula. Wygląda na bezczelną.Musiałastracić z pół godziny na zrobienie makijażu.Paula przeznaczała na to dwieminuty.Cóż, Manningham najwyrazniej kochał tę dziewczynę.Paula oddała muzdjęcia. Przestraszyli mnie, nie przeczę przyznał Manningham. Byłem wściekły,że dowiedzieli się, gdzie ona mieszka.A potem te okropne fotografie.Dokończył drinka. Czy zanim pojawił się w biurze ten Vicenzo, nie udzielał pan przypadkiemjakichś nietypowych wywiadów w amerykańskim stylu?Manningham wbił w niego wzrok. Mój Boże! Ta dziewczyna.Usłyszeli znaną już historię.Robiła z nim wywiad dziennikarka z pisma Przywódcy Ludzkości.Rysopis dziewczyny idealnie pasował do Sandy.Wszystko opierało się na tych samych zasadach.Kilka minut pózniej opuścili Riverboat Island i szli w milczeniu przez szerokimost.Paula odezwała się pierwsza. To odrażające stwierdziła. Te metody, które stosują.I Manningham nie ośmiela się zawiadomić policji, bo jest przekonany, że śledząkażdy jego ruch.Przez to cała sprawa wygląda jeszcze bardziej niesamowicie, boprzecież twarda z niego sztuka. Owszem, to niesamowite przyznał posępnie Newman. Przedewszystkim musimy głębiej kopać, dużo bardziej się do nich zbliżyć.Rozwiązaniatrzeba chyba szukać w Finlandii. Więc następny postój w Helsinkach? Tak myślę.Postanowiłem przycisnąć Tweeda, żeby pozwolił ci ze mnąjechać.Dobrze sobie poradziłaś z Archerem, a poza tym podróżujący wspólniedwaj mężczyzni i kobieta mniej zwracają uwagę. A więc Cord Dillon zabiera się z nami? Tak.Możemy potrzebować wsparcia.Nie przepadam za Dil-lonem, ale wsytuacjach podbramkowych jest bezlitosny. Więc lecimy wszyscy prosto do Helsinek? Nie bezpośrednio odparł Newman, kiedy zbliżali się do parkingu.Dotrzemy tam okrężną drogą.Przez Szwecję.Ktoś może oczekiwać naszegoprzybycia.Następnego dnia Tweed powiadomił o swojej decyzji Monikę, gdy siedzieli samiw biurze.Dokuczał mu upał, musiał więc bez przerwy wycierać spocone czoło iręce. Zamierzam wysłać Marlera do Finlandii, żeby się rozejrzałi zasięgnął języka, gdzie zniknęli ludzie, których nikt nie może odnalezć.Naprzykład Ziegler ze Stasi i Manescu z Securitate. Dlaczego do Finlandii? Ponieważ mam informacje, że podziemie utworzyło nowy szlak przerzutowy.Prowadzi z Bałkanów i Europy Zrodkowej do Travem�nde, niemieckiego portunad Bałtykiem. Dokąd by się stamtąd skierowali? zapytała Monika, patrząc na ściennąmapę kontynentu. Mogą wsiąść na prom do Helsinek.W ten sposób zniknęliby bez śladu.Przyobecnym chaosie nikt nie sprawdza pasażerów, którzy przekraczają tam granicę. Czy Newman nie powinien o tym wiedzieć? Stanowczo nie.Prowadzimy dwa odrębne dochodzenia.Jedno dotyczykorporacji INCUBUS i jej działalności tym problemem zajmują się Newman,Paula i Dillon.Marler będzie poszukiwał osób, które zniknęły. Rozległo siępukanie do drzwi. Proszę!Marler był mężczyzną po trzydziestce, szczupłym, ubranym w bardzo eleganckąsportową marynarkę.Miał jasne włosy i gładko ogoloną, wyrazistą twarz.Liczyłzaledwie metr siedemdziesiąt wzrostu.Mówił dyszkantem, przeciągając słowa iczęsto, kiedy był za granicą, podkreślał ten charakterystyczny akcent uczniaprywatnej szkoły.Cudzoziemcy widzieli w nim typowego angielskiego dandysa.Usypiało to ichczujność.Zachowywaliby się ostrożniej, gdyby wiedzieli, że jest najbardziejniebezpiecznym snajperem w całej Europie Zachodniej. Witam. Marler przysiadł na brzegu biurka Pauli i zaczął machać nogami. Studiowałem do trzeciej nad ranem te akta, które mi dałaś.Zwróciłem jewszystkie do Centralnego Rejestru.Skoncentrowałem uwagę na Zieglerze i łonieManescu.Ten pan Manescu był wielką szychą w bukareszteńskiej Securitate.Poprosiłem chłopców z laboratorium na dole o trzy fotografie naszegorumuńskiego przyjaciela. Dlaczego trzy? zdziwił się Tweed. Będziesz musiał uważać, przy kimwymawiasz jego nazwisko.To niebezpieczny facet. Jakbym sam o tym nie wiedział.Działa nieco brutalnie, ale skutecznie.Wydobył z kieszeni na piersi jakąś kopertę, wyjął z niej trzy zdjęcia i położył jena biurku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony