|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.tłum.).[40]„London Gazette" - oficjalny dziennik, w którym publikuje się ustawy, przepisy, zawiadomienia o odznaczeniach - rodzaj monitora (przyp.tłum.).1 Kotwice - w gwarze morskiej: wysokie buty gumowe (przyp.tłum.).1 Kofferdamy - komory izolujące pomieszczenia mieszkalne i mesy statku od zbiorników (przyp.tłum.).1 Dumaresk - maleńki stolik z siatką, na której wykreśla się kurs i wektory szybkości okrętu, celu i torped (przyp.autora).1 Solent - zatoka u południowych brzegów Anglii (przyp.dum.).1 Pacyfista - w oryginale „conscientious objector" - człowiek, któremu sumienie nie pozwala brać broni do ręki.Do roku 1940 nie było w Anglii ustawy, na mocy której można było zmusić obywatela do służby w wojsku (przyp.tłum.).1 Ithuriel - jedna z głównych postaci poematu Johna Miliona Raj utracony (przyp.tłum.).[47] Gambit - w szachach: otwarcie gry.[48] 16.00.72,20 itd.- godzina szesnasta, szerokość geogr.72,20, długość geogr.13.40, wiatr 5 wg skali Beauforta (przyp.tłum.).1 „Spartiate" - oddziat lądowy dowództwa marynarki wojennej w zachodniej Szkocji.Mieścił się w hotelu St.Enoch w Glasgow (przyp.aut.).1 Cel obramowany - gdy pociski z jednej serii padną za i przed nim (przyp.tłum.).1 SSE - południowo-południowy wschód.2 DNO (Director of Naval Operations) - szef Departamentu Operacyjnego Floty (przyp.tłum.).3 „Illustrious" i „Furious" - duże lotniskowce liniowe (przyp.tłum.).1 PQ 17 - duży konwój złożony z trzydziestu brytyjskich, amerykańskich i panamskich statków wyszedł z portów islandzkich do Rosji.Jako osłonę bezpośrednią miał sześć niszczycieli i około tuzina mniejszych jednostek, a jako osłona dodatkowa szła w niewielkiej od niego odległości anglo-amerykańska eskadra złożona z krążownika i niszczycieli.Główną jednak osłonę, która płynęła z dala, na północ od konwoju, stanowiło anglo-amerykańskie zgrupowanie, w którego skład wchodził lotniskowiec, dwa pancerniki, trzy krążowniki i zespół niszczycieli.Podobnie jak w wypadku FR 77 miała powstać pułapka, która jednak nie zatrzasnęła się.Akcję przeprowadzono latem 1942 roku.Jest to „sezon samobójczy" na tego rodzaju próby.W czerwcu i lipcu na szerokościach, jakimi płynął konwój, trwa całodobowy dzień.Na 20 stopniu wschodniej długości geograficznej konwój zaatakowało silne zgrupowanie łodzi podwodnych.Tego samego dnia - 4 lipca - eskadra liniowa otrzymała wiadomość, że z fiordu Alta wypłynął „Tirpitz" (w rzeczywistości pancernik ten zrobił nieudany wypad 3 lipca, ale musiał zawrócić uszkodzony torpedą z radzieckiej łodzi podwodnej).Alianckie eskadry osłonowe uciekły natychmiast pełną parą na zachód, pozostawiając konwój na los szczęścia.Rozproszone statki bez osłony przedzierały się w pojedynkę do Rosji.Łatwo sobie wyobrazić, jakie były myśli i uczucia marynarzy ze statków handlowych na widok zdrady marynarki królewskiej, przyglądających się, jak okręty wojenne ratują swoją skórę.Łatwo sobie również wyobrazić ich obawy.Lecz nawet w najczarniejszych przypuszczeniach nie można było przewidzieć tego, co się stało.Samoloty i łodzie podwodne zatopiły dwadzieścia trzy statki.„Tirpitza" oczywiście nikt nie widział.Okręty wojenne uciekły na samą wieść o nim.Autor nie rości sobie pretensji do pełnej znajomości faktów dotyczących PQ 17, nie ma zamiaru interpretować tych, które zna, ani tym bardziej wskazywać winnych.Może wydać się dziwne, ale na pewno nie można obarczać winą dowódcy całej osłony, admirała Hamiltona.Nie od niego zależało wycofanie okrętów.Z Admiralicji przyszedł nieodwołalny rozkaz.Lecz nikt nie chciałby być w skórze admirała.W sumie to smutny i tragiczny wypadek.Tym bardziej trudno przejść nad nim do porządku, że jest on całkowicie sprzeczny z tradycjami marynarki angielskiej.Ci marynarze ze statków handlowych konwoju, którzy pozostali przy życiu, nigdy marynarce wojennej tego nie wybaczą, a marynarka królewska rozpaczliwie chciałaby o tym zapomnieć (przyp.aut.).1 Jeden wybuch lub nawet kilka w tej samej części okrętu nie jest w stanie zniszczyć czy uszkodzić wszystkich generatorów na dużym okręcie wojennym, a nawet nie może uszkodzić wszystkich części głównego obwodu, który zaopatruje w prąd cały okręt.Gdy generator lub część obwodu jest uszkodzona, wówczas odpowiednie bezpieczniki automatycznie wyłączają daną część okrętu z obwodu.Tak jest w teorii, lecz nie zawsze w praktyce.Bardzo wiele i to poważnego hałasu było wokół wiadomości, że co najmniej jeden okręt liniowy marynarki brytyjskiej zatonął po prostu dlatego, że nie działały bezpieczniki i główne uzbrojenie stało się bezużyteczne (przyp.aut.).2 Barbetta - łożysko, na którym obraca się wieża artyleryjska na okręcie.1 W maju 1941 r.zatopiony został przez brytyjskie lotnictwo i okręty wojenne pancernik „Bismarck", bliźniaczy okręt „Tirpitza".Uciekającego przed ostateczną rozprawą „Bismarcka" wytropił polski niszczyciel „Piorun" (przyp.tłum.).2 Według innych źródeł torpedy, które zatopiły „Bismarcka", wystrzelił krążownik „Dorsetshire" (przyp.tłum.).1 Przykre to, ale prawdziwe.Eskadry głównej floty zawsze przychodziły za późno.Trudno za to winić Admiralicję.Okręty liniowe musiały blokować „Tirpitza", a nie można było płynąć zbyt blisko brzegów i narażać ich na bombardowanie lotnicze.Długo zastawiana pułapka zamknęła się wreszcie.Złowiono tylko ciężki krążownik „Scharnhorst", a nie „Tirpitza".Ten pancernik został zniszczony w fiordzie Alta przez bombowce lancastery (przyp.aut.).1 BigBen - zegar na wieży obok gmachu Parlamentu w Londynie (przyp.tłum.).2 Wren - popularny skrót od Women's Royal Naval Service (funkcjonariuszka Służby Kobiet Marynarki Królewskiej).1 VIP (Very Important Person) - bardzo ważna osobistość
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plhanula1950.keep.pl
|