Koontz Dean R Szepty

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wierzył, że będzie bezpieczny, jeśli będzie siedział w tym domu za dnia, co byłoprawdziwą ironią losu, bo nie czuł się tu ani minutę bezpieczny podczas trzydziestu pię-ciu lat, gdy mieszkał tu z Katarzyną.Teraz ten dom był godną zaufania przystanią, po-nieważ był ostatnim miejscem, w którym Katarzyna albo jej spiskowcy mogli go szukać.Ona chciała go złapać i sprowadzić właśnie tutaj.Wiedział to.Wiedział to! Powróciłazza grobu tylko z jednego powodu: aby ściągnąć go na szczyt urwiska i poprowadzićdookoła domu, do tylnego dziedzińca, tam gdzie są drzwi w ziemi.Chciała go wsadzićdo tej nory, zamknąć w niej na zawsze.Właśnie to obiecała zrobić, jeśli kiedykolwiekpowróci, aby go ukarać.Nie zapomniał tego.I dlatego ona teraz myśli, że on będzie zawszelką cenę unikał szczytu urwiska i starego domu.Nawet przez milion lat nie przyj-dzie jej do głowy szukać go w dawno opuszczonej sypialni na poddaszu.Był tak zadowolony ze swej znakomitej strategii, że zaśmiał się głośno.Ale potem ogarnęła go straszliwa myśl.A jeśli ona wpadnie na pomysł, by jednak gotutaj poszukać i jeśli tu przyjdzie ze swoimi sprzymierzeńcami innymi żywymi tru-pami w wystarczającej ilości, aby wziąć nad nim górę, wówczas nie będą mieli dale-ko, aby go zawlec; drzwi w ziemi są tuż za domem.Jeśli Katarzyna i jej piekielne towa-rzystwo złapią go tutaj, wówczas wystarczy im chwila, żeby go zanieść do tamtych drzwii wrzucić do tamtego ciemnego pokoju, w sam środek szeptów.Przerażony pobiegł z powrotem do łóżka, usiadł obok siebie i próbował się zmusićdo spokoju w nadziei, że wszystko będzie dobrze.� � �Joshua nie mógł usiedzieć spokojnie.Chodził tam i z powrotem po kwiaciastychbieżnikach w salonie pani Yancy.381 Kiedy Katarzyna urodziła bliznięta kontynuowała staruszka pojęła, że wy-myślne kłamstwo o Mary Gunther dłużej się nie utrzyma.Ludzie w St.Helena byli przy-gotowani na jedno dziecko.Nieważne, jak będzie wyjaśniała to drugie, zaszczepi w nichpodejrzenie.Ta myśl, że każdy, kogo znała, odkryje, co robiła ze swym ojcem.Cóż,sądzę, że to był szczyt wszystkiego, co jej się przydarzyło w życiu.Normalnie zbzikowa-ła.Przez trzy dni awanturowała się jak ktoś w malignie, bredziła jak wariatka.Lekarzdawał jej środki uspokajające, ale nie zawsze działały.Wygłaszała tyrady, majaczyłai bełkotała.Myślałam, że będę musiała wezwać gliny i kazać ją zabrać do domu bez kla-mek.Ale nie chciałam tego zrobić.Klnę się na wszystko, że nie chciałam. Ale ona potrzebowała pomocy psychiatrycznej powiedziała Hilary. Pozwolićjej tak krzyczeć i awanturować się przez trzy dni, to nie było dobre.To wcale nie byłodobre. Może nie przyznała pani Yancy. Ale nie mogłam zrobić nic innego.No bo jaksię prowadzi wesoły burdelik, to nie chce się spotykać gliniarzy, chyba że przy wsuwa-niu im forsy do kieszeni.Zazwyczaj nie nachodzą firm takiej klasy jak moja.W końcuniektórzy moi klienci to byli wpływowi politycy i bogaci businessmani; gliniarze niechcieli robić numerów grubym rybom na wypadzie.Ale gdybym odesłała Katarzynędo szpitala, to wiedziałam jak mało co, że gazety by się dogrzebały do tej historii i po-tem gliniarze musieliby mnie zamknąć.Nie pozwoliliby mi prowadzić interesu ot takpo całej takiej aferze.Nie ma mowy.Zupełnie niemożliwe.Straciłabym wszystko.I mójlekarz martwił się, że jego kariera będzie zrujnowana, jak jego pacjenci się dowiedzą, żepotajemnie leczy prostytutki.W dzisiejszych czasach lekarzowi nic się nie stanie, nawetgdy wszyscy się dowiedzą, że robi sterylizację aligatorom tymi samymi narzędziami,których używa w swoim gabinecie.Ale w 1940 ludzie byli bardziej.wybredni.Więc ro-zumiecie, musiałam myśleć o sobie i musiałam chronić lekarza, moje dziewczęta.Joshua podszedł do krzesła starej kobiety.Przyglądał się jej, nie wyłączając prostejsukni, fartuszka, ciemnobrązowych pończoch, ciężkich czarnych butów i jedwabistegobiałego kota, próbując przeniknąć przez ten babciowaty obraz do kryjącej się pod nimprawdziwej kobiety. Czy przyjmując trzy tysiące dolarów od Katarzyny, również nie wzięła pani na sie-bie jakiejś odpowiedzialności? Nie prosiłam jej, by przyjeżdżała do mojego lokalu, aby tam urodzić dziecko odpowiedziała pani Yancy. Mój interes był wart o wiele więcej niż trzy tysiące do-larów.Nie miałam zamiaru pozbywać się wszystkiego tylko dla zasady.Bo pan uważa,że tak powinnam była postąpić? Potrząsnęła siwą głową z niedowierzaniem. Jeślipan tak naprawdę myśli, to żyje pan w świecie snów, drogi panie.Joshua wpatrywał się w kobietę, niezdolny przemówić z obawy, że będzie na niąwrzeszczał.Nie chciał być wyrzucony z jej domu, dopóki nie będzie pewien, że po-wiedziała mu absolutnie wszystko, co wie o ciąży Katarzyny Anny Frye i o blizniętach.Blizniętach!382 Proszę posłuchać, pani Yancy powiedział Tony. Krótko po przyjęciuKatarzyny do siebie odkryła pani, że ona ściskała się pasami i że przez to mogła stracićswoje dziecko.Sama pani przyznała, że tak mówił lekarz. Tak. Powiedział, że Katarzyna może także umrzeć. No to co? Zmierć dziecka albo śmierć rodzącej kobiety przez to pani zakład zostałby za-mknięty równie szybko, jak przez wezwanie gliniarzy do kobiety, która cierpiała narozstrój nerwowy.Jednak nie odprawiła pani Katarzyny, kiedy był jeszcze na to czas.Wiedząc, że to ryzykowna propozycja, zatrzymała pani te trzy tysiące i pozwoliła jejpani zostać.Ale chyba sobie pani uświadamiała, że gdyby ktoś umarł, to musiałaby topani zgłosić na policję i ponieść ryzyko, że panią zamkną. %7ładen problem oświadczyła pani Yancy. Gdyby umarły niemowlęta, to wy-nieślibyśmy je w walizce.Pogrzebałoby się je po cichu na wzgórzach w Okręgu Marin.Albo może obciążylibyśmy walizkę i spuścili ją z mostu Golden Gate.Joshua ledwie panował nad nieodpartą potrzebą schwycenia starej kobiety za siwykok i ściągnięcia jej z krzesła; wyrwania jej z tego samozadowolenia.Zamiast tego od-wrócił się, zrobił głęboki wdech i zaczął znowu kroczyć po kwiaciastym bieżniku, wpa-trując się groznie w podłogę. A co z Katarzyną? spytała Ritę Yancy Hilary. Co by pani zrobiła, gdyby toona umarła? To samo, co z blizniętami, gdyby urodziły się martwe odpowiedziała pani Yancypogodnie. Tylko że, naturalnie, nie moglibyśmy wsadzić Katarzyny do walizki.Joshua przystanął na przeciwległym końcu bieżnika i obejrzał się z przerażeniem nakobietę.Nie próbowała być zabawna.Była całkowicie nieświadoma ponurego dowcipuzawartego w tym prostym oświadczeniu; zwyczajnie stwierdzała fakt. Gdyby coś się stało, wyrzucilibyśmy ciało na śmietnik mówiła pani Yancy,nadal odpowiadając na pytanie Hilary. I tak byśmy to załatwili, że nikt by się nie do-wiedział, że Katarzyna kiedykolwiek zjawiła się u mnie.No, tylko bez takiego zgorsze-nia i potępienia, młoda damo.Nie jestem morderczynią.Mówimy o tym, co bym zro-biła co każda rozsądna osoba w mojej sytuacji by zrobiła gdyby ona albo dzieckoumarły naturalną śmiercią.Naturalną śmiercią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony