Nana Zola E

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Horyzont był bardzo rozległy, lecz otu-lały go sine opary, w straszliwym wietrze zacinał drobny deszcz.Nana musiała obiema ręka-mi trzymać kapelusz, by wiatr go nie porwał, jej spódnice trzepotały jak chorągwie.% Ach, ani mi się śni % rzekła Zo� wycofując się natychmiast.% Panią wiatr porwie.Psaby nie wygnał na taką pogodę!Nana nie słuchała.Z pochyloną głową patrzała na posiadłość rozciągającą się w dole.Byłosiedem albo osiem mórg, ogrodzonych murem.Widok ogrodu warzywnego pochłonął ją cał-kowicie.Rzuciła się do wyjścia, popchnęła pokojówkę na schodach i wyjąkała:% Tam pełno kapusty!.Och! Takie wielkie głowy kapusty!.A sałata, szczaw, cebula iwszystko! Chodz prędko.Deszcz padał jeszcze większy.Otwarła białą jedwabną parasolkę i pobiegła alejami.% Pani się zaziębi! % krzyczała Zo� stojąc spokojnie pod markizą przed gankiem.Ale panichciała zobaczyć.Każde nowe odkrycie witała okrzykiem.% Zo�! Szpinak! Chodzże!.Och! Karczochy.Jakie pocieszne! To one kwitną?.Popatrz!Cóż to jest? Nie znam tego.Chodzże, Zo�, może ty wiesz.Pokojówka nie ruszała się.Doprawdy, pani chyba oszalała.Teraz deszcz lał strumieniami,mała parasolka z białego jedwabiu zrobiła się całkiem szara.Zresztą nie zakrywała Nany,której spódnica ociekała wodą.To jej wcale nie przeszkadzało.Mimo ulewy zwiedzała ogródwarzywny i owocowy, zatrzymując się przy każdym drzewie, pochylając się nad każdą grządkąwarzyw.Potem pobiegła zajrzeć w głąb studni, podniosła pokrywę, by zobaczyć, co tam jestpod spodem, zamyśliła się nad ogromną dynią.Czuła potrzebę przejścia przez wszystkie aleje,chciała natychmiast wziąć w posiadanie wszystko, o czym marzyła kiedyś, gdy w trepach ro-botnicy włóczyła się po paryskim bruku.Deszcz się wzmagał, lecz ona go nie czuła, żałująctylko, że nadchodzi zmierzch.Nie widziała już wyraznie, więc palcami starała się wyczuć, coogląda.Raptem w zapadającym mroku zauważyła truskawki i ucieszyła się jak dziecko:% Truskawki! Są truskawki! Czuję ich zapach!.Zo�! Daj talerz! Chodz zrywać truskawki.80Klęknąwszy w błocie Nana odrzuciła parasolkę wystawiając się na ulewę.Mokrymi rękamirozsuwała liście i zrywała truskawki.Ale Zo� nie przynosiła talerza.Gdy młoda kobietawstawała z ziemi, przeraziła się.Miała wrażenie, że przesunął się jakiś cień.% Zwierz! % krzyknęła.Ze strachu osłupiała i stanęła jak wryta na środku ścieżki.Przed nią stał mężczyzna, któregoNana rozpoznała.% Jak to! Ależ to Bobo!.Cóż ty tu robisz, Bobo?% No cóż! % odparł Jerzy.% Po prostu przyszedłem.Była oszołomiona.% Wiedziałeś więc od ogrodnika, że przyjechałam?.Och! Cóż za dzieciak! Jakiś ty prze-moknięty!% Zaraz ci powiem, jak to było.Deszcz zaskoczył mnie w drodze.A potem nie chciałem iśćaż do Gumieres i przechodząc przez la Choue wpadłem w diabelną dziurę pełną wody.Nana od razu zapomniała o truskawkach.Drżąc, litowała się nad nim.Biedny Luluś wpadłw dziurę! Ciągnęła go ku domowi mówiąc, że trzeba rozpalić duży ogień.% Wiesz co % szeptał zatrzymując ją w cieniu % ukrywałem się w obawie, że mnie złajeszjak w Paryżu, gdy przychodzę do ciebie niespodzianie.Nie odpowiadając zaczęła się śmiać i pocałowała go w czoło.Do tego dnia traktowała gojak smarkacza, nie biorąc poważnie jego wyznań miłosnych.Był dla niej po prostu zabawką.Teraz trzeba było się nim zająć.Koniecznie chciała, żeby rozpalono ogień w jej pokoju, tambędzie przytulniej.Obecność Jerzego nie zaskoczyła Zo� przywykłej do różnych niespodzia-nek.Lecz ogrodnik, który przyniósł drzewo, zmieszał się widząc ociekającego wodą pana,któremu z całą pewnością nie otwierał bramy.Kazano mu odejść, gdyż nie był już potrzebny.Lampa oświetlała pokój, ogień rzucał wielki, jasny blask.% Nigdy tak nie wyschnie, tylko się przeziębi % rzekła Nana widząc, że Jerzym wstrząsajądreszcze.Niestety, nie było w domu żadnych męskich spodni! Miała już zamiar zawołać ogrodnika,gdy nagle wpadła na świetny pomysł.Właśnie Zo�, która rozpakowywała walizki w budu-arze, przyniosła pani bieliznę do zmiany: koszulę, halki, peniuar.% Ależ cudownie! % krzyknęła młoda kobieta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony