Sapkowski Andrzej Narrenturm

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Huon von Sagar wyciągnął ze skrzyni opleciony słomą gąsiorek, napełnił dwapuchary rubinowym płynem.Zapachniało miodem i wiśniami, niezawodnie był towięc kirsztrank. Siadaj wskazał krzesło Reinmarze von Bielau.Napijemy się.Doroboty nie mamy nic.Gotowych kamforowych maści na stłuczenia mam dużyzapas, są to, jak się domyślasz, leki bardzo na Bodaku chodliwe, lepiej idzie chybatylko wywar leczący kaca.Zaprosiłem cię tu, bo chciałem pogadać.Reynevan rozejrzał się.Podobało mu się alchemiczne instrumentarium Hu-ona, cieszące oko czystością i porządkiem.Podobały mu się alembik i atanor, po-dobały równiutko ustawione i opatrzone porządnymi etykietami flakony filtrówi eliksirów.Ale najbardziej zachwycał go księgozbiór.Na pulpicie, otwarty, widać czytany, spoczywał Reynevan z miejsca po-znał, miał w Oleśnicy taki sam egzemplarz Necronomicon Abdula Alhazre-da.26 Obok, na stole, piętrzyły się inne znane mu grymuary czarnoksięskie Grand Grimoire, Statuty papieża Honoriusza, Clavicula Salomonis, Liber Yog--Sothothis27, Lemegeton, a także Picatrix, znajomością którego chwalił się nietak dawno Szarlej.Były i inne znane mu traktaty medyczne i filozoficzne: Arsparva Galena, Canon medicinae Avicenny, Liber medicinalis ad Almansorum Ra-zesa, Ekrabaddin Sabura ben Sahla, Anathomia Mondina da Luzzi, Zohar kabali-stów, De principiis Orygenesa, Wyznania świętego Augustyna, Summa.Toma-sza z Akwinu.Były tam, ma się rozumieć, i opera magna wiedzy alchemicznej: Liber lucisMercuriorum Rajmunda Lulla, The mirrour of alchimie Rogera Bacona, Hepta-meron Piotra di Abano, Le livre des figures hi�roglyphiques Nicolasa Flamela,Azoth Basiliusa Valentinusa, Liber de secretis naturae Arnolda de Villanovy.By-ły i prawdziwe białe kruki: Grimorium verum, De vermis mysteriis28, Theosophiapneumatica, Liber Lunae a nawet osławiony Czerwony Smok. Zaszczycony jestem upił nieco kirsztranku tym, że rozmowy ze mnązapragnął sławny Huon von Sagar.Którego wszędzie bym się spodziewał, alenie. Ale nie na raubritterskim zamku dokończył Huon. Cóż, tak sprawiłyfata.Na które zresztą wcale nie narzekam.Mam tu to, co lubię.Cisza tu, spo-kój, odludzie, Inkwizycja już pewnie o mnie zapomniała, zapomniał też pewniewielebny Gunter von Schwarzburg, arcybiskup magdeburski, niegdyś strasznie namnie zawzięty, twardo zdecydowany odwdzięczyć mi się stosem za ocalenie kra-ju od szarańczy.Mam tu, jak widzisz, pracownię, trochę eksperymentuję, trochępiszę.Czasem, dla świeżego powietrza i rekreacji, wyjadę z Bukiem na rozbój-niczy przemysł.W sumie.Czarodziej westchnął ciężko.323 W sumie żyć można.Tylko.Reynevan grzecznie pohamował ciekawość, ale Huon von Sagar najwyrazniejbył w nastroju do zwierzeń. Formoza skrzywił usta jaka jest, sam widziałeś: exsiccatum est fa-enum, cecidit flos29.Roków pięćdziesiąt i pięć stuknęło babie, a ta, miast słabo-wać, kwękać i na księżą oborę patrzeć, cięgiem woła, kobyła stara, by ją chędożyć,w kółko, rano, wieczór, we dnie, w nocy, na coraz to wymyślniejsze sposoby.%7ło-łądek sobie, psia mać, i nerki niszczę afrodyzjakami.Ale mus mi starce wygadzać.Nie wykażę się w łożnicy, stracę łaski, a wówczas Buko mnie stąd wysiuda.Reynevan nie skomentował i tym razem.Czarodziej przypatrywał mu się by-stro. Buko Krossig podjął ma, póki co, przede mną mores, ale byłobynierozsądnym nie doceniać go.To cap, owszem, ale w swych złych skłonnościachtak nieraz przedsiębiorczy i pomysłowy, że aż skóra cierpnie.Teraz, w aferzez Bibersteinówną, również czymś zabłyśnie, jestem o tym przekonany.Dlategopostanowiłem ci pomóc. Wy, mnie? Dlaczego? Dlaczego, dlaczego.Bo nie w smak mi, by Jan Biberstein rozpoczął tu ob-lężenie, a Inkwizycja odgrzebała moje nazwisko w archiwach.Bo o twoim bracie,Piotrze z Bielawy, słyszałem same dobre opinie.Bo nie podobały mi się nietope-rze, które ktoś poszczuł na ciebie i na twych kompanów w Cysterskim Borze.Tandem dlatego, że Toledo alma mater nostra est, nie chcę, byś zle skończył,konfratrze mój w arkanach.A zle skończyć możesz.Z Bibersteinówną coś cię łą-czy, nie ukryjesz tego, nie wiem, afekt dawny czy od pierwszego wejrzenia, alewiem, że amantes amentes30.W drodze o włos byłeś od tego, by ją porwać nasiodło i pójść w galop, zginęlibyście wówczas obydwoje w Czarnym Lesie.Terazteż, gdy sprawy się skomplikują, gotowyś chwycić ją wpół i skoczyć z murów.Bardzo się pomyliłem? Nie bardzo. Mówiłem czarodziej uśmiechnął się kącikiem ust. Amantes amentes.Tak, tak, życie to prawdziwy Narrenturm.Czy wiesz, nawiasem, co dzisiaj zadzień? A raczej: co za noc? Nie bardzo.Troszkę pomieszały mi się daty. O daty mniejsza, kalendarze mylą.Ważniejsze, że dziś wypada równonocjesienna.Aequinoctium autumnalis.Wstał, wyciągnął spod stołu rzezbioną dębową ławkę długości mniej więcejdwóch łokci, nieco ponad łokieć wysoką.Ustawił ją obok drzwi.Z komody wy-dobył gliniany, zawiązany cielęcą skórą, opatrzony etykietą garnek. W tym naczyniu wskazał przechowuję dość specjalną maść.Sporzą-dzoną według klasycznych receptur miszkulancję.Recipe, jak widzisz, zapisałemna karteluszu.Solanum dulcamara, solanum niger, akonitum, pięciornik, liście324topoli, krew nietoperza, cykuta, mak czerwony, portulaka, dziki seler.Jedyne,co zmieniłem, to tłuszcz.Zalecane przez Grimorium Verum sadło wytopione z nieochrzczonego dziecięcia zastąpiłem olejem słonecznikowym.Tańszy i trwalszy. Czy to jest. Reynevan przełknął ślinę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony