Sluby panienskie Fredro

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. 99SCENA CZWARTAA n i e l a, K l a r a.K l a r aKto tu był?A n i e l aunikając odpowiedziJak to kto?K l a r aKto tu był z tobą?A n i e l aGustaw przechodził.K l a r aRozwodził swe żale?A n i e l aTrochę.K l a r aTak długo mówiliście z sobą.A n i e l aO, jak cię kocham, tak niedługo wcale.K l a r aI cóż nowego?A n i e l aNie dasz temu wiary.Wszak jednym słowem chce się żenić z tobą.K l a r aZe mną?skacząc a klaszcząc w ręceO, to, to! O, to, to mi radość!Toż będę dręczyć i męczyć bez miary.O, panie Guciu, będziesz ty miał zadość!A n i e l aAle nie Gustaw! Radost.K l a r aRadost stary?100A n i e l ajak wyżejRadost. Hm! Gustaw!.K l a r aJa nie chcę.A n i e l aJa wierzę.K l a r aJa nienawidzę.A n i e l aWbrew twej nienawiści.Jak Gustaw jego zamiarów nie ziści,Przez zemstę tylko z tobą się ożeni.K l a r aI któż mnie może przymusić w tej mierze?A n i e l aOjciec twój, ojciec, co tak złoto ceni!A Radost bogacz rzeczą dowiedzioną;Nie ma co gadać będziesz jego żoną.K l a r aukrywając pomieszanie, coraz wzrastająceOtóż nie będę! Otóż się nie boję!.Ma ojciec wolą, ja mam także moję Nie boję się.nie!.w płaczCóż ja teraz zrobię?.Jak raz mój ojciec co ułoży sobie,To wszystko za nic to ratunku ni� ma.A n i e l aJakoś to będzie.K l a r apo długim milczeniuIdz ty za Gustawa.A n i e l aA nasze śluby?K l a r aNiechże je dotrzymaJedna przynajmniej, gdy nie możem obie.101A n i e l aLecz Gustaw kocha.K l a r aO, nieszczęsna sprawa!Pójdę do cioci.A n i e l aoglądając się, niespokojniePowiedz a w sekrecie;Idz, nie trać czasu.K l a r aPoradzi mi przecie;Nie da mi umrzeć przy tym starym gracie.A n i e l aoglądając sięIdz, idz, zbyt droga każda nam godzina.K l a r aWolę już klasztor.albo i Albina.OdchodziA n i e l awołając cichoSłuchaj no, Klaro! Klaro! Otóż macie!Odeszła.Chciałam zasięgnąć jej zdaniaWzględem tego tu dziwnego pisania;Krzyczałam ale kiedy nie słyszała,To cóż mam robić? Już będę pisała. SCENA PITAA n i e l a, G u s t a w.G u s t a wkałamarz, pióro, papier etc.w rękuOtóż jest wszystko, bierzmy się do dzieła.A n i e l aPrzestrzegłam Klarę.G u s t a wna stroniePrzednie?głośno102A jak powi�?A n i e l aKomu i na co?G u s t a wMojemu stryjowi.A n i e l aJa ręczę za nią.G u s t a wJakże to przyjęła?A n i e l aRzewnie płakała.G u s t a wJa tym łzom nie wierzę.I któż jej winien? Albin kochał szczerze.A n i e l aI dotąd kocha.G u s t a wO, nie kocha wcale.A n i e l aJa to wiem lepiej.G u s t a wKocha, lecz nie Klarę.A n i e l aKogóż?G u s t a wHm! kogo?po krótkim milczeniuZamilczę w tej mierze.A n i e l aBajkę ktoś zrobił, proszę mi dać wiarę.Albin nasz sąsiad, bawi tutaj stale,Wiemy, gdzie bywa, jego związki znamy.G u s t a wzmuszonyKiedy więc szczerze z sobą mówić mamy Albin się kocha, lecz się kocha w tobie.103A n i e l aWe mnie?G u s t a wTak, w tobie; ledwie że nie skona;Nie ma co gadać to rzecz dowiedziona.A n i e l aAleż, dlaboga, tak nagle, w tej dobie.G u s t a wZmienił się z wolna, bo możnaż lat tyleWzgardę odbierać w tak przykrym sposobie,A miłość w jednej zachowywać sile?Możnaż przy tobie lube spędzać chwile,Twa dobroć, wdzięki.a jednym wyrazem Możnaż cię poznać i nie kochać razem?Powiedzże sama.A n i e l aZabawne pytanie!po krótkim milczeniuMnie zatem kocha?G u s t a wz pośpiechemAle ja ci radzę,Nie wierz mu wcale zmienne to kochanie,Które w odporze czerpa swoją władzę.49A n i e l aKlarze przysięga.G u s t a wZe snu jeszcze drzymie.A n i e l aWzdycha.G u s t a wPrzez grzeczność.A n i e l aPłacze.G u s t a wNałóg.49w o d p o r z e c z e r p a.w ł a d z ę rodzi się i umacnia tylko przez przekorę, napotkawszy opór.104A n i e l aAle.G u s t a wPewnie.A n i e l abiorąc pióroPiszmy więc.G u s t a wz uczuciem Anielo kochana !po krótkim milczeniu, gdy A n i e l a okazuje zadziwieniePisz z łaski swojej.A n i e l aMyli mnie to imię.napisawszy, do siebieMnie? kocha?G u s t a wz zazdrościąCzyliż Albinowskie żale,Dary wzgardzone, niegodna odmiana Zająć potrafią, pochlebiać ci mogą?A n i e l aCzy-m zasłużyła na takie pytanie?G u s t a wPrzebacz! Zbłądziłem, uniesiony trwogą;Bo ja wiem, jakiej duszy twojej trzeba Ukocha więcej, niż wyrazić zdoła,Choć każdy wyraz miłością się stanie.A n i e l aPiszmy więc.G u s t a wPiszmy. Dobroci aniołaW naszym nieszczęściu zsełają nam nieba;Wziął pióro w rękę nieść ulgę tęsknocie.A n i e l aAleż mnie tego pisać nie wypada.G u s t a wWszak to ja piszę a potem, w istocieJakież ci imię moje serce nada105Za twoją dobroć, za dobrodziejstw krocie?A n i e l aPiszmy więc.G u s t a wPiszmy. Nie bądz już w obawie;Osoba, z którą stryj chciał mnie ożenić,Nienawidzi mnie.A n i e l aNie, panie Gustawie.G u s t a wJakże napisać?A n i e l aPotrzeba odmienić.G u s t a wPopraw, jeśli chcesz.A n i e l aO, chętnie poprawię.G u s t a wczyta przez ramię Sprzyja.biorąc za rękęCzy pewnie?A n i e l awyciągając rękę z wolnaTrzebaż słów koniecznie?G u s t a wZnasz mnie więc teraz?A n i e l aI jak!G u s t a wTo poznanieCzy kiedyś, z czasem, przyjaznią zostanie?A n i e l aJest i zostanie.G u s t a wz wzrastającym zapałem106Zawsze? wiecznie?A n i e l aWiecznie.G u s t a wDosyć już tego, precz wszelkie ukrycie!Kocham, Anielo, kocham cię nad życie.A n i e l aodsuwając się, zdziwionaJak to?G u s t a wpomiarkowawszy się, spokojniePisz, z łaski swojej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony