(60) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Pasażer Von Stuebena

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Dostaniesz połowę umówionej kwoty,chyba nie dziwisz się czemu? powiedziała do Colina.Ten tylko pokiwał głową.Z każdą chwilą kołysało nami mocniej i nagle Colin zatoczył się na stół,zrzucając na podłogę aparat, który rozpadł się na kawałki.W mesie zapanowała taka cisza, że Colin bez słówpojął, iż nikt już nie ma ochoty na niego patrzeć.Ulisses oddał ster Brookowi i wyszedł na górny pokład.Wyjrzałem tam, żeby zobaczyć, jak ratownik ze zwisającego nisko nad nami śmigłowca zjeżdża na linie,przyczepia Colina do siebie specjalnymi szelkami i razem są wciągani na pokład helikoptera ratunkowego.29 Teraz pokonamy tylko to i można liczyć wypłatę stwierdził Ulisses przechodząc obok mnie pozejściówce i zamykając luk. Czeka nas niezły sztorm oznajmił. Zapomnijcie o śnie.Pluvia zebrała resztki aparatu i teraz na kolanach szukała czegoś na podłodze.Uklęknąłem obok. Dziękuję ci powiedziałem opierając rękę na jej ramieniu. Uratowałaś mi życie. Odrobisz w naturze, niedawno kupiłam winnicę odpowiedziała uśmiechając się do mnie. Pomóżmi szukać dysku ze zdjęciami.W nowoczesnych aparatach cyfrowych można zapisywać zdjęcia na wymiennych małych dyskachprzypominających kostki RAM wstawiane do komputera.Właśnie takie coś zaginęło Pluvii. Czego tak szukacie? zapytał Ulisses stając nad nami.Slavko i James byli na schodach zejściówki podpokład.Wtedy ster, przy którym stał Brooke, wybuchł.Zastępcę kapitana odrzuciło aż pod ścianę mesy.Jego bluza na piersiach paliła się, miał poranione ręce i twarz.Ulisses rzucił się aby ratować kolegę.Gołymidłońmi gasił ogniki.Zerwałem się z podłogi i podbiegłem do apteczki.Slavko i James już układali rannegona stole, który Pluvia uprzątnęła z papierów jednym ruchem ręki.Ulisses wtedy pobiegł do sterówki obejrzećstraty.Po chwili klął siarczyście niczym wilk morski ze starych przypowieści. Nie mamy steru, nawigacji, radiostacji i osłony sterówki zameldował.Ten meldunek zbiegł się w czasie z przybyciem pierwszej ogromnej fali, która wdarła się do środka przezrozbitą sterówkę.Pluvia sprawnie opatrywała rannego marynarza.Slavko i James przytrzymywali go, by niespadł ze stołu. Idę na górę oznajmił Ulisses. Pomogę ci zaoferowałem się.Gdy Ulisses otworzył luk, do środka wlała się masa wody. Zamknijcie grodz do sterówki rozkazał Ulisses. Będzie brała wodę, a i tak z niej nie będziemymieli pożytku.Na szczęście eksplozja nie uszkodziła górnego steru i kompasu.Ledwie Ulisses chwycił koło sterowe, gdyprzed nami spiętrzył się kilkumetrowy grzywacz fali.Pierwszy raz widziałem taką falę na Bałtyku.Zdążyłem chwycić się słupka po wymontowanym karabinie maszynowym na prawej burcie. Chodz tu, maleńka! usłyszałem, jak Ulisses krzyczał do fali.Woda zalała nas, przygniotła kuter.Na moment wszystko wokół zamieniło się w bezlitosną kipiel, którarwała, szarpała, wyciągała, wyciskała z człowieka resztki powietrza.Gdy wyszliśmy z fali, podczołgałem siędo Ulissesa. Przywiąż mnie! przekrzykiwał ryk wiatru.Złapałem kawałek liny i przywiązałem go do kołasterowego. Zobaczymy teraz, kto jest lepszy Ulisses uśmiechał się.Skrywał się za owiewką, gdy kolejna,mniejsza fala przelała się przez nas. Dziesiątka w skali Beauforta! krzyczał zadowolony kapitan. Spróbujemy zawrócić i ustawić sięrufą do wiatru, żeby nas pchało w stronę Zatoki Gdańskiej.Luk z mesy otworzył się i wyszedł do nas Slavko.Olbrzym niósł coś.Pokazał jedną rzecz Ulissesowi. Wiesz co to? zapytał. Zapalnik! spokojnie odparł Ulisses. Czasowy dodał Slavko. Nie ufam nikomu i przetrzepałem kajuty w poszukiwaniu podobnychzabawek.To znalazłem u Colina Slavko wyjął małe urządzenie z czymś, co przypominało poziomicę.Wmiejsce pęcherzyka powietrza w fiolce pływała jakaś kulka Wiecie, co to jest? Zapalnik! krzyknąłem. Gdy kulka uderzy w któryś z końców, następuje wybuch.Dobre dosabotażu na okrętach.Bujanie morza może wywołać eksplozję. Właśnie! potwierdził Slavko. Ten młokos chciał nas pozabijać.To on zniszczył sterówkę. Mamy gdzieś drugą bombę powiedziałem. Musiał mieć pewność! Trzymaj kurs i broń nas przedkołysaniem! zwróciłem się do Ulissesa.Ruszyliśmy z Czarnogórcem pod pokład.W mesie Brooke leżał przywiązany do stołu.Siedziała przy nimPluvia wpatrując się w grodz dzielącą mesę od zniszczonej sterówki. Gdzie James? zapytałem. Poszedł pomóc w czymś mechanikowi odpowiedziała. Na kutrze jest bomba, to Colin wyjaśniłem krótko. Zniszczona sterówka miała nam odebraćmożliwość manewrowania.Zdani na kaprys morza dryfowalibyśmy wśród fal, aż wreszcie drugi wybuchrozerwałby nas.Drugi ładunek jest pod pokładem, żebyśmy nabierali wody.Slavko przytaknął. Zbiornik z paliwem lub. zaczął się zastanawiać. Magazynek ze sprzętem nurkowym i butlami z powietrzem dopowiedziałem.30 Najpierw maszynownia zdecydował Slavko.Zeszliśmy do królestwa Groga.Ledwie otworzyliśmy drzwi do maszynowni, stanęliśmy oniemiali.Grog iJames spoczywali w leżakach z kieliszkami od szampana sącząc jakiś trunek i wpatrując się w film naekranie straszliwie śnieżącego telewizora. Bond, James Bond James podniósł w toaście kieliszek szczerząc zęby w pijackim uśmiechu. Mójimiennik występuje w polskiej telewizji.Nie zwracając na nich uwagi, starając się przy sztormie nie nadziać się na rozgrzane elementy blokusilnika, szukaliśmy bomby. Byłeś tu cały czas? Slavko zapytał Groga. Był tu Colin? Kiedy? Od czasu jak wrócił z wody. Nigdy go tu nie było.Musieliśmy wierzyć na słowo i zawróciliśmy do magazynku.Zaczęliśmy przesuwać butle i sprzęt. Mam! krzyknął Slavko i zadowolony pokazał znalezisko.W tym momencie kutrem zarzuciło i Slavko poleciał na ścianę, a kuleczka dotknęła jednego z końcówfiolki.31ROZDZIAA SZ�STYZAMKNICIE SPRAWY TAJEMNICA BIEBRZY"? " ROZWIZANIE ZAGADKIUTICKALA " WRZOSOWY STRA%7łNIK" " ZATONICIE PARADISE" "PO%7łEGNANIE PLUVII " UCIECZKA COLINA " NOWY KAMUFLA%7łPrzyświecałem Bobrowi, by obejrzeć ukryte w torbie dokumenty.Były tam paszporty i portfeleniefortunnych gości Grzegorza Utykały. Panie Tomaszu, możemy zejść? prosili Wydra i Aoś. Było ich czterech stwierdził Bóbr przeliczając paszporty. Przyjechali do Polski w 1957, 1962 idwóch w 1978 roku dodał sprawdzając pieczątki. Dziwne, że władze, które wtedy interesowały sięcudzoziemcami nie zajęły się zniknięciem aż czterech.Georg Utickal miał przewrotne poczucie uczciwości,nie oczyścił portfeli z marek i dolarów mówił zaglądając do portfeli. Gdyby nagle skromny staruszek z bagien zaczął sprzedawać dewizy, to jakby wytłumaczył ichpochodzenie? zapytałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony