[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I będziesz potraktowany jak zdrajca.- A ty jesteś parszywą dziwką, którą.Keira cofnęła się o krok, lekko zakołysała w biodrach i z całej siły trzasnęła go pięścią w twarz.Głowa czarodzieja odskoczyła do tyłu tak, że przez moment Geralt miał wrażenie, że oderwie się od tułowia.Terranova obwisł w rękach trzymających go ludzi, spływając krwią z nosa i warg.Czarodziejka nie zadała drugiego ciosu, choć rękę miała uniesioną.Wiedźmin dostrzegł mosiężny błysk kastetu na jej palcach.Nie zdziwił się.Keira była mikrej postury, takie uderzenie nie mogło być zadane gołą pięścią.Nie poruszył się.Zbiry trzymały go mocno, a kolec korseki kłuł w pierś.Geralt nie był pewien, czy poruszyłby się, gdyby był wolny.Czy wiedziałby, co zrobić.Redańczycy zatrzasnęli okowy na wykręconych do tyłu rękach czarodzieja.Terranova zakrzyczał, zatargał się, zgiął, zacharczał w wymiotnym odruchu.Geralt wiedział już, z czego zrobiono kajdany.Był to stop żelaza i dwimerytu, rzadkiego minerału, którego właściwości polegały na dławieniu zdolności magicznych.Dławieniu takiemu towarzyszyły dość przykre dla magików skutki uboczne.Keira Metz podniosła głowę, odgarniając włosy z czoła.I wtedy go zobaczyła.- Co on tu robi, do jasnej cholery? Skąd on się tu wziął?- Wpadł - odrzekł beznamiętnie Dijkstra.- On ma talent do wpadania.Co mam z nim zrobić?Keira pomroczniała, kilkakrotnie tupnęła obcasem wysokiego buta.- Pilnuj go.Nie mam teraz czasu.Odeszła szybko, za nią poszli Redańczycy, wlokąc Terranovę.Świecąca kula pofrunęła za czarodziejką, ale już był świt, jaśniało szybko.Na dany przez Dijkstrę znak zbiry puściły Geralta.Szpieg zbliżył się i popatrzył wiedźminowi w oczy.- Zachowaj bezwzględny spokój.- Co się tu dzieje? Co to.- I bezwzględne milczenie.Keira Metz wróciła po krótkiej chwili, nie sama.Towarzyszył jej płowowłosy czarodziej, którego wczoraj przedstawiono Geraltowi jako Detmolda z Bań Ard.Ten na widok wiedźmina zaklął i uderzył pięścią o dłoń.- Psiakrew! Czy to ten, którego upodobała sobie Yennefer?- Ten - potwierdziła Keira.- Geralt z Rivii.Problem polega na tym, że ja nie wiem, jak to jest z Yennefer.- Ja też tego nie wiem - wzruszył ramionami Detmold.- W każdym razie on już jest wmieszany.Za dużo widział.Zabierzcie go do Filippy, ona zadecyduje.Skujcie go.- Nie ma takiej potrzeby - rzekł pozornie ospale Dijkstra.- Odpowiadam za niego.Doprowadzę go, dokąd należy.- Świetnie się składa - kiwnął głową Detmold.- Bo my nie mamy czasu.Chodź, Keira, tam na górze sprawy się komplikują.- Ależ zdenerwowani - mruknął redański szpieg, patrząc za odchodzącymi.- Brak wprawy, nic innego.A zamachy stanu i pucze są jak chłodnik z botwinki.Należy je spożywać na zimno.Idziemy, Geralt.I pamiętaj: spokojnie, godnie, bez awantur.Nie każ mi żałować, że nie kazałem cię zakuwać ani pętać.- Co tu się dzieje, Dijkstra?- Jeszcze się nie domyśliłeś? - szpieg szedł obok niego, trzej Redańczycy trzymali się z tyłu.- Powiedz no szczerze, wiedźminie, jak to się stało, żeś tu się zjawił?- Bałem się, że nasturcja uschnie.- Geralt - Dijkstra spojrzał na niego krzywo.- Wpadłeś w gówno z głową.Wynurkowałeś i trzymasz usta nad powierzchnią, ale nogami wciąż nie sięgasz dna szamba.Ktoś podaje ci pomocną dłoń, ryzykując, że sam się powala i osmrodzi.Poniechaj tedy głupawych żartów.To Yennefer kazała ci tu przyjść, tak?- Nie.Yennefer śpi w cieplutkim łóżku.Czy to cię uspokoiło?Olbrzymi szpieg odwrócił się gwałtownie, chwycił, wiedźmina za ramiona i przyparł go do ściany korytarza.- Nie, nie uspokoiło mnie to, ty cholerny durniu - zasyczał.- Czy ty jeszcze nie pojąłeś, palancie, że przyzwoici, wierni królom czarodzieje nie śpią dzisiejszej nocy? Że w ogóle nie kładli się do łóżek? W cieplutkich łóżkach śpią przekupieni przez Nilfgaard zdrajcy.Sprzedawczycy, którzy sami szykowali pucz, ale na później.Nie wiedzieli, że przejrzano ich plany i uprzedzono zamiary [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • hanula1950.keep.pl

    		•