Mickiewicz A. Pan Tadeusz (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spor ich potem w dozgonn� przyjax� si� zamieni�,I Dowejko si� z siostr� Domejki o�eni�,Domejko poj�� siostr� szwagra, Dowejkówn�,Podzielili maj�tek na dwie cz�Sci równe,A w miejscu, gdzie si� zdarzy� tak dziwny przypadek,Pobudowawszy karczm� nazwali N i e d x w i a d e k.143KSI�GA PI�TAK��TNIATreS�:Plany mySliwskie Telimeny - Ogrodniczka wybiera si� na wielki Swiat is�ucha nauk opiekunki - Strzelcy wracaj� - Wielkie zadziwienie Tadeusza -Spotkanie si� powtórne w Rwi�tyni dumania i zgoda, u�atwiona zapoSrednictwem mrówek - U sto�u wytacza si� rzecz o �owach - PowieS�Wojskiego o Rejtanie i ksi�ciu Denassów, przerwana - Zagajenie uk�adówmi�dzy stronami, tak�e przerwane - Zjawisko z kluczem - K�ótnia - Hrabiaz Gerwazym odbywaj� rad� wojenn�.144Wojski, chlubnie sko�czywszy �owy, wraca z boru,A Telimena w g��bi samotnego dworuZaczyna polowanie.Wprawdzie nieruchomaSiedzi z za�o�onemi na piersiach r�koma,Lecz mySl� goni xwierzów dwóch; szuka sposobu,Jak by razem obsaczy� i u�owi� obu:Hrabi� i Tadeusza.Hrabia, panicz m�ody,Wielkiego domu dziedzic, powabnej urody;Ju� troch� zakochany! Có�? mo�e si� zmieni�!Potem, czy szczerze kocha? czy si� zechce �eni�?Z kobiet� kilku laty starsz�! niebogat�!Czy mu krewni pozwol�? co Swiat powie na to?Telimena, tak mySl�c, z sofy si� podnios�aI stan�a na palcach; rzek�byS, i� podros�a;Odkry�a nieco piersi, wygi�a si� bokiemI sama siebie pilnym obejrza�a okiem,I znowu zapyta�a o rad� zwierciad�a;Po chwili wzrok spuSci�a, westchn�a i siad�a.Hrabia pan! zmienni w gustach s� ludzie maj�tni!Hrabia blondyn! blondyni nie s� zbyt nami�tni!A Tadeusz? prostaczek! poczciwy ch�opczyna!Prawie dziecko! raz pierwszy kocha� si� zaczyna!Pilnowany, nie�acno zerwie pierwsze zwi�zki,Przy tem dla Telimeny ma ju� obowi�zki,M�czyxni, póki m�odzi, chocia� w mySlach zmienni,W uczuciach s� od dziadów stalsi, bo sumienni.D�ugo serce m�odzie�ca proste i dziewicze145Chowa wdzi�cznoS� za pierwsze mi�oSci s�odycze!Ono rozkosz i wita, i �egna z weselem,Jak skromn� uczt�, któr� dzielim z przyjacielem.Tylko stary pjanica, gdy ju� spali trzewa,Brzydzi si� trunkiem, którym nazbyt si� zalewa.Wszystko to Telimena dok�adnie wiedzia�a,Bo i rozum, i wielkie doSwiadczenie mia�a.Lecz co powiedz� ludzie? Mo�na im zejS� z oczu,W inne strony wyjecha�, mieszka� na uboczuLub, co lepsza, wynieS� si� ca�kiem z okolicy,Na przyk�ad zrobi� ma�� podró� do stolicy,M�odego ch�opca na Swiat wielki wyprowadzi�,Kroki jego kierowa�, pomaga� mu, radzi�,Serce mu kszta�ci�, mie� w nim przyjaciela, brata!Nareszcie - u�y� Swiata, póki s�u�� lata!Tak mySl�c, po alkowie Smia�o i weso�oPrzesz�a si� kilka razy - znów spuSci�a czo�o.Warto by te� pomySli� o Hrabiego losie -Czyby si� nie uda�o podsun�� mu Zosi�?Niebogata, lecz za to urodzeniem równa,Z domu senatorskiego, jest dygnitarzówna.Je�eliby do skutku przysz�o o�enienie,Telimena w ich domu mia�aby schronienieNa przysz�oS�; krewna Zosi i Hrabiego swatka,Dla m�odego ma��e�stwa by�aby jak matka.146Po tej z sob� odbytej, stanowczej naradzieWo�a przez okno Zosi� bawi�c� si� w sadzie.Zosia w porannym stroju i z g�ow� odkryt�Sta�a, trzymaj�c w r�ku podniesione sito;Do nóg jej bieg�o ptastwo; st�d kury szurpateTocz� si� k��bkiem, stamt�d kogutki czubate,Wstrz�saj�c koralowe na g�owach szyszakiI wios�uj�c skrzyd�ami przez bruzdy i krzaki,Szeroko wyci�gaj� ostro�aste pi�ty;Za nimi z wolna indyk sunie si� od�ty,Sarkaj�c na trzpiotalstwo swej krzykliwej �ony;Owdzie pawie jak tratwy d�ugimi ogonySteruj� si� po ��ce, a gdzieniegdzie z góryUpada jak kiS� Sniegu go��b srebrnopióry.W poSrodku zielonego okr�gu murawyRciska si� okr�g ptastwa krzykliwy, ruchawy,Opasany go��bi sznurem na kszta�t wst�giBia�ej, Srodkiem pstrokaty w gwiazdy, w c�tki, w pr�giTu dzioby bursztynowe, tam czubki z koraliWznosz� si� z g�stwi pierza jak ryby spod fali.Wysuwaj� si� szyje i w ruchach �agodnychChwiej� si� ci�gle na kszta�t tulipanów wodnych;Tysi�ce oczu jak gwiazd b�yskaj� ku Zosi.Ona w Srodku wysoko nad ptastwem si� wznosi,Sama bia�a i w d�ug� bielizn� ubrana,Kr�ci si� jak bij�ca Sród kwiatów fontanna;Czerpie z sita i sypie na skrzyd�a i g�owy147R�k� jak per�y bia�� g�sty grad per�owyKrup j�czmiennych: to ziarno, godne pa�skich sto�ów,Robi si� dla zaprawy litewskich roso�ów;Zosia je wykradaj�c z szafek ochmistrzyniDla swego drobiu, szkod� w gospodarstwie czyni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony